Kaluan ca dite dhe gjendja mes Defnes dhe Albanit ishte permiresuar. Nuk ishte me ajo ftohtesia midis tyre si te ishin armiq. Por akoma flinin ne dhoma te ndara. Si dite pushimi qe ishte, Albani kishte vendosur tja bente nje surprize asaj. E kishte mesuar se ajo e donte shume kalerimin dhe e kishte derguar ne nje vend fantastik.
-He tani Defne, mos bej si femi. Une do jem poshte duke te mbajtur, hyp dhe shijoje kete moment-po e luste Albani Defnen e cila edhe pse e donte shume kalerimin, serish kishte frike.
-Ne rregull por...por mos ma lesho doren te lutem. Sa te mesohem.-dhe ai qeshi nga reagimi I saj.
-E sheh se asgje ska per te ndodhur, qetesohu. Tani mbahu fort-dhe hypi edhe aim bi kale. Ishte fiks mbrapa shpines se saj dhe te dyte po e shijonin ate moment fantastik. Ai po e shtrengonte fort mbrapa belit, si per ti dhene siguri se asgje sdo ndodh, e ajo po I shijonte prekjet e tij. Fiks ne momentin kur ishin duke zbritur, ajo u rrezua dhe e lendoi pak kemben.
-Je mire? Te dhemb shume? Eja eja, do shkojme menjehere ne spital-foli ai I brengosur.
-Jam mire, vetem se u rrezova. Nuk me dhemb te betohem.
-Sme intereson, do shkojme ne spital.
-Alban me degjo, skam gje te betohem. As dhimbje as asgje. Ska nevoje per spital.
-Ne rregull, do kthehemi tani ne shtepi-e kapi ne krahe dhe nuk e la te ecte. Pasi e futi ne makine, I tha shoferit ti kthente ne shtepi.
-Sonte do flesh ketu, sdua tet le vetem, mire-dhe e shtriu ne krevatin e tij. E ajo nuk tha gje, nuk kundershtoi aspak, perkundrazi, I pelqeu ideja se do flinte me te.
-Tani do I bejme nje masazh te lehte, dhe besoj se deri neser do te sherohet komplet. Duart e tij mbi lekuren e saj, krijuan te ajo ca morrnica te embla. Per nje moment, ajo I mbylli syte dhe instiktivisht I erdhi deshira ta puthte. Si duke tai ia lexoi mendimet, ngjeshi buzet e tij me te sajat dhe puthja filloi te thellohej. Njeren dore e futi poshte bluzes se saj, dhe filloi duke ia ledhatuar lekuren e bute. E ajo spo bente rezistence. Do kishte zgjatur me shume puthja po te mos ishte per trokitjen e forte te deres. Ishte sherbetorja e cila I lajmeroi se kishin vizite.
-Kush eshte?-pyeti Albani I acarruar pasiqe I nderpene nje moment aq te bukur.
-Nje mik I zonjes Defne zoteri. Denis quhet-dhe Albani turfulloi nga inati.
-Zonja nuk mund te...
-Tani do zbres, thuaji tme prese.-u pergjigj Defne dhe Albani ngriti njeren vetull.
-Eshte miku im me I mire Alban, e kam si vella.
-Aha, ne rregull. Zbrit ti, une do rrije ketu.-dhe u shtri ne krevat. Fytyra I kishte mare nje pamje teper serioze.
-Eja me mua, njihu dhe ti me te. E ke pare ne dasmen tone sigurisht, por nuk e njeh mire. Eshte cun flori.
-Jo jo, do rri ketu.
-Eja pra, mos bej naze, hajde zbresim bashke.-dhe ishte ajo kete here qe e kapi per dore dhe zbriten poshte te takoheshin me Denisin.
Pasi biseduan gjere e gjate, te dyte kuptuan se e kishin gjykuar gabimisht njeri tjetrin. Ne raste tjera, sigurisht do ishin miq te ngushte. Pasi Denisi e kuptoi se Defne vertet ishte e lumtur ne martesen e saj, kerkoi leje te ngrihej sepse kishte pune. Shtrenguan duart me Albanin duke I uruar njeri tjetrit dite te mire. Defnes ia zgjati doren sepse kishte frike nga reagimi I Albanit dhe ajo qeshi si femi. E perqafoi fort mikun e saj si per ti thene se Albani nuk ishte nje tip I tille.
