-Kush ka mundur ta kidnapoje? Pse ?-kerkonte e deshperuar Majlinda pergjigje. I dhimsej motra, I dhimsej femija ne barkun e saj.
-Do cmendem, per zotin do cmendem-bertiste Albani dhe e ngiste makinen si nje I cmendur. Me te arritur ne komisariat, u acarrua me teper kur I thane se duhej te priste 24 ore per ta shpallur Defnen te zhdukur, e pastaj te fillonin me kerkimet.
-O trap, 24 ore jane shume. E kupton se jeta e gruas sime dhe femijut tim eshte ne rrezik?-I bertiti ai policit te thjeshte.
-Kujdes me fjalorin se mund te te burgos menjehere. Dhe, keto jane rregullat, skemi cte bejme-dhe beri te largohej por Albani e kapi per fyti.
-Me dergo te komisari, shpejt-e kercenoi dhe Bledi u mundua ta qetesonte por kot.
-Paralajmerimi I fundit, kujdes me sjelljen djalosh. Perndryshe do ju padis.-dhe u largua. Albani smund te rrinte I qete, e ndjente se dicka kishte ndodhur.
-Ba, jam ne hall te madh. Si e kishte emrin ai miku yt ne polici? Me duhet urgjent.- I telefonoi te atit. E dinte se I ati kishte nje mik atje por emrin sja dinte.
-Pse bir, cfare ka ndodhur?-e pyeti ai I shqetesuar.
-O ba a do ma thuash emrin a si e ke hallin? Me vone te tregoj pse.
-Isak quhet. Thuaji se je djali im dhe te ndihmon. Por me thuaj..
-Ne rregull ba, flasim me vone-dhe e mbylli tel. kerkoi per komisar Isakun dhe me ne fund e derguan atje. Me gjithe kenaqesi ai u ofrua ti ndihmonte, edhe pse sipas ligjit duhet te kalonin 24 ore e pastaj te fillonin ta kerkonin.
-Nje pyetje djalosh. Jeni ne hasmeri me ndokend? Keni armiq?-ishte pyetja e pare qe komisari ia parashtroi.
-Jo zoteri Isak, me askend skemi hasmeri. Dua te them, armiq skemi, kush e ka kidnapuar gruan time duhet ta kete bere per leke. Tjeter arsye ska.
-Ne rregull, fillimisht do shkojme te lokali ku keni qendruar mbreme. Te shohim per ndonje gjurme. Pastaj dalim dhe e kerkojme-dhe dolen qe aty.
**********************
-Dritan, cfare ka ndodhur? Pse e pyete Albanin se ci duhet komisar Isaku? I ka ndodhur gje nipit tim?-pyeti gjyshja e brengosur.
-Nuk e di mama, e pyeta disa here por skishte kohe te fliste. Vetem me tha se do me tregoje me vone. Kaq di dhe une-u shpreh ai I brengosur.
-Ma jep telefonin mua. –dhe iu lajmerua Albanit. Por ai nuk I tregoi gje, sdonte ta rrezikonte gjendjen e gjyshes. Ajo sguxonte te merte lajme te keqija.
Arriten ne lokal dhe shkuan te bisedonin me pronarin I cili nuk nguroi tua jepte incizimet e kamerave. Ate pjesen ku kishte qendruar Defne, kamera nuk e kishte kapur dhe Albani perplasi tavolinen forte. mezi arriten ta qetesonin dhe ta nxirrnin jashte. Kerkuan serish per ndonje gjurme te saj por kot, skishte asgje.
**********************
-Zot, si do dal qe ketu? Me ndihmo te lutem, nje shenje te vogel se ky nuk eshte fundi-peshperiti Defne dhe kembet spo e mbanin. Tere naten kishte qendruar ne ate krevat te prishur, I ishte mpire trupi. Uri kishte shume por sguxonte te kerkonte. Zgjati koken per te dritarja por kot, perveq se nje pyll I madh dhe I mbushur me drunje, gje tjeter nuk pa. e pashprese, zbriti poshte dhe u shtri serish ne ate krevat te prishur. E dinte, e ndjente se Albani sdo e linte me kaq. Do e kerkonte me patjeter.
******************
-Zoteri Isak, po me kerkojne me numer te panjohur-foli Albani me nervozizem. E ndjente se kjo thirrje ishte per Defnen.
-Hape por mbaje qetesine, mos bertit as mos thuaj gje qe ishe ne polici. Thjeshte, mbaje qetesine-dhe ai pohoi me koke.
-Alo-mezi arriti ta thoshte fjalen.
-Po kerkon per gruan tende I dashur? Me vjen keq, ka vdekur-I tha Vjola dhe qeshte si e marre, si nje budallaqe.
-Vjolaaaaa-bertiti ai dhe desh I ra telefoni nga dora.
-Dora vet. Siq te thash shpirt, Defne. Pra, ajo e mallkuara vdiq. Smundi ti rrezistonte plumbit ne bark.
