EKİB-İ ŞAHANE

Bölüm 1- Yıl Dönümü Hediyesi

Kovuk her zamanki gibi loş ışıklarla aydınlanmıştı. Birazdan tüm ışıklar kapatılıp ortak oturma odasının cam tavanı açılacak ve gecenin ihtişamı tüm ekip üyelerine görsel bir şölen sunacaktı. Kovukta geçirilen geceler genelde böyle noktalanıyordu. Görev olmadığı zamanlar işte..

İstanbul'un en güzel zamanlarıydı. Bunaltıcı sıcaklar yerini tatlı sonbahar esintilerine bırakmıştı. 4 kafadar, çalışmadıkları zamanlarda geceleri genelde ayrı ayrı eğlenerek geçirirlerdi.

Bu gece de yine her biri için feneri bir başka mekânda söndürebilecekleri güzel hava şartlarına sahip olsa da rutin haline gelmiş sayılı kutlama günlerinden biriydi. Doğum günleri ve Ekibin kuruluş yıl dönümü mutlaka birlikte eğlenirler hatta Robin onlara buzlu cam ekran görüntüsüyle eşlik ederdi. Evet Robin normalde sesli aramalar ve mail yoluyla katılıyordu görevlere. Buzlu cam ardından çekilen görüntü Onun smokinimi giyindim ve çok özenerek hazırlandım  deme şekliydi. Önceleri bu durumu çok yadırgamışlar, ayrılmayı bile düşünmüşlerdi. Şimdilerde sanki evin normal bir parçası gibi karşılıyorlar hatta dalga konusu bile edebiliyorlardı.

Aradan geçen 4 yıl sonunda işte yine Kovuğun ortasında dans etmekten bitap düşmüş bir vaziyette sohbet ediyorlardı. Robin duvara yansıyan projektör ekranından, önündeki sehpada duran bir kadeh şampanya ile sohbete katılmıştı. Noel Babaya kurabiye ve süt bırakan çocuklar misali Onlar da Robin' e servis açardı özel günlerde.

Robin elindeki kalemi masaya ritmik hareketlerle vurarak dikkatleri üzerinde topladı. Kirli, elindeki kumandayla arkadan çalan hafif müziği de kapatarak tamamen Robin'e odaklandıklarını göstermişti.

" Teşekkürler Kirli. Öncelike sizi kutlarım. Bu sene resmen altın senemizdi"

Salonu alkış ve ıslık sesleri doldurdu. Kısa süren şamata yerini yeniden sessizliğe bırakmıştı.

" Dağıtılan toplam meblağ 1 milyon! Üstelik sadece 2 bağışcı ile başardık! Bağışçımızın birinin bir bacağını kazara kıran Kirli Şeref'e burdan teşekkürlerimi bir kez daha iletmek isterim"

Don Juan Çetin yumruğuyla omzuna vurup ilk tebrik eden oldu. Çöl Tilkisi oturduğu yerden öpücük gönderirken Gri Baykuş elleriyle yaptığı kalp hareketleriyle oturduğu yerde zıplıyordu. Kirli, elini poz verir gibi sakallarında gezdirerek tebrikleri kabul etti.

" Hak etmişti p..venk. Kadına el kalkar mı be! Bak bi daha yeltensin öbür bacağını da kırarım Patron"

Robin gülümsüyordu ancak kimse görmüyordu elbette. Sözlerine devam etti:

" Yine de 5 aylık emeğimiz çöpe gidebilirdi. Neyse ki adam sarhoşken kırdın bacağını da seni hatırlamıyor."

Kirli Şeref utangaç bir şekilde elini ensesine atmış dudaklarını dişlerken kızlar yavru kedi görmüş gibi dudak büzmüştü. Bu serseri Kirli genelde bıçkın delikanlı modunda takılsa da utandığı zamanlarda yanakları mıncıklanası bir hal alıyordu. 

" Neyse neyse.. Ben başka bir şeyden bahsedeceğim şimdi. Daha önemli ve daha şahsi."

" Vaaay! Yeni görev, yeni bağışcı geliyor! " Don Juan  yayıldığı koltuktan doğruldu. Gözleri heyecanla parlayarak konuşmuştu. Kirli elini göğsüne bastırarak yeniden yaslanmasını sağlamış hem de kafasını sallıyordu.

" Şahsi dedi deyzemin evlâdı. Bi dur da anlatsın adam." Şeref tan bir Sivaslı gibi konuşmuştu yine. Kelimeleri ezerek ve hızlı bir şekilde yuvarlayarak.

Gri Baykuş elini mikrofon tutar gibi yapmış bir yandan da kulaklığına dokunarak spiker edasıyla konuşmaya başladı.

" Reji bir şeyler söylüyor. Evet evet sayın seyirciler. Son dakika bir gelişme için Sivas muhabirimiz Kirli Şeref'e bağlanıyoruz. Dinliyoruz Şeref, sendeyiz"