✔️Arranged Marriage (COMPLETED)

Chapter 58. Fin

Halos yakapin ko ang lapida nang naghumagulhol ako sa harapan nito. Ang sakit sakit nang nararamdaman ko. Iyong tipong tinutusok-tusok ang puso ko. Hindi ko pa rin pala kaya. Ang makitang nakaukit ang pangalan niya sa lapida ay masakit pa rin para sa akin. Lalo na ang katotohanang hindi ko na siya makakasama't makikita.

" Tatay, Please stop crying. " sabi nang anak kong si Zania sabay yakap nang maliliit niyang braso sa leeg ko. Umiiyak rin siyang katulad ko pero halata ang pagpipigil niya nito. " stop crying tatay. It breaks my heart." patuloy nang mumunti niyang tinig.

Naiyuko ko lang ang ulo ko at naramdaman ko pa ang isang pares nang braso na yumakap sa likuran ko. " we are here for you, tatay." si Zane na patuloy na nagiging matatag para sa akin. Minsan ko lang siyang nakitang umiyak. Ni minsan ay hindi siya nagpakitang mahina siya. Bagay na nakuha niya sa asawa ko. " we won't ever leave you." sabay na sabi nila at mas humigpit pa ang pagyakap sa akin.

Narinig ko rin ang hagulhulan nang ibang tao sa loob nang museleo. Lahat sila ay nakikisumamo sa akin. Lahat sila ay patuloy na sumusuporta sa akin.

Pero heto ako. Lugmok na lugmok. 'Di pa rin mawala ang pagsisisi sa akin. Ni libing niya nga hindi ako pumunta sa kadahilanang hindi ko kayang makita na ipinapasok siya sa nitso. Ito pa lang ang kauna-unahang pagkakataon na binisita ko siya rito.

Nanatili ako doon nang mahigit isang oras. Hinayaan lang nila ako na maupo sa harapan niya mismo. Hawak ang bulaklak na dala ko ay nagsindi ako nang kandila't nanalangin. Ipinikit ko ang mga mata ko. Sinasariwa ang ala-ala niya ay napangiti ako nang mapait kasabay nang pagtulo nang panibagong luha.

" she's in a safe place, Vin. I know she'll be happy if you move on and let her go. " bulong sa akin nang taong kinukuhanan ko nang lakas. Laking pasasalamat ko't nagawa niya akong pag tiisan sa nakalipas na mga buwan.

" how will i start over again? Tell me. " tinignan ko siya sa mga mata. Nasa mga mata niya ang pagsusumamo. Pinunasan niya ang luha ko gamit ang mga kamay niya.

" don't blame yourself. That's how you'll move on from the past." ngiting turan niya at niyakap ako.

Tumabi siya sa akin nang upo. Nakaharap siya sa nitso at inayos ang bulaklak na dala ko.

" can i tell you a story?" sabi niya na patuloy sa pag ayos nang mga bulaklak. Napabaling naman ako sakanya. Ngumiti siya at nilingon ako. " when i was a kid me and my sister got kidnapped." panimula niya at tumingin sa akin. Namilog ang mata ko sa sinabi niya." we are at the park when that happened. Naglalaro lang kami nang bigla kaming kinuha nang mga kalalakihan na 'di namin kilala. I was so scared at that time knowing that we are only a kid and we weren't capable of defending ourselves when shit happens. But seeing my sister who's more scared than i was, i was only left with one choice. To be tough. " yumuko siya at pinaglaruan ang mga daliri niya. " we were mentally scarred. We were hurt physically. " her voice broke but she kept her calm. " but giving up and losing hope hasn't gotten into my mind. " I have to be tough" that was my mantra at that time. " tumawa pa siya nang pilit. " but as time flies by help is nowhere to be found. Hope is fading and i am slowly breaking down. Until a boy found us together with his cousin. They helped us get away from those kidnappers. I didn't know how they did that 'coz I'm only focused on the help we got and the idea of escaping. It was just a quick snap until we found ourselves running from that place. Still the boy is holding my hands. I felt safe with his touch. " tumingin siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. Hindi ko alam kung bakit pamilyar sa akin ang kinukwento niya. " the moment he looked at me was the moment i let myself cry. Do you know what he did after that? " tanong niya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko.

" he wipe your tears with his favorite hanky?" i asked unsure. She smiled and nod while crying.

" the hope i lost was him. He gave me hope. He saved me and its time for me to save him. " she said. I was still stunned by what she said. That was a big revelation for me. Fucking big revelation 'coz that girl was my first love.