Arkadaşlar çok özür dileyerek başlıyorum.Dün akşam gelecekti.Fakat internette bir sorun yaşandı maalesef.Söylediğim gibi bölüm yorumları çok önemli.Benim içime pek sinmedi gibi... Lütfen fikir ve görüşleri aşağıdaki kutucuğa doldurun efenim :)
E-posta onaylamada sorun yaşayanlar varsa ve bu yüzden vote ve yorum yapamıyorlarsa lütfen bana mesaj atsınlar.Ben onlara yardımcı olacağım.
İyi okumalar :* Ayy ne özlemişim sizi.Neyse bölmeyeyim ben. İyi okumalar... : ) : )
Büyük baçe kapısından geçerken,gorillere durmaları için işaret yaptım.Yavaş yavaş ilerlerken yerdeki taş çizgilerini sayıyordum.Kapının önüne geldiğimde,hala arkamı dönüp kaçasım vardı.Derin bir nefes alıp,tutulan nutkumu geriye yollamaya çalışmak gerginliğimden bir parça eksiltmiyordu.Kapıya vuracağım vakit,kapının hızla açılması kalp ritimlerimde büyük bir problem yarattı.Bütün yakışıklılığıyla karşımda o vardı.Ellerim ayaklarım birbirine dolandığında,onun da yüzünden şaşkınlık okunuyordu.Tıpkı benim gibi.Kaşlarını çattığında sinirle konuşmaya başladı. "Nasıl geldin sen?" Ses tonundaki soğukluk,uçurumdan aşağıya yuvarlanmama sebep olsada bugün konuşacaktım.Ancak;dilimdeki düğümlenmenin çözülmesi halinde... Cevap vermemiş,daha doğrusu verememiş olmam onu daha da sinirlendiriyordu."Nasıl geldin dedim!" Yüzüme kükrediğinde,bakışlarımı aşağıda beni bekleyen gorillere çevirdim.Benim baktığım yere bakınca,küfrünü edip hızla oraya gitmeye yeltendiğinde koluna dokundum.Günler sonra ona dokunmak...Nefesini hissedebilecek kadar yakınında durmak.Çölde su bulmak gibiydi.Bebeğini kaybetmiş bir annenin çocuğuna kavuşması gibiydi.Öyle özel.Öyle tarifsiz... "O-Onlar getirmeseydi,ben kaçacaktım.Tehdit ettim onları.Lütfen dur.S-Sadece konuşmak için.Ben..." Kekelemelerim arasında umutsuzca ona baktım.Ne söylediğimi ben anlamazken,onun anlamasını beklemek sanırım aptallıktı.Yüzüme esen rüzgar,istemsizce titrememe sebep oldu.Hava ciddi anlamda soğuktu.Beni içeriye soktuğunda,kapı 9.5 şiddetinde çarpılmıştı.Öyle yüzüme bakarken konuşmamı beklediği çok açıktı.Ne söylecektim ki ben? Yolda provasını yaptığım cümleler,onu görünce hafızamdan uçup gitmişti.O kadarda çalışmıştım halbuki...Benim suskunluğum,onu konuşmaya itti. "Neden geldin?" Sesindeki soğukluk,beni yok edercesine hücrelerime yayılırken,boğazımdaki düğüm konuşmamı engelliyordu.Kolumu sıktığında sorusunu yüzüme kükreyerek yineledi."Neden geldin?" Gözyaşlarım yanaklarıma süzülürken konuşmak için güçlükle dudaklarımı araladım. "Özledim..." Bana öyle kötü baktı ki,yerin dibine girmek istedim. "Sadece kendine bağlamak için önemsediğin birisine göre fazla duygusalsın!" "Hayır Rüzgar!Yemin ederim hiçbir şey bildiğin gibi değil!Bir kere dinle beni!" Başını ellerimin arasına aldığımda hızla geri çekildi. "Numara yapma artık Nefes!Umrumda değilsin.Defol git!" Ses tonu o kadar sakindi ki...Bu sakinlik beni korkutuyordu.Dedikleri doğru muydu? Bitirmiş miydi gerçekten bizi? Sevmiyor muydu? Hadi kız bana.Beni önemsediğini göster.Bağır çağır ama susma sevgilim...Bana kız ki,hala önemsediğini bileyim.Yabancı gibi bakma o aşık olduğum elalarla.Eskisi gibi sadece sev beni.Hıçkırıklarımı tutamıyorum artık.Boynuna atladım güçsüzce."Seni seviyorum Rüzgar!Seni çok seviyorum.Bırakma beni." "Ben bırakmayayım ki sen rahatça bırak beni dimi? Nefes uzatma artık! Çık git!Sevmiyorum seni!" "Hayır yalan söylüyorsun! Sende beni seviyorsun biliyorum." "Eeeeh! Sıktın ama! Siktir git artık lan!Sevmiyorum anlamıyor musun? Sevmiyorum! Senden nefret bile etmiyorum anladın mı? Umrumda değilsin." Sözleri bıçak misali kalbime saplanırken,zorlukla ayağa kalktım.Titreyen ellerimle,elini alıp karnıma götürdüm. "Ya bebeğimiz? Onu da mı sevmiyorsun artık?" "Umrumda olan tek şey bebeğim.Sen dua et bebeğime bir şey olmasın! Bebeğim olmasaydı hiç tereddüt etmeden seni Ünal'ın önüne ben atardım.Duydun mu?" Fazla bir şey hatırlamıyorum aslında.Sadece geldiğim arabaya zorla sokuluşumu,dayak yiyen gorilleri hatırlıyorum.Belkide şok geçiriyorumdur bilmiyorum...Ama hissedemediğim tek şey kendi benliğimdi...
