Tüm hayatı işi olan bir kadın...
Hayatını oğluna adamış bir adam...
Kaderin tüm kötülüklerinden habersiz küçük bir çocuk...
Bu üç kişiyi bir araya getirecek tek şey ise; Sevgi.
...
"Sırma hadi kalk." Demir'in sesi ile gözlerimi açtım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana bakan yüzünü gördüğümde gülümsedim.
"Günaydın yakışıklım."
"Günaydın Sırma." Diyen Demir üzerime uzanıp bana sarıldı.
Hiç itiraz etmeden kollarımı etrafına sardım. Burada kaldığım 1 haftada bu alışkanlık haline geldi. Demir her sabah gelip beni uyandırıyor, sonra da üzerime yatıyor. Birlikte yatak keyfi yapıyoruz.
Demir kafasını boynuma sokunca mis gibi kokusunu içime çekip, saçlarını öptüm. Bana verdiği huzurla gözlerimi kapattım.
Boşuna dünyayı çocuklar yönetsin demiyorlar. Bir çocuğun sevgisi, şevkati, varlığı bile insana huzur veriyor.
Özellikle benim bu arada çokça huzurlu olmaya ihtiyacım varken, Demir bana ilaç gibi geldi.
O kötü günün üzerinden koca bir hafta geçti. Babamların buraya geldiği ilk günden sonra, ne onlar geldi ne de ben gittim.
Annemle telefonda konuşsak da babamla hiçbir iletişimim olmadı.
Ne yapacağımı bilemediğim için görüşmüyorum da. Bir yanım deli gibi affetmek isterken, diğer yanım reddediyor. Kalbimi o kadar çok kırdı ki bir türlü affedemiyorum.
Annem her ne kadar bir nedeni var dese de olmuyor. Zaten ne olduğunu da bilmiyorum. Israrlarıma rağmen annem anlatmadı. Bunu babamla konuşmam gerektiğini düşünüyor.
İkimizin arasında kaldığının farkındayım ama elimden bir şey gelmiyor. Babama kırılan kalbim bir türlü toparlayamıyor.
Bana vurmasından çok, sevgime ve kararlarıma saygı duymaması canımı yakıyor. Demir'den bir yükmüş gibi bahsetmesi, Emir'in başından geçenleri felaketmiş gibi görmesi beni kahrediyor.
Bir haftadır babamın sözleri beynimde döndükçe içim acıyor. Babamın böyle biri olacağına, bu kadar basit düşüneceğine hiç ihtimal vermezdim.
Ön yargılı olmak yerine durup bizi bir izlese, bu iki adamın beni ne kadar mutlu ettiğini anlayacak. Ama babam anlamak yerine yargılamayı seçti. Bende bunu hazmedemiyorum.
"Sırma." Demir'in sesi ile beni boğan düşüncelerimi bir kutuya kilitledim.
"Efendim yakışıklım."
"Sen artık gitmeyeceksin dimi?" Demir'in sorusuyla duraksadım.
Bana cevabını bilmediğim bir soru soruyor. Henüz bir karar veremediğim için cevap da veremiyorum.
