Θα κλείσω τα μάτια ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

28° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ξεκινησαμε ολες μαζι για το σπιτι. Η μητερα επεμενε να ερθει μαζι μας και η Χρυσουλα.

-Η γειτονια σας ειναι, οπως την θυμαμαι,ειπε η Χρυσουλα μολις φτασαμε στην γειτονια μας.
-Τιποτα δεν εχει αλλαξει,ομως και τιποτα δεν ειναι οπως παλια,ειπε η γιαγια.

Φτασαμε στο σπιτι και η Χρυσουλα σταθηκε εξω απο την σιδερενια πορτα της αυλης μας.

-Αλεξανδρα, ο Αγγελος λες να σου θυμωσει που θα με δει;ρωτησε.
-Δεν νομιζω,να πει κατι μπροστα σε τοσο κοσμο,ειπε η μητερα.
-Ποσοι ειναι στο σπιτι;ρωτησε εκπληκτη η Χρυσουλα.
-Ειναι ο ξαδελφος μου,ο Νικος,με την μητερα του και την αδελφη της και ο φιλος μας,ο Αβρααμ με την γυναικα και την κορουλα του,ειπα.
-Το καημενο το κοριτσι, ειναι αρρωστο,ειπε η γιαγια.
-Γιατι δεν φερνετε γιατρο;ρωτησε η Χρυσουλα.
-Δεν γινεται. Ειναι εβραια,ειπε η μητερα αφου κοιταξε γυρω της τον δρομο. Στην απεναντι πλευρα του δρομου,περπατουσε μια ψηλολιγνη γυναικα.

-Παμε μεσα. Δεν κανει να μας βλεπουν εξω,ειπε η γιαγια και μπηκε μεσα απο την πορτα στον κηπο.

Απο πισω της μπηκαμε κι εμεις.
Μπηκαμε μεσα στο σπιτι,πρωτα εγω,η γιαγια και η μητερα. Απο πισω μπηκε η Χρυσουλα. Ο Αβρααμ, ο Νικος και ο πατερας ηταν στο σαλονι,ενω η Αιμιλια με την Αντιγονη ηταν στην κουζινα.

-Ηρθατε εσεις;Που γυριζετε πρωι,πρωι;ρωτησε ο πατερας και κοιταξε την Χρυσουλα που στεκοταν διπλα στη μητερα. Αμεσως πηρε ενα θυμωμενο βλεμμα.

-Αλεξανδρα, γιατι ειναι αυτη μαζι σας;ρωτησε προσπαθωντας να συγρατησει τα νευρα του.
-Αγγελε...
-Θα σου τα πω εγω,γιε μου,ειπε η γιαγια.
-Για να ακουσω τι δικαιολογια,θα μου βρεις μητερα,ειπε ο πατερας βαζοντας τα χερια του πισω απο την πλατη του.
-Εγω δεν λεω ποτε δικαιολογιες,παρα μονο αληθειες. Η Χρυσουλα μετανιωσε για τις πραξεις της,ζητησε συγνωμη και η Αλεξανδρα την συγχωρησε,ειπε η γιαγια και καθισε στην πολυθρονα. Ο πατερας κοιτουσε με ανοιχτο το στομα.

-Πατερα,νομιζω πως πρεπει να κανεις το ιδιο με τη μητερα. Τα περασμενα δεν εχουν πια καμια αξια σε αυτη την περιοδο που ζουμε,ειπα και με κοιταξε σκεπτικος. Υστερα εβγαλε τα γυαλια του και τα κρατησε στο αριστερο του χερι.

-Νομιζω πως εχεις δικιο. Οτι εγινε τοτε ανηκει στο παρελθον και δεν μπορει να αλλαξει. Αρα,μπορω να συγχωρεσω τη Χρυσουλα,ειπε και τοτε κοιταχτηκαμε ολοι μεταξυ μας και χαμογελασαμε.
-Πως ειναι ο παλιος μου ο φιλος;ρωτησε ο πατερας κοιταζοντας τη Χρυσουλα.
-Μια χαρα ειναι. Θα ερθουμε αυριο μαζι,ειπε η Χρυσουλα συγκινημενη.
-Μπορουμε να ερθουμε κι εμεις. Ετσι κι αλλιως,εγω και η Δημητρα θα περασουμε απο το σπιτι σας αυριο το μεσημερι,ειπε ο Νικος.
-Ωραια. Αυριο το μεσημερι θα σας περιμενουμε.