Bazı hikayeler yaşanmadan biter.O an sustum ama çok ağrıma gitti.''keşke''dedi,''bütün acılarını sırtlanabilsem''durdum ve güldüm,''benim kalbim acıyor kuzey,rahat bırak beni.''durdu,ve sessizlik hakim oldu bir anda,dinledi ve sustu,''ada''dedi bu sefer sesindeki korku her şeye mani oluyor,kelimeleri kerpetenle çekiyordu,''nolursun bak gel benimle yüzüne bile gözükmem sadece varlığını yanımda bileyim yeter.''sustum,sessizlik yeniden hakim oldu.''tamam'' dedim,ne dediğimi duydu,o an şoke olmuş gözlerle gözlerimin içine baktı.
Normalde karanlık sokaklarda,elimi kolumu sallaya sallaya gezerdim,farklıydı bu sefer elim doluydu,kuzeyin eliyle.Bir süre sonra -dediğim bi on saniye falan-ellerimi ceplerime attım.Eve geldiğimi fark ettiğimde derin bir nefes adlım,bütün ciğerlerim kayahanın sisli havasını içine almış,tek nefeste içeriye girdim ve evin içerisinde bıraktım nefesimi.Tek kelime etmeden,çatıya çıktım.Gökyüzüne ihtiyacım vardı,yıldızlara anlatmam gerekiyordu bazı şeyleri,yada mırıldanmam gerekiyordu.'ölü denizciler, kayıp galaksiler, buldum gözlerindeler'.Öyle çok yanıyor ki canım, bunu hangi kelimelerle ifade edeceğimi bilemiyorum.Her zamankinden farklı mı yoksa her zaman ki gibi aynı yolda mı ilerliyor tüm sancılar? Ne sonunu görebiliyorum anın ne de tadını çıkarabiliyorum.'Senden tek istediğim geçmişin, geleceğin benim olsun..Yaz gelirken karışır böyle şeyler' Kim için kimden vazgeçmişim? Aslına bakarsam başkaları için hep kendimden ödün vermişim. Fazlasıyla kırgın ve itiraf edemediğim kadar düşünceliyim yine bugünlerde. Düşlerimde yaratamadığım, yaratamayıp da başaramadığım insanlara kızgınım işte; yani en çok kendime kızgınım yine.'Neşeyle endişeler,Ayak bastığım her yerdeler Üzerimden gemiler geçer' Hangi boyayla boyasam düşlerimi akıyor yağmurla beraber, ıslanıyor kirpiklerim. Biliyorum daha yolun başındayım. Tabloya dileklerimce uzağım. Bu mu sebep gözyaşlarıma?.'Kaldırma kuvvetimdekiler,Burası benim krallığım.Sıkılırsan güneşten, gece oluruz erkenden' Bilinç denilen bi' saçmalık vardı ya unutabilir mi bütün anıları?keşke.
Ve bir yıldız kaydı,'hayır'dedim,bu tür şeylere inancım yoktu ama,unutmak zalimce olabilirdi,belkide hak ettikleri buydu?'ettikleri mi?' dedi içimde filizlenen bir ses. 'evet' dedim fısıldayarak,'hayır' dedi, 'bir kişiye kırgın olman diğerlerine küseceğin anlamına gelmiyor ada' dedi haklıydı.Fark ettim ki herkes kendi cennetini yada cehennemini yaşıyor,kuzey;öfkesinden cehennemi yaşarken,ben ise kendi alemimde cennetini yaşıyorum,ama şeytan rahat durmayıp cennete giriyor ve kendi inini oraya inşa ediyor çok saçma değil mi?her ne kadar kadar gelsede onun evi başka ama o cennette durmayı seçiyor,sanki onu aralarına alacakmışçasına.Saçma,en az yaşadıklarım kadar.''derler ki unutmalı zamana bırakmalı nasıl olsa sarılır yaralar bir gün'' ben bu şarkı sözüne o kadar inandım ki...Sadece değişen tek şey zaman,yada bir rakam.Yaralar geçmiyor,yarayı açanın kapatması da gerekmiyor elbet ama insanız işte bekliyoruz.
Uykusuz kaldığım saatler sonrasında,çatıya uyuma fikri geldi tabii mantıksızlığından kuzeyin odasına girdim,ne o vardı nede ona ait bir şey,çekip gitmiş gibiydi.En iyisi en azından şimdilik.Uyku bana kollarını açmıştı,ben de gidip sarıldım.
Re-cordis:kalbi delip geçmek anlamındadır'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Haykırış-TAMAMLANDI-
Teen FictionHAYKIRIŞ#2 İTİRAF #10 Müzik#10 RUH #100 Karanlığına sürükleyecek tanıdık dudakları gözlüyorum şimdi. Şarkı mırıldanıyorum,bir sağıra bir umut duyar beni. Karanlığın içine bir kere girdiğinizde asla eskisi gibi olamazsınız. Ruhum karanlığının pranga...