-Genjen, e di se genjen. Ste besoj aspak. Me thuaj ku eshte ajo?
-Ka vdekur pra, po deshe ta dergoj nje foto por kam frike se zemra yte e dobet nuk e perballon. Mire pra, te fala te gjithve. Mpuq shpirt-dhe e mbylli telefonin. Nuk I la hapesire as te fliste.
-Vjola. Alo vjola. Fol dreqi ta haje-dhe e perplasi telefonin.
-Kush eshte vjola djalosh? Ma thuaj-e pyeti Isaku e ai I tregoi cdo gje.
-Tani e di se ku do e kerkoj ate-dhe u nis per te shtepia e babait te saj. Me te arritur aty, nje truproje nuk e la te hynte.
-Thuaji se e kerkon Albani, djali I mikut te tij Dritanit-dhe djaloshi zbatoi fjalen e tij. Pas disa minutash I tha se mund te hynte brenda. Ishte vetem, Isaku po e priste pak me larg. Sdonin te ngjallni dyshime.
-Urdhero djalosh, me se mund te ndihmoj? –e pyeti ai edhe pse zemra ja ndjente se kishte dicka lidhje me vajzen e vet.
-Vajza jua, mbrem ka rrembyer gruan time. Dua ta di se ku e ka derguar?-pyeti Albani duke turfulluar nga nervat.
-Cka cka? Nuk eshte e mundur, se besoj. Ajo se ben nje gje te tille.
-Ja qe e beri. Me ndihmoni ju lutem, per hir te shoqerise qe e keni me babin tim me ndihmoni ta gjej gruan time. Eshte edhe shtatzene.-dhe u ul rendshem ne divan. Ishte I brengosur, I acarruar, por me shume I merzitur per fjalet qe ia tha Vjola. Nese ajo vertet e kishte bere ate? Nese vertet e kishte vrare?
-Qetesohu djalosh. Une do e gjej gruan tende dhe do e sjell te ti. Tani shko ne shtepi dhe prit lajm nga une.
-Nuk mundem te qetesohem, si te qetsohem kur jeta e gruas sime eshte ne rrezik? Me thoni, si te qetesohem pra he?-dhe bertiti forte e truproja u mat ta godiste por plaku nuk e la.
-Te kuptoj shume mire, por tjeter gje skam cka bej. Prit lajm nga une-dhe e percolli ted era. Albani u fut ne makine dhe u largua me shpejtesi. Plaku doli me te shpejte, e dinte vendin se ku e kishte derguar Vjola Defnen. Nje shtepi e vjeter qe e kishte ndertuar ai enkas per te, e sahere qe ajo merzitej shkonte atje. Ishte streha e saj e preferuar.
-Nisemi per te shtepia ne pyll-I tha shoferit dhe u nisen per atje.
-Me duhet perforcim Fatmir.-po fliste Isaku ne tel dhe po e ndiqte te atin e Vjoles. Qellimisht e kishin bere me Albanin mos te shkonin me te njejten veture. Pasi mori konfirmimin e mikut te tij, e lajmeroi Albanin dhe I tregoi se ne cilen pjese te rruges ishin duke shkuar.
**********************
-Nje gote uje, te lutemmmm djalosh vetem me sill pak uje.-bertiti Defne por kot, ai spo degjonte.
-Te pergjerohem, me sill pak uje. Gje tjeter sdua.-bertiti serish dhe dera u hap furishem. Djaloshi hyri me nje gote me uje dhe asaj I buzeqeshi fytyra.
-Te falemnderit..-mezi arriti ti shqiptonte keto fjale pasiqe buzet I ishin thare. Nuk e piu te gjithen, qellimisht jo. Pasi djaloshi doli, ajo e theu goten per krevati dhe e fshehu copen e thyer nder jastek.
-Ndihme, me ndihmo te lutem. Ndihmeeeeeeee-bertiti serish dhe djaloshi hyri I acarruar kete here.
-Tani cke qe bertet se me shurdhove? Kerkove uje, te solla. Cke tani?-dhe po e shikonte shtrember.
-Nje...nje mi..nje mi eshte nder krevatin tim, te lutem hiqe te lutem.-dhe djaloshi filloi te kontrollonte kur papritmas gjysma e gotes u ngul ne shpatullen e tij dhe ai ra permbys ne shtrat. U tmerrua kur pa gjakun qe rridhte ne shtratin e saj por skishte kohe te mendonte, duhej te vepronte per femijun e saj. Ia rrembeu telefonin dhe me shpejtesi maramendese iu lajmerua Albanit. Fati I saj I keq qe se dinte se ku ndodhej, skishte si tja pershkruante vendin.
-Ndeze lokacionin ne tel.-e urdheroi komisari dhe ashtu beri.
-Nuk jemi shume larg. Qetesohu shpirt, do te shpetoj-I tha Albani dhe telefoni u mbyll.
-Alo, Defne me degjon?
