Sırma

BÖLÜM 22

Sırma AKÇA

"Güzel karım hadi uyan artık." Duyduğum ses uykumun hafiflemesine sebep oldu.

Kendimi o kadar yorgun hissediyorum ki önemsemedim.

"Anne ya biraz daha uyuyayım." Diye sızlanıp arkamı döndüm.

Duyduğum kahkaha ile gözlerimi araladım. Bu ses tonu ne annemindi ne de babamın.

Nerede olduğumu idrak etmeye çalışırken zihnim kendine gelmeye başlamıştı. Ben evlenmiştim. Hem de dün gece. Az önce de kocama anne demiştim.

Daha ne kadar rezil olabilirim?

"Miniğim." Emir'in sesi ile yavaşça arkamı döndüm.

Beni seyreden yüzünden eğlendiği anlaşılıyordu.

"Emir ya uyku sersemi boş bulundum." Dediğimde bir kez daha güldü.

Suratımı astığımda eğilip yanağımdan öptü.

"Küsme hemen minik karım. Çok tatlısın o yüzden gülüyorum." Dediğinde dayanamayıp bende güldüm.

"Günaydın kocacığım." Deyip sakallarına kocaman bir öpücük kondurdum.

Bu adamın saçlarına ve sakallarına bayılıyorum.

"Günaydın karıcığım. Hadi kalk kahvaltı hazır." Dediğinde doğruldum.

Tam yataktan çıkacakken engel oldu.

"Sadece biraz yana kay güzelim." Dediğinde anlamadan dediğini yaptım.

Emir arkasını dönüp masaya bıraktığı tepsiyi aldığında gülümsemeye başladım. Hulkcuğum benim için kahvaltı hazırlamış.

Tepsiyi kucağıma bıraktıktan sonra yanıma kuruldu. İçinde iki sandviç meyve suyu ve birer kahve vardı.

"Ellerine sağlık canım. Çok mutlu oldum." Dediğimde eğilip şakağımdan öptü.

"Keşke elimden daha fazlası gelse güzelim. Ömrüm seni mutlu etmekle devam edecek." Dediğinde ne diyeceğimi bilemedim.

Emir böyle sözler söyledi mi aklım ile gönlüm eriyor. Bende diyecek laf bulamıyorum.

"Hadi başla miniğim." Dediğinde ekmeğimi elime aldım.

Emir de kendininkini alınca küçük bir ısırık aldım. Hızla mideme gönderdiğimde bayram etti. Günlerdir heyecandan doğru dürüst bir şey yiyememiştim. Bu yüzden de zavallı midem isyan içindeydi.

"Güzelim." Kocamın sesi ile ona döndüm.

Kocam. Ne de güzel bir kelime.

"Efendim canım."