Θα κλείσω τα μάτια ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

18° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ιανουαριος 1942

Οι μερες περνουσαν αργα και ηταν οι ιδιες καθε μερα. Σπιτι, οργανωση και εξοδοι με τον Φον Βαγκχεν. Τα Χριστουγεννα και την Πρωτοχρονια πηγα μαζι του σε καποιες δεξιωσεις. Ηταν απαισια!Ηταν γεματο Γερμανους αξιωματικους,τους οποιους συνοδευαν νεαρες κοπελες. Φαινοταν εκστασιασμενες μαζι τους και τους κοιτουσαν σαν χαζες. Αναρωτηθηκα αν φαινομουν κι εγω σαν αυτες,οταν ημουν με τον Φον Βαγκχεν. Η διαφορα ηταν οτι εγω επαιζα θεατρο.

Η ελευση του καινουργιου χρονου στο σπιτι μας,δεν ηταν οπως παλια. Σπιτι μας ηρθε και ο θειος με την οικογενεια του. Η βραδια περασε στεναχωρα,ενω αλλες χρονιες γινοταν γλεντι. Χαρες,γελια, μουσικη. Φετος ηταν διαφορετικα.

-Ειναι ετοιμη η σουπα,ειπε η μητερα, εφερε την βαθια πιατελα και την αφησε στο τραπεζι. Αυτη η σουπα ειχε μεσα μονο μια μελιτζανα,που ειχαμε απο καιρο. Οταν την ετρωγες,η γευση της εμοιαζε με αυτη του κρεατος. Ποσο καιρο ειχαμε να φαμε αληθινο κρεας;
-Καιρο ειχαμε να βρεθουμε ολοι μαζι,ειπε ο πατερας.
-Ναι. Χαθηκαμε τελευταια. Ο Νικος με την Δημητρα συναντιουνται βεβαια,ειπε ο θειος.
-Ας κρατησει και καποιος επαφη απο την οικογενεια.
-Αγγελε,σταματα,ειπε η μητερα.
-Δικιο δεν εχω,Αλεξανδρα;
-Δεν πειραζει,Αλεξανδρα. Μην μπαινεις στη μεση,ειπε ο θειος.
-Ο γιος μου ειναι υπερβολικος καποιες φορες. Μην τον παρεξηγειτε,ειπε η γιαγια.

Το αλλο πρωι ο θειος με την θεια εφυγαν,αλλα ο Νικος εμεινε και με περιμενε να παμε μαζι στην οργανωση.

-Εισαι ετοιμη;με ρωτησε αφου ανοιξε διαπλατα την πορτα.
-Πως μπαινεις ετσι;Με τρομαξες,ειπα.
-Αληθεια;ειπε και γελασε.
-Μερικες φορες μου θυμιζεις τον Φιλιππο παρα πολυ. 
-Σου λειπει,ε;ειπε και μου χαιδεψε το μαγουλο.
-Παρα πολυ. Μαζι μεγαλωσαμε. Ηταν τα παντα για μενα. Το στηριγμα μου,ειπα και εβαλα τα κλαματα.
-Ελα μη κλαις,κοριτσι μου. Τωρα εχεις εμενα. Τωρα εγω ειμαι ο αδελφος σου,ειπε και με αγκαλιασε.
-Σκουπισε τα ματια σου και παμε να φυγουμε.

Βγηκαμε απο το σπιτι και ξεκινησαμε με τα ποδια για την οργανωση,οπου μας περιμεναν οι υπολοιποι.

-Περιμενε λιγο,ειπα και σταματησα να περπαταω.
-Τι εγινε;με ρωτησε ο Νικος και σταθηκε διπλα μου.
-Θελω να δω αν μας ακολουθει καποιος,απαντησα και τον αγκαλιασα ωστε να κοιταξω διακριτικα.
-Ενταξει,παμε,ειπα και ξεκινησαμε ξανα.

Λιγη ωρα μετα φτασαμε στο ερειπωμενο σπιτι και μπηκαμε μεσα. Ο Μαριος,Η Χριστινα και πολλοι αλλοι ηταν εκει.

-Ελατε παιδια,ειπε ο Μαριος και τον ακολουθησαμε.

Πανω στο τραπεζι υπηρχε ενας χαρτης με σημειωσεις και βελακια πανω.

-Λοιπον,παιδια. Τα κοριτσια που κανουν παρεα με τους Γερμανους εκαναν καλα την δουλεια τους. Μαθαμε πολλα πραγματα για τις δρασεις τους. Εδω εχω εναν χαρτη.

Το σχεδιο ηταν να σαμποταρουμε τους Γερμανους. Θα ερχοταν καποια υψηλοβαθμα στελεχη των Ες Ες στην Αθηνα.