Tüm hayatı işi olan bir kadın...
Hayatını oğluna adamış bir adam...
Kaderin tüm kötülüklerinden habersiz küçük bir çocuk...
Bu üç kişiyi bir araya getirecek tek şey ise; Sevgi.
...
Emir ve Demir'in yaptığı sabotajın üzerinden iki gün geçti. Hala aklıma geldikçe hallerine gülüyorum. Emir ilk başta kızacağımı sanmış, ama çok yanılmış.
Kızmak şöyle dursun, gelip beni kurtardığı için minnettarım. Tek korkum babamın bir şeylerden şüphelenmesiydi, neyse ki o da anlamadı. Hatta Emir'ler gittikten sonra Demir'i çok tatlı bulduğunu söyledi.
Babam yattıktan sonra ise biz annemle baya bir güldük. Demir'in halleri aklıma geldikçe yüreğimde bir sıcaklık hissediyorum. Beni bu kadar sevmesine, bu kadar sahiplenmesine çok mutlu oluyor.
Hala daha korkularım olsa da onlara kulak asmıyorum. Hayatın bize neler getireceğini bilmesem de Emir ve Demir'le mutlu olacağıma inanıyorum.
Daha fazla oyalanmamak için yatağımdan kalktım. Üzerini toparladıktan sonra banyoma geçip, rutin işlerimi hallettim. Çıktığımda soluğu dolabımın önünde aldım.
Bir süre bakındıktan sonra karar verdiğim kıyafetlerimi çıkardım ve giyinmeye başladım. Siyah üzerinde desenler olan, yüksek bel mini eteğimi giyindim. Üzerine v yaka siyah tişörtümü giyinip ucunu eteğimin içine soktum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ten rengi çoraplarımı da giyindiğimde işim bitti. Makyaj masama geçip güzel bir makyaj yaptım. Saçlarımı doğal dalgalar halinde serbest bıraktım. işim tamamen bitince çantamı hazırladım.
Siyah deri ceketimi de alıp odamdan çıktım. Annemlerin uyanmadığını fark edince eşyalarımı koltuğa bırakıp mutfağa geçtim. Mutfağın kapısını kapatıp telefonumdan hareketli bir müzik açtım ve kahvaltı hazırlamaya başladım.
Menemenin yumurtasını koyduğum sırada mutfağın kapısı açıldı. Annem üzerindeki sabahlığıyla içeri girdi. Bir kadın bu kadar güzel olur mu?
"Anne ya ben neden senin kadar güzel değilim? Bu arada günaydın." Hızla konuşurken annem şaşkınlıkla bana baktı.
Sonunda sustuğumda kıkırdadı.
"Günaydın güzel kızım. Sen benden çok çok daha güzelsin." Dediğinde ona uzaktan öpücük attım.
"Hayırdır erkencisin?"
"Erken uyandım bir daha da uyuyamadım." Dediğimde annem sırıttı.
Bende gülerek işime devam ettim. Menemen hazır olunca ocaktan alıp masaya yerleştirdim.
"Kahvaltı hazır hadi babamı çağır annem." Dediğimde annem mutfaktan çıktı.
Arkasından bakarken bir kez daha ne kadar güzel olduğunu düşündüm. Bir çocuğa ve geçen yaşına inat bu kadın yaşlanmak nedir bilmiyor. Gençlik fotoğraflarına baktığımda hala aynı olduğunu görüyorum.
