Evett Arkadaşlar!!!Acil listen to me.
Sizler icin uzuun up uzun bir bölüm hazirladim.Üstelik sınir gecilmemis bile Umarim hosunuza gider.Ve en onemlisi benim size vaktimi ayirdigim gibi sizin 2 saniyeniz sürmüyor vote lamanız.Ve yorumlarınızı ve fikirlerinizi belirtin lütfen.Sizlerinkisinide dikkate alacağımdan emin olabilirsiniz.Keyifli okumalar.Lütfen bana bu hikayeyi eger seviyorsanız sevdiginizi belli edin buna cidden cok ihtiyacım var.Sizleri seviyorum babyler :D
~~~~~~~~~~~~~~
-İlişkiye girmiş ve fazla zorlanmış.Bazı zarlarda yırtılma meydana gelmiş ancak şuan durumu iyi.Yarın sabah taburcu olabilirsiniz.Yazdığım ilaçları aksatmayın ve en az bir hafta ilişkiye girmemesi gerek.Geçmiş olsun..
******
Doktorun söylediklerini dikkatla dinlerken aklımdaki sorularla da boğuşuyordum.En son doktora teşekkür edip hemen Nefes'in odasına gittim.Yatakta boylu boyunca yatıyordu.Dağılmış saçlarıyla bile bi farklı duruyordu.Yanındaki sandalyeye oturdum ve serumdan damlayan şeylere bakmaya başladım.Gözümün önüne çok değil sadece 1 saat öncesi gelmeye başladı.Onu öyle görünce ne hissettim bilmiyorum.Korku,endişe,kızgınlık,intikam... Aklım çok karışıktı.Ama hayatımda ilk defa kaybetmekten korktum.O,hemen ölemezdi.Nedenini bilmiyordum ama ölemezdi.En azından şimdilik.Yüzünü kapatan saçlarını yavaşça,elimle geriye ittim.Saçları yumuşacıktı.Ve gözümü kırpmadan bütün gece bu ufaklığı izledim.
*******
Gözlerimi açtığımda beyaz tavan dikkatimi çekti.Kokudan da anladığım üzere hastahanedeydim ve oldum olası bu kokudan nefret ederdim.Acıyla yüzümü buruşturdum.Tanrım rahmim çok acıyordu.Başımı sağa çevirmemle hemşireyi görmem bir oldu.Ama odada o,yoktu.
-Ne oldu bana
-Sakin olun lütfen.İlişkiye girmişsiniz ama fazla zorlanmışsınız.Bazı zarlarınızda yırtılma olmuş ama şuan iyisiniz.Sancılı günler geçirebilirsiniz.Serumunuz bitti.Eşinizde taburcu işlemlerinizi yapıyor.Geçmiş olsun.
Söylenenleri idrak etmeye çalışırken yaşadıklarımı hatırlamam gerçekle örtüşüyordu.Eşimmiş... Hemşire gittiğinde kendime gelmem gerektiğini anladım.Bu belkide benim son şansımdı.Hızlı olmaya çalışarak dolabın önüne geldim.İçi boştu! Buna aldırmadan,yaşadığım acıları yoksayarak koşmaya başladım.Köşeyi döndüğümde Rüzgar görüş alanıma girmişti.Kahretsin!O beni görmeden geldiğim yönün tersine koşuyordum.Kasıklarımda tarif edilemez bir acı vardı.En sonunda acil yazan bir kapıdan hızlıca kendimi dışarı attım.Kesik kesik verdiğim nefeslerle kalbim sıkışıyor beynim zonkluyordu.Ben dışardaydım.Bu gerçek gökyüzüydü.Ama buradan nasıl kaçacaktım.Cebimde beş kuruş yoktu.Vakit kaybetmenin aleyhime işleyeceğini bildiğim için karşıda duran sarı taksiye koştum.Ve taksicinin bana sorduğu o muhteşem soruyla karşı karşıya kaldım.
-Nereye gidiyoruz kızcağzım
-Amca lütfen soru sorma sadece gidelim burdan lütfen!
Hastahane önlükleri ile cebimde beş kuruş para yok.Zaten cebimde yok!Sadece ilerliyorduk.Taksici olma yaşını geçmiş,beyaz saçlı tombul sıfatına yakışmış bu yaşlı amca tam bir ton ton dede sıfatını temsil ediyordu.En son sıkıntıyla iç çekip durumu izah etmem gerektiğini anladım.
-Şeyy.. Amca ilerde durur musun?Sana birşey söylemem gerek.
-Dur kızım sen söyleme ben tahmin edeyim.Yanında para yok dimi?
-Evet amca yok.Üstelik gidicek yerimde yok ve ben bu parayı ödeyemem.Ama inan bir açıklamam var.Ben birinden kaçıyorum amca o yüzden yanii... nasıl desem ki ben......
