Mbremja erdhi shpejte, e asaj nuk I rrihej vetem ne ate shtepi gjigande. Priti e priti por ai spo vinte. Kishte kaluar ora 2 e nates e ai akoma ishte jashte. Kur me ne fund degjoi deren te hapej, u ngrit me furi.
-Defne me ndihmo te lutem-I foli Bledi I cili po e mbante Albanin per krahu. I dehur, I lenduar ne krah. Tmerr per Defnen. Ajo pamja e Albanit I dhembi ne shpirt, smund ta shihte ashtu. I ndihmoi Bledit ta dergonte Albanin te dhoma e tij dhe shkoi te merte ilacet.
-Cfare ka ndodhur? –pyeti ajo kur u kthye.
-Pasi u deh shume, u fut ne nje perleshje mes dy grupesh dhe dikush e plagosi me thike. Fatmiresisht plaga nuk ishte e thelle.
-Por ce ka kete sjellje aman? –foli ajo e merakosur. I dha nje ilac kunder dhimbjes dhe e mbuloi me batanije.
-Nuk...nuk e di as une-u shfajesua Bledi edhe pse arsyen e dinte mjaft mire.
-Mua me duhet te iki nuse, per cdo gje me mer ne telefon mire.
-Ne rregull Bledi, falemnderit shume.
-Naten e mire-dhe doli nga dhoma paksa I lodhur. E ajo mori nje karrige dhe u ul prane tij, ia ledhatoi floket, faqet. I pelqente? Jo, e donte dreqi e marte e donte shume. Gjumi e zuri ne ate karrige te shkrete, sepse te shtrihej ne shtrat afer tij nuk guxonte, kishte frike nga reagimi I tij.
***********************
Kur u zgjua e pa se kishte akoma dhimbje ne krah, por nuk e kuptoi se si kishte arritur deri ne dhomen e vet. Rrotulloi koken dhe syte I pane nje pamje te papritur. Ajo duke fjetur ne nje karrige afer tij, per nje moment iu duk si nje engjull. Duke mare telefonin, krijoi nje zhurme dhe ajo u zgjua.
-Si je? Te dhemb gje?-pyeti ajo me se e brengosur.
-Mire jam mire, rrofsh. Por si erdha deri ketu? Smbaj mend gje.
-Bledi te solli. Dhe une I ndihmova te te shtrinim ne krevat.
-Aha, te falemnderit.-dhe mori telefonin per ta kontrolluar.
-tani do te bej dicka per te ngrene, mos leviz nga vendi se plaga eshte akoma e fresket.-dhe doli nga dhoma. E Albani smund ta mohonte se perkujdesi I saj po I pelqente. Athua valle pse sillet keshtu me mua? Pasi I degjoi tere ato fjale, une prisja qe ajo te largohej. Por jo, ajo po qendron ketu dhe po me ndihmon. Madje ka kaluar tere naten ne ate karrige. Zot, me ndihmo ta kuptoj kete gjendjen tone?-po mendonte I shkreti pa ze.
-Ja dhe mengjesi gati, te te ndihmoj te hashe apo mundesh dhe vet?-e pyti ajo kur u fut me nje tabaka ne dore.
-Po se pate bezdi me ndihmo.-foli kete here I qete. Per here te pare sjellja e tij e qete po I pelqente Defnes, shikim pa urrejtje, pa ftohtesi. Pasi e ushqeu si te ishte nje femi, I ndihmoi te vishej.
-Sot mos dil nga shtepia, te ben mire te pushosh.-dhe frika nga pergjigja e tij e kaploi.
-Ne rregull, por kur te zbres poshte me duhet ndihma yte.-dhe ajo pohoi me koke.
***********************
-Ate grua nuk e dua per djalin tone dhe pike. Me mire te ndahen.
-Cpo flet grua? Je ne vete? Ata kane jave qe jane martuar.
-Por Albani nuk eshte I lumtur me te, e ke pare? Aspak nuk shoh lumturi mes tyre. Per dashuri mos te flasim.
