Θα κλείσω τα μάτια ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

32° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

-Κοριτσακι μου,θα μου λειψεις,ειπε η μητερα.
-Σε ολους θα λειψει,ειπε ο πατερας.

Εγω τους κοιταζα σαν χαμενη. Δεν ηξερα για τι μιλουσαν.

-Δεν καταλαβαινω τι λετε. Κανετε λες και δεν προκειται να με ξαναδειτε,ειπα.
-Δεν σου εχουν πει τιποτα;ρωτησε η γιαγια.
-Οχι. Τι να μου πουνε;
-Μας ειδοποιησαν να ερθουμε να σε δουμε,γιατι θα σε στειλουν στη Γερμανια σε στρατοπεδο,ειπε ο πατερας με σκυμμενο το κεφαλι.
-Στο Νταχαου,κοντα στο Μοναχο,ειπε η μητερα ενω εκλαιγε.
-Μητερα,δεν χρειαζεται να κλαις,ειπα.
-Δεν χρειαζεται;Εχω χασει ηδη τον γιο μου στην μαχη και τωρα αυτα τα τερατα μου παιρνουν κι εσενα. Το ξερεις οτι μπορει να μην γυρισεις ποτε πισω στην πατριδα;
-Ναι,ειπα και κοιταξα ενα ζευγαρι γυρω στα σαραντα να καθεται στις διπλανες καρεκλες. Αμεσως μετα ειδα να φερνουν την Ελισσαβετ.

-Σηκω!Φτανει τοσο,ειπε ο στρατιωτης που με εφερε εξω και με επιασε απο το μπρατσο.
-Αντιο,ειπα με το κεφαλι ψηλα και χωρις να δακρυσω. Κοιταξα για τελευταια φορα τους δικους μου. Η μητερα εκλαιγε γοερα. Στα ματια του πατερα διεκρινα τον πονο και την απελπισια. Απο την αλλη,η γιαγια φαινοταν πιο δυνατη. Τα ματια της μου ελεγαν να ειμαι δυνατη και οτι ολα θα πανε καλα.

Ο στρατιωτης με οδηγησε ξανα πισω στο κελι μου. Αντικρισα την Κατερινα και την Αθανασια να καθονται κατω στο πατωμα. Φαινοταν στεναχωρημενες και η Αθανασια κλαμμενη.

-Τι σας συμβαινει;ρωτησα.
-Αυριο το πρωι θα μας πανε μαζι με τον ξαδελφο σου να μας εκτελεσουν. Εσενα και την Ελισσαβετ θα σας στειλουν στο Νταχαου. Εσεις τουλαχιστον θα περασετε καλυτερα,ειπε η Αθανασια.
-Καλυτερα;Εχεις ακουσει πως ζουνε εκει περα;
-Κατι εχει παρει το αυτι μου.
-Εγω πιστευω,οτι εσεις θα ειστε καλυτερα. Θα πεθανετε ενδοξα κι οχι ταπεινωμενες.
-Φοβαμαι,ειπε η Αθανασια και αρχισε να κλαιει.
-Τι φοβασαι;Δυο σφαιρες θα σου ριξουν. Εμενα θα με σκοτωνουν καθε μερα.

Μειναμε σιωπηλες για ωρα,ωσπου ανοιξε η πορτα και μπηκε μεσα η Ελισσαβετ.

-Πολυ ομιλητικες σας βλεπω,ειπε.
-Τα εμαθες;με ρωτησε.
-Ναι,απαντησα.
-Μας αφησαν τουλαχιστον να δουμε για τελευταια φορα τους δικους μας.
-Τελευταια φορα... Δεν φανταζομουν ετσι τη ζωη μου,ειπα.
-Γιατι εγω;Ειχα ποσα ονειρα να πραγματοποιησω. Ηθελα να κανω οικογενεια,να κανω κατι σπουδαιο στη ζωη μου.
-Τωρα δεν θα κανετε τιποτα,απ'οσα ονειρευοσασταν. Εκει που θα πατε θα δουλευετε ολη μερα σαν τα σκυλια.