Tüm hayatı işi olan bir kadın...
Hayatını oğluna adamış bir adam...
Kaderin tüm kötülüklerinden habersiz küçük bir çocuk...
Bu üç kişiyi bir araya getirecek tek şey ise; Sevgi.
...
Ben salona geçerken Emir mutfağa geçti. Rahat koltuğa oturup onu izlemeye başladım. Emir'in bana arkası dönüktü. Her hareket edişinde sırt kasları geriliyordu. Gerçekten de hulk gibi adam.
Ama yalan yok çok yakışıklı. Yani en azından hulk gibi yeşil değil. Bu düşüncem kıkırdamama sebep olunca Emir dönüp bana baktı. Omzumu silktiğim de gülerek önüne döndü. Bende tekrar sırtıyla bakışmaya başladım.
Adam her şekilde güçlüydü. Hem fizik olarak hem de karakter olarak. Her şekilde etrafına buram buram güç yayıyordu. Alfa erkek derler ya, işte tam da öyle ve ben az önce o adamın kollarındaydım.
Bu düşünce vücudumdan bir titremenin geçmesine sebep oldu. Başımı iki yana sallayıp edepsiz düşüncelerimi kovaladım. Boşuna; körle yatan şaşı kalkar demiyorlar. Bu edepsiz hulk yüzünden bende edepsiz oldum.
"Kahveler hazır." Dediğinde daldığım kendi dünyamdan çıktım.
Emir yanıma geldiğinde onunla birlikte mis gibi kahve kokusu da geldi. Emir yanıma otururken kahvemi bana uzattı. Elinden alıp küçük bir yudum içtim.
