Tüm hayatı işi olan bir kadın...
Hayatını oğluna adamış bir adam...
Kaderin tüm kötülüklerinden habersiz küçük bir çocuk...
Bu üç kişiyi bir araya getirecek tek şey ise; Sevgi.
...
Sırma'yı karşımda gördüğümde donup kaldım. Başından ve dudağından süzülen kan ufak çaplı bir şok yaşamama sebep olsa da, kendimi hemen toparladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sırma ne oldu?" Derken sesime öfkem yansıdı.
Kendime engel olamadım. Sırma hıçkırmaktan konuşamazken aklımdan ihtimalleri geçirmeye çalıştım. Babası, taciz, gasp! Düşündüğüm her ayrıntı yumruklarımı sıkmama sebep oldu.
Şu an içinde bulunduğum dehşeti anlatacak bir kelimem yoktu.
"Emir." Diyen Sırma kollarıma atladığında hızlı onu sardım.
Kollarımın arasındaki bedeni yaprak gibi titriyordu. Hızla elimi sırtında gezdirmeye başladım.
"Güzelim sakin ol ve bana ne olduğunu söyle." Dediğimde tepki vermedi.
Kafasını boynumdan kaldırıp başına baktım. Çok fazla kan akıyordu.
"Hastaneye gitmemiz lazım." Dediğimde tepki vermedi.
Eğilip Sırma'yı kucağıma aldım. Kenardan arabanın anahtarını ve cüzdanımı alıp hızla evden çıktım. Kalbim korkuyla atarken arabaya nasıl bindiğimi anlamadım.
Yakındaki özel hastanenin acil servisinden içeri girdiğimde arabayı olduğu yerde bıraktım. ağlamaktan başka tepki vermeyen Sırma'yı kucaklayıp acilden içeri girin.
"Yardım edin!" Diye bağırdığımda yanıma bir hemşire geldi.
"Ne oldu beyefendi?"
"Bilmiyorum. Geldiğinde böyleydi."
"Beni takip eden." Diyen kadını hızla takip ettim.
Koridorun sonundaki odaya girdiğimizde bir sedye ve bir sürü aletin olduğunu gördüm.
"Siz yatırın ben hemen doktor hanımı çağırayım." Diyen kadın gitti.
Sırma'yı sedyeye yatırdığımda tişörtünün sağ tarafının komple kan olduğunu gördüm. İnce ince sızan kan her yeri batırmıştı.
"Güzelim bana bak." Desem de Sırma tepki vermedi.
Göz yaşları akmayı bırakmıştı ama sessiz iç çekişleri devam ediyordu. Tam tekrar konuşacakken içeri giden kadın ve peşinden başka bir kadın girdi.
"Hanımefendiye ne oldu?" Diyen kadın bana baktı.
"Bilmiyorum. Yanıma geldiğinde bu haldeydi. Sordum ama konuşmuyor." Dediğimde kadın Sırma'ya yöneldi.
Başına bakmak için dokunduğunda Sırma irkildi. Öfkem beni bir kez daha ele geçirse de sessiz kalmayı başardım.
Kadın Sırma'nın başına baktıktan sonra yanındaki hemşireye dönüp;