-Aman Blerta mbylle kete teme me kaq. Nuk e dijme si jane raportet mes tyre.-dhe me aq e mbylli Dritani ate teme.
-Une do I ndaj, do bej cmos ti ndaje, betohem-mendoi Blerta pa ze.
*******************
-Ngadale, ngadale. Ulu ketu. Je mire?-e pyeti Defne Albanin pasi I ndihmoi te shtrihej ne sallon.
-Po po, mire jam falemnderit.-dhe mori telekomanden per te shikuar tv.
-Ne rregull, une do dal te blej ca gjera. Nuk vonohem.-dhe doli furishem. U kthye pas gjysme ore dhe e gjeti ate ne divan, duke fjetur per shtate pale qejf. Ia ledhatoi floket, dhe syte I mbante kah buzet e tij. Dreqin, deshironte aq shume ti shijonte ato buze. Aq te bukura, te trasha. Athua cfare shije do kene?-mendoi si nje budallaqe.
-Provoi, mbase do te pelqejne.-foli ai I pari.
-Mmm..per cka..po flet?-pyeti ajo e habitur.
-Po mendoje me ze, dhe une tu pergjigja. He pra te shkreten, coje mendimin deri ne fund-edhe ai deshironte ti provonte buzet e saj. Por kur iu kujtua arsyeja e marteses, u largua anash.
-Jam I uritur. Ka ndonje gje per dreke?-dhe filloi me sjelljen e tij.
-Ja pra, u kthye mister ftohtesia. Aman o Alban, hiqi ato mendime te kota nga koka.
-Sa leke Defne? Sa I do?
-Per cka po flet? Fol qarte se spo te kuptoj.
-Degjo, sjelljes tende te mire e brengosjes tende nuk I besoj aspak. Me thuaj sa leke do qe te largohesh nga jeta ime? Ma thuaj shifren. Dhe borxhin do ta fal te betohem. Edhe leke do te jap, vetem me thuaj sa kushton kjo dashuria yte ndaj meje?-dhe forca e saj aq e pati. Kembet e leshuan dhe u ul ne divan si te ishte e plagosur. Gjitha gjerat I kishte pritur nga ai, por kete pytje kurre.
-Je I sigurte se mund ta blesh dashurine time Alban? –dhe kete here ajo e mori situaten ne dore.
-Te betohem se nje dite ke per tu penduar per keto fjale, me beso. Do jesh ti ai qe do me lusesh.
-Mjaft me kete teater se ste besoj aspak, por mu pergjigj sa leke do?
-Dashuria ime ndaj teje nuk eshte ne shitje. Nuk mund ta blesh. Por nuk je aq burr as qe ta meritosh. Leket mbaji per vete, mua sme duhen.
-E shoh e shoh, ste duhen fare. Per ate u martove me mua.
-U martova sepse me pelqeve qe ne shikimin e pare, u martova sepse te desha qe heren e pare kur erdhe ne shtepine time. Pa e ditur se kush je ti, une fillova te krijoja simpati per ty. Apo harrove se sit e shikova ate nate ne shtepine time?-dhe lotet ia mbuluan fytyren.
-Aktrim. E gjitha ka qene aktrim nga ana yte per ta shpetuar babain tend nga ai borxh.
-Nuk eshte e vertet, u martova sepse te deshta qe ne fillim. Por ti kurr sdo e kuptosh se ceshte dashuria, ti sja di vleren nje njeriu sepse sje burr. Sepse sdi te duash nje femer .sepse-dhe nje shuplake goditi faqen e saj.
-Mjafttttt-bertiti ai me sa fuqi kishte. Vetem atehere e kuptoi se sa shume e kishte lenduar Defnen me ato fjale. Dhe shuplaka I mungoi.
-Ja sa burr je. Godet nje femer sepse ta perplasi te verteten ne fytyre-dhe syte me lote I ishin mbushur.
-Me fal Defne, te lutem me fal per shuplaken.-foli kesaj here I penduar.
-Per cilen shuplake? Ate ne faqe qe harrohet pas disa diteve, apo ate ne shpirt qe do lere gjurme per tere jeten?-dhe doli duke mbajtur faqen me dore.
