Θα κλείσω τα μάτια ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

36° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Φεβρουαριος 1943

-Δημητρα! Ξυπνηστε!ακουσα την φωνη του Παναγιωτη να φωναζει εξω απο την πορτα του δωματιου μας με την Κατερινα. Σηκωθηκα αποτομα,οπως ημουν με την καινουργια νυχτικια μου και ανοιξα την πορτα. Η Κατερινα κι εκεινη με την νυχτικια στεκοταν απο πισω μου.

-Τι συμβαινει,Παναγιωτη; ρωτησα.
-Εγινε κατι κακο;ρωτησε η Κατερινα.
-Οχι,βεβαια. Το αντιθετο. Επιστρεφουμε στην Ελλαδα,ειπε και επεσα στην αγκαλια του.
-Δεν το πιστευω! Θα επιστρεψουμε στην πατριδα μετα απο ενα χρονο!ειπα.
-Δεν ειναι τελειο;ειπε η Ελισσαβετ.
-Ομως,θα πρεπει να αλλαξετε την εμφανιση σας καπως,ειπε ο Παναγιωτης.
-Τι εννοεις να αλλαξουμε;ρωτησε η Κατερινα.
-Ντυθειτε κι ελατε στο σαλονι. Θα σας εξηγησει ο Μαριος,ειπε και κινηθηκε γρηγορα προς την σκαλα για να κατεβει στο ευρυχωρο σαλονι.

Λιγη ωρα μετα κατεβηκαμε με την Κατερινα και τους ειδαμε ολους να καθονται στο σαλονι. Ο Μαριος καθοταν σε μια πολυθρονα μονος του και μας ειπε να κατσουμε στον καναπε.

-Οπως θα μαθατε,φανταζομαι επιστρεφουμε πισω στην πατριδα,ξεκινησε και μετα απο λιγα δευτερολεπτα που σιωπησε για να μας κοιταξει,αρχισε να μιλαει και παλι.
-Το ταξιδι μας θα ειναι το ιδιο δυσκολο με την προηγουμενη φορα,μονο που θα κανουμε λιγοτερες ωρες. Θα ξεκινησουμε τα ξημερωματα και υπολογιζω να φτασουμε γυρω στο βραδυ.
-Δηλαδη αυριο βραδυ θα ειμαστε στην Αθηνα;ρωτησε η Αθανασια.
-Ακριβως,απαντησε ο Μαριος και με κοιταξε.
-Εσεις οι γυναικες,θα πρεπει να αλλαξετε λιγο την εμφανιση σας,ωστε να μην γινεστε αντιληπτες απο καποιους που ισως σας γνωριζουν και μπορει να σας μαρτυρησουν στους κατακτητες.

Αφου μας μιλησε ο Μαριος ανεβηκαμε στα δωματια μας και εγω πηγα στο μπανιο.

-Τι θα κανεις;με ρωτησε η Κατερινα,που μπηκε μεσα και με ειδε να κραταω ενα ψαλιδι.
-Δεν βλεπεις;Θα κοψω τα μαλλια μου,απαντησα και κοιταχτηκα στον καθρεφτη.

Τα μαλλια μου μεσα σε αυτον τον χρονο ειχαν μακρυνει παρα πολυ. Ειχαν φτασει πια εως τους μηρους μου. Θυμηθηκα τον Νικο,που με φωναζε Ραπουνζελ και χαμογελασα.

-Τι χρωμα θα βαψεις τα μαλλια σου;με ρωτησε η Κατερινα και την κοιταξα.
-Μαυρο,απαντησα αφου ειδα τις βαφες.
-Αρα μενει το ξανθο για εμενα,ειπε.
-Θα σου παει παρα πολυ,ειπα.
-Η μητερα μου ηταν ξανθια. Ολη ελεγαν πως της μοιαζω πολυ. Μονο το χρωμα των μαλλιων πηρα απο τον πατερα μου.