-Mirupafshim xhan, me vjen mire qe te shoh te lumtur.
-Shihemi xhan, te fala motres.-dhe ia beri me dore kur ai u fut ne makine.
-He, te thash pra, eshte shume djal I mire. E njoh qe moti, e kam mik per shpirti.
-Mire mire se as une nuk thash gje.-dhe qeshi Albani me vetveten.
**********************
-Bije, si kalove ate dite te motra? Ishte mire ajo?-e pyeti I ati Majlinden.
-Shume mire o ba, ndejtem deri vone. Dhendrri eshte shume shakaxhi per zotin. Duket si serioz, por eshte shume I mire. Pse pyet?
-Nuk e dije bije, por mua mu duk paksa e merzitur Defne.
-Jo baba, rri I qete. Une vet e pash sa e lumtur ishte. Nuk ndaheshin asnje moment nga njeri tjetri-dhe I ati qeshi I lumtur.
*********************
-Bir si je? Na harrove, ka dite qe ske ardhur tna takosh.
-Mire o ma, kam qene I zene per zotin. Mos mu hidhero-dhe e puthi te emen ne faqe.
-Se mos po te ndan nusja nga ne?-e pyeti Blerta Albanin.
-Jo o ma, ci ke keto fjale. Pastaj, kujdes si shprehesh. Sdua qe ajo te degjoje te tilla fjale dhe te lendohet.
-Cne ky ndryshim I yt bir? Ti sikur nuk e doje ne fillim.
-Mire e the mama, ne fillim. Por tani gjerat kane ndryshuar, ajo eshte shume e mire.
-Ajo eshte nje oportuniste qe se ka shoqen bir. Ve bast se pasi ta shlyen borxhin e babait, pas dy viteve dmth ajo vet do kerkoje divorcin.
-Bastet mbaji per vete zonje. Une nuk ndahem kurr nga Albani. Jo per gje, por sjam martuar me te per leke, as per borxhin. Jam martuar sepse e dua.-ia perplasi Defne te verteten ne fytyre dhe u ul ne tryeze per te ngrene darken. Blerta plasi nga inati qe ajo ia ktheu fjalen, ndersa Albani qeshi nga fjalet e saj SEPSE E DUA. Pasi u ulen te gjithe ne tavoline, ai I peshperiti lehte ne vesh: sepse e dua zonje.
-Qepe o I poshter, do te degjoje dikush.
-Sma ndjen moj, pastaj ti vet e the. Apo degjova gabimisht? Dhe ajo ia shkeli kemben.
-Auch-bertiti ai dhe te gjithe kthyen koken nga Albani.
-Cfare ke bir?-e pyeti babai I tij.
-Asgje o ba, kemba kemba me dhemb.-dhe te gjithe ia plasen te qeshures.
-Meqe jashte ka filluar nje shi I rrembyeshem, qendroni sonte ketu.-tha gjyshja dhe te dyte aprovuan me koke.
-Defne bije, si te shkojne punet me shkollen?-e pyeti zoteri Dritani.
-Shume mire zoteri, edhe pak dhe diplohem.
-Zoteri? Me thuaj baba moj, apo sje nusja ime e preferuar?-dhe qeshen te dyte.
-Ne rregull..baba..-dhe I dhuroi nje buzeqeshje te sinqerte ndersa Blerta plaste nga inati. Nga casti ne cast priste te pelciste bomba.
-Zonje, keni mysafir- u pergjigj sherbetorja e shtepise.
-Kush eshte ne kete ore dhe ne kete kohe?-pyeti gjyshja e habitur.
-Nuk e di, tha se quhet Vjola. Cti them?
-Kujdesem une per te-u ngrit Blerta e lumtur dhe shkoi per ta mirpritur ate. Nje bionde artificiale, e trukuar deri ne maksimum, dhe me nje fustan qe fustan I thenshin. Edhe breket I dukeshin.
-Mirmbrema te gjithve.
