Bölüm 28: Emin Değilim

236 40 93
                                    

Seni ilk ben gördüm..Senden önce yani..
Hüzün dolu gözlerin dışında aynı kalan hiç bir yanın yok gerçi.

Bilmem kaç sene evveli, bilmem ne kadar geçmiş üzerinden? Sen tazecik bir gonca gül iken gördüm seni.

Yaşın On beş miydi ? Taş çatlasa on yedi..

Hüzün dolu dedim, boşa değil sözlerim.
Zira her bakışı kazan kaynatan hüzünle doluydu gözlerinin.

İlk ben gördüm seni, boşluğa kilitlenen kocaman gözlerin kan ağlarken,
Benim orada durduğumun sen farkında bile değilken.

Önce mendilimi sonra elimi uzatmıştım,
Mendile sarılırken kanayan bileklerini göstermeye utanmıştın.

Şimdi bal rengi olan saçların, gece karasıydı o zamanlar.
Şimdi cesur bakan gözlerin,
Korkudan titrerken
Dudağının kenarı hafiften kanarken
Yüzünü kaplayan morluklara rağmen,
Bu da benim lanetim! Hiç unutmadım seni.
Dedim ya ilk ben gördüm seni.

" Yürü Çetin. Bu katta olmamız uygun değil. "

Baktı yeniden. Yerde, bu dünyadaki  zamanını resmen dondurmuşcasına ölüm sessizliğiyle oturan genç kıza acıyarak baktı.

" Kim O? Neden kimse yardım etmiyor? "

" Çengel'in zavazingolarından biri işte. Ben de çok bilmiyorum."

" Ya sen deli misin? Kızı haşat etmişler. Neredeyse çocuk bu! Gördükçe geçip gidiyor herkes. Nasıl bu kadar umursamaz olabiliyorsunuz?"

" Yaşamayı seviyoruz Aslanım. Sen de seviyorsun. Bu nedenle topukla ve gördüklerini unut! Kızın taş çatlasa 1 ay ömrü kalmış. Keşin teki baksana. Geberip gidecek zaten. Bizi de mi götürsün yanında? "

" Eeh! Ne olacaksa olsun! Çekil!"

" ÇETİN!"

EKİB-İ ŞAHANE Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin