EKİB-İ ŞAHANE

Bölüm: Askı

Takip eden çok değerli insanlar;

Bu hikayeye başladığımda daha enerjik daha hevesli ve daha 'yazar' hissediyordum.

Şimdi yarı yarıya bir şeylerin azaldığını görüyorum kendimde. Konu çok güzel ve hayal gücümü sürüklüyordu. Ama tıkandı.

"Hesaba katmadan öylesine yazmış olamazsın değil mi?"

Dediğinizi duyar gibiyim. Elbette öylesine yazmadım. Bir taslağım ve olay örgüm var. Ama..

Aması şu an yetemiyorum. Beynim durdu dersem inanır mısınız?

Hikayeme yazık etmek istemiyorum..

Bu hikayeyi yarım  bırakıp başka bir hikayeye geçiş yapmak değil benimki. Sadece yazmaya ara vermek.

Burada, orada ve her yerde..

Çok fazla takipçisi olan, yazması dört gözle beklenen bir yazar değilim. Aslında öyle olmam benim için bir şeyleri farklı kılmazdı. Bu hikayeyi bekleyen atıyorum 4 kişi bile varsa onlar için bile yazmaya kesinlikle değer.

Bu benimle alakalı.

Hadi biraz artistlik yapayım, söyle afilli bir popüler tanım kullanayım:

Sanatcı bunalımı geçiriyorum bebeğim. Sanırım tükenmişlik sendromu! Bir kaç hafta ıssız bir yerde kocaman bir ev tutup ilham perilerimi beklemeliyim.

Pehh! Kimi kandırıyorum? Çocuk bakıp ev işlerine koşturup kalan zamanlarımda yüksek lisans yapmak için ÜDS çalışacağım.

Şayet yüksek lisansımı bitirip doktorama başlarsam içinizden birileri ile çalıştığım üniversite de bu hikâyenin finalini tartışabiliriz.

* Gülüşmeler!

Belki yazdığım diğer kitabı genişletip bir yayın evine gönderirim ve basılırsa size özel buluşmalar düzenlerim ( Tamam gülmeyin hiç komik degildi)

Herneyse..

Klavyem kırık kafam ondan daha kırık.

Hepinizi güzel yüreklerinizden öpüyorum.

Az hayalperest çok dilbaz yazar: kirikklavye..