✔️Arranged Marriage (COMPLETED)

Chapter 42

It's hot. I can still feel the burning feeling when i tried to enter the plane. I gained a lot of bruises as i tried to get away from the people who tried to stop me from saving my wife.

My wife! Fuck! I can still see her beautiful face. Her captivating smile. The way she flips her hair. The way she walks. I tried to follow her but i can't reach her. I run as fast as i could but still she's too far to reach. Then i see fire. My wife is burning! My tears fell. Goddamn it!

I tried to scream but i can't even make a sound. Baby!

" baby! " i screamed. At napabalilwas nang bangon. Sapo sapo ko ang ulo na nananakit na naman. It was just a dream. No! A nightmare instead! Biglang bumukas ang pinto.

" Vin! Are you okay? " Sabrina said. She sat beside me.

" leave! " i told her but she hugged me instead. " i said leave! "

" ano ba Vin!? Move on! Siya pa rin ba ang nasa isip mo? " here we go again! She's nagging about me not moving on.

" pagod ako. Umalis kana. " then i got out of bed at pinulot ang isang canned beer na nakakalat sa kwarto ko. I open it and drink it.

" ano maglalasing ka na naman?! 5 years na Vin! 5 taon ka nang ganyan! Live your life! Ayusin mong buhay mo! " she's screaming at me. Tiningnan ko siya nang masama.

" don't tell me what to do. Baka nakakalimutan mo? You're the reason why I'm in misery!! " i shout at her. She was taken aback. Pasalamat siya't hindi ako nananakit nang babae!

" all I'm saying is you don't have to be like this. Nandito pa naman kami ni cheeny. " kumalma ang boses niya. Nangiti ako nang mapakla. How can i live my life when 5 years ago my life had stopped? Gumuho na ang mundo ko. Wala nang rason para mabuhay ako! " Vin. Nandito lang kami sa tabi mo. " she rubbed my back. Tiningnan ko siya and then signalled her to go out. I don't wanna fight. Pagod na ako. Pagod na pagod. Agad naman siyang tumayo at padabog na lumabas.

Naupo ako sa sahig at itinokod ang mga siko sa tuhod ko. I covered my face with my hands then cried on the corner of the room in silence. Nanaliti ako nakaupo nang matagal. Ito na ang buhay ko sa loob nang limang taon. Limang taon na nagmumukmok. I've tried to take away my life several times pero wala eh. Matagal mamatay ang masamang damo! Fuck!

I finished my beer. Ito na lang ang karamay ko sa lahat nang sakit na nararamdaman ko. I drunk and sleep and when i woke up i drunk again. Wala nang patutunguhan ang buhay ko. Ang buhay ko na tumigil na limang taon na ang nakakaraan.

For 5 years ay iisa lang ang napapanaginipan ko. Always the same. That frightening thought always haunt me. Na kahit sa pagtulog ay ramdam ko ang sakit nang pagkawala nang asawa ko.

I sighed. Kung sana nakinig lang siya. Kung sana hindi ako naduwag at hinarap ko siya. I kept on blaming myself. Ito na yata ang parusa ko sa lahat nang kasalanan ko. I touch the pendant of my necklace. It was her wedding ring. The one she left when she left me.

" i love you baby! If only i could turn back time. " pagkausap ko sa singsing.

Nothing can take away my misery. Even mom and dad na umuwi pa nang malaman nila ang nangyari. They tried to cheer me up pero dun na nagsimula ang pagmukmok ko. Hindi na rin ako pumapasok sa opisina. At first palagi akong late dahil palagi akong lasing until once a month na lang ako kung pumasok hanggang sa hindi na ako pumasok. Dad is taking care of everything. While me? Staying at home and wasting my fucking life!

Hindi rin nagalit ang mga in-laws ko sakin nang malaman nila ang totoo. They understand. Besides they always visit me. Dun ko lang naaayos ang sarili ko kapag kaharap ko sila pero kapag umalis na sila ay maglalango uli ako sa alak. Nakakahiya pero nakasuporta parin sila sakin. Even Johanna. I didn't know why I'm just the only one who's still bound by the past. Siguro dahil sa kasalanan ko ang lahat? O dahil konsensya ko ang nagpaparusa sakin? Shit! If my wife can see me siguradong magagalit siya sa kapabayaan ko.

5 years. Dapat na ba akong mag move on? Pero paano? Where will i start? Iniuntog ko ang ulo ko sa pader. Sana ako na lang yung namatay! Pinagsusuntok ko ang pader hanggang sumakit at dumugo ang kamao ko. Thrn i heard a soft knock at ang pagpihit nang pinto.

" daddy. " nagaalalang tawag niya. " daddy okay ka lang ba? " she sat at the floor beside me. Sinulyapan ko siya na ngayon ay nilalaro ang hem nang pajama niya. " i know masakit ang pagkawala ni tita Sam. Ako rin hindi ko pa matanggap until now kahit na medyo blurry na ang memory ko sakanya pero ramdam ko na minahal ko siya. Pero... " she paused. Humihikbi na siya. " pero i know ayaw niyang makita kang ganyan. " for the first time in 5 years ay nagkaroon siyang lakas nang loob na kausapin ako.

When my wife is gone ay nagpalaboy ako. Iniwan ko ang bahay coz living there suffocates me. Masakit na nandon parin ako at wala siya. Sa condo na ako tumira and cheeny and Sab move in with me. Ayoko sana but for cheeny ay pumayag ako. And about cheeny. Na trauma siya nang unang taon nang pagkamatay ni Scarlet. Dahil na rin sa gabigabi akong nagbabasag at nagwawala sa bahay. " daddy tita Sam always want whats best for you kaya please dad let's move on. " i look at her. " please. " she pleaded. I smiled at her. And tap her head.

" I'm sorry cheeny. " i just told her.

" no need to say sorry dad. I understand. " ginawaran niya ako nang halik sa noo bago lumabas.

Cheeny's right but i still can't see how to start again. Mahirap magpaalam at mahirap mag simula ulit. But for her I'll try. But not now. Maybe when the right time comes. For now I'll just reminisce our sweet and the good memories. For now i just wanna stay like this. For now.

Itutuloy...

Kumusta naman yung Nagmahal. Nasaktan. Nagmukmok? Hahaha

Hate niyo pa rin ba si Vin after this??

Vote and Comment!!!

DDnovels