-EDHE UNE NJEJT VJOLA, SE DUA ASPAK POR NDONJEHERE SHTIREM SE E DUA-keto fjale I shkumbonin ne veshe. Behej fjale per te, ate se donte aspak por shtirej per shkak te familjes, per shkak te atij borxhi te mallkuar. Mallkoi veten qe mbrem u be e tija, mallkoi veten qe I besoi fjaleve te tij te bukura.
-Je nje e mjere Defne, ja cfare je. Re preh e fjaleve te tij, tani mbaje mbi supe kete barre. Budallaqe-ecte dhe I perplaste kembet mbi asfalt. Thua se rruga ia kishte fajet per zhgenjimin e perjetuar.
******************
-Cfare ke o Alban? Pse je kaq nervoz?-e pyeti Bledi me te hyre ne zyren e tij.
-Flasim pastaj mik. Me thuaj, ti ishe pak me pare te dera? Ti e mbylle?
-Jo re, une tani sa erdha.
-Mallkuar qofte-bertiti duke I perplasur dokumentat. Ishte hutuar me ato dokumenta tere diten dhe kishte harruar te shkonte per defnen.
-Jona, ishte dikush pak me pare ketu?e pyeti sekretareshen e tij.
-Po zoteri...mmm...ishte gruaja e juaj..tani sa doli, dukej e shqetesuar.
-Mallkuar qofsh Vjole-mallkoi nder dhemb dhe vrapoi per te vetura. Po e ngiste me nje shpejtesi maramendese, thua se po fluturonte. Telefonit te saj I ra disa here por I doli I mbyllur. Perplasi telefonin per sedilje I acaruar ne kulm.
-jo Defne jo, mos krijo gjera te paqena shpirt-lutej ne vetvete. Pas disa minutash arriti ne shtepi dhe filloi ta kerkonte ate por kot, ajo nuk ishte asgjekundi. Kerkoi cdo kund por nuk ishte. U ul ne salon I lodhur, I nervozuar me sjelljen e Vjoles. Dera trokiti, vrapoi per ta hupur.
-Ah, qenkeni ju teta Flora. –dhe ia hapi rrugen.
-Po bir, pse? Ke e prisje?
-Defnen. Akoma nuk eshte kthyer ne shtepi.-foli I merzitur. I ndihmoi asaj me qeset dhe shkoi ne sallon.
-Defne pak me pare mu lajmerua mua, nuk do vije sonte ne shtepi-foli ajo e lodhur.
-Si si ? cte tha? Ku ishte? Ishte mire?-ia beri miliona pytje te shkretes.
-Nuk e di bir, mu duk pak e merzitur por nuk e pyeta. Vetem me tha se sot nuk do vije ketu.-kaq iu desh atij. Rrembeu celesat dhe doli jashte duke vrapuar. Hypi ne makine dhe mori rrugen per te shtepia e saj e femijerise. Nuk donte te ngjallte dyshime, ndaj u fut brenda gjoja sa per nje kafe.
-Po dhender eja eja-I tha Majlinda dhe e ftoi per ne sallon.
-Po Defne ku eshte? Pse nuk eshte me ty?-e pyeti ajo pa te keq.
-Mmmm..ajo eshte ne shtepi xhan, ndersa une e kisha rrugen ketej dhe thash tju vizitoja.
-Mire ke bere, tani vjen dhe babi-dhe shkoi per tja bere nje kafe. Pasi u bind se ajo nuk eshte aty, e piu kafen shpejt e shpejt dhe u ngrit me pretekstin se Defneja po e priste ne shtepi.
-Sigurisht ka shkuar te Blerina, meqe nuk eshte ketu ska ku te jete tjeter-po fliste me vetveten kur hypi ne makine. Por asaj nuk ia dinte shtepine. E la me aq, mbase sonte do jete me mire nese ajo qendron aty. shkoi ne shtepi por per dreq nuk ishte I qete, I mungonte ajo. Sillej verdalle por kot, koha spo I kalonte. Dera u hap por ai as qe e mori mundimin te ngrihej. Meqe sesht Defne, per te tjeret si behej vone. Me te levizur koken, kur e pa ate u ngrit shpejt nga krevati.
-Defne! Ku ishe deri tash? Nga ste kam kerkuar-dhe e perqafoi forte. por ishte nje perqafim I thate, duart e saja rrinin te ngrira.
-Aman shpirt, thuaj diqka. Me shaj me bertit, vetem keshtu mos rri.
-Hape rrugen, kam pune. Te lutem mos ma mer kohen.-dhe u nis per te dhoma e tyre. Nxorri rrobat e saj prej aty dhe I dergoi te dhoma qe kishte ne fillim.
-Do isha kthyer menjehere te babi qe sonte por sdua ta brengos sepse eshte I semure nga zemra. Do rrije ca dite ketu pastaj do shpengulem.
-Cka cka? Ci ke keto fjale Defne? Aman shpirt sqarohu.
-Pik se pari, mos guxo me te me thuash shpirt. Dy-qe sot je I lire te dalesh me ke te duash. Sje I mberthyer pas meje. Tre-leket e atij borxhi te mallkuar se shpejti do ti kthej, e pastaj asgje sdo me lidh me me ty.
-Asgje ste lidh me me mua? As ndjenja e tua?
-Shiko kush me flet per ndjenja. Hiqmu sysh aman, shko te ajo biondja.
-Sme duhet ajo, as ndonje tjeter kur te kam ty-dhe e shikoi embel.
-Aman mjaft, se ju degjova mjaft mire sot. Edhe e pash gjithe skenen. Sme duhet gje tjeter per tu bindur.
-per tu bindur per cka defne? Fol me qarte.
-Ti je martuar me mua per tu hakmarre per shkak te atij borxhi te mallkuar. Vet e the me fjalet e tua. Pastaj ajo te puthi dhe te dy po e shijonit ate puthje. Ndaj sdesha tju pengooja.
-Cka cka? Cfare hakmarrje? Per cka po flet moj? Se gje spo kuptoj une.
--EDHE UNE NJEJT VJOLA, SE DUA ASPAK POR NDONJEHERE SHTIREM SE E DUA-a nuk ishin keto fjalet e tua qe ia the sot asaj per mua? He pra mohoje, mohoje dreqi ta haje-bertiti dhe u ul rendshem ne krevat. Por kete here, as ai nuk leshoi pe. Nuk u ul prane saj per tu sqaruar. Thjesht qendroi aty, ne nje cep te krevatit . pasi u mendua pak, iu kthye me serioz se kurr.
-Ato fjale qe I ke degjuar, I ke keqkuptuar shume me beso.
-Po po si jo, sidoqofte sdua..
-Njehere te vetme Defne, mos nxirr perfundime pa qene e sigurte, pa e ditur gjithe situaten.,Ishte fjala per ...
-Sme intereson me, ajo qe u desh ta dija, e degjova sot me veshet e mi.
-Se paske degjuar mire, ne fakt e paske keqkuptuar cdo gje. Tani do flasim, do te tregoj ca gjera. Po deshe beso, po sdeshe skam cka bej as une. Fundja, nese nje gje e urrej ne bote, ajo eshte genjeshtra.-dhe u kthye kah ajo.
