Kishin kaluar dite dhe gjendja mes Albanit dhe Defnes nuk kishte ndryshuar, te dy ishin kokforte per te biseduar e per ti rregulluar gjerat. Ajo tani nuk jetonte me ne shtepine e Albanit. Po kthehej ate dite nga universiteti ku shkoi per te kryer ca pune per diplomimin dhe rastesisht ne rruge e pa ate, duke qeshur me Vjolen. U futen ne nje lokal te dy te lumtur dhe aty e kuptoi se fjalet e tij mbase kane qene te verteta. Deri sot kishte shpresuar se Albani e kishte genjyer per ndjenjat e tij, por kur e pa te lumtur e kuptoi se ai po e vazhdonte jeten edhe pa te. Vendosi te hynte aty e te fliste me te.
-Kerkoj ndjes se po ju shqetesoj-foli si me ironi. E Albanit iu be qejfi qe e pa, pavaresisht cdo gjeje I kishte munguar shume keto dite. Por nuk e dha veten, perkundrazi, beri rrolin e te acarruarit.
-Ckerkon ti ketu? He ma thuaj, po me ndjek apo si e ke hallin?
-Jooo shpirt, skam pse te ndjek. Thjesht erdha te te tregoj se dua divorcin, dua te ndahemi sa me shpejte-dhe keto fjale ia thyen zemren atij.
-Aha, pse nxiton aq shume xhan, ulu njehere te bisedojme. Apo ste le I dashuri?-beri te painteresuarin.
-Ty ska cte duhet, thjesht po te informoj se keto dite do vije avokati per divorcin dhe ti do e nenshkruash.
-Para ste jap e, kete mbaje mend. Mjaft te kam dhene-dhe nje shuplake goditi faqen e tij.
-Pa merak se asnje qindarka se dua nga ti, thjesht dua divorcin.
-Me behet qejfi per ty qe paske zene te dashur pasanik. Po atij I ke ndonje borxh?-dhe ja ku ofendimet e tij skishin fund e Vjola vetem po qeshte.
-Vafsh ne djall e. mbaje mend, do ma paguash kete. Por kur, se di-dhe u largua qe aty me fytyren e mbuluar me lote.
*********************
Majlinda po kthehej nga shkolla dhe rruges takoi Bledin. I vinte turp te ndalej ta pershendeste, ndersa ai I shkreti mendonte se ajo po largohej shkaku I Albanit, ngaqe ishin miq te ngushte.
-Majlinda. Si je?-e pershendeti me ne fund, te behej cte behej.
-Mmm..mire Bledi flm, ti si ke qene?
-Mire mire, rrofsh. Je per nje kafe? Dua te bisedoj diqka me ty.
-Po, ben. Vetem mos te vonohemi shume, sepse sdua ta le Defnen vetem. Me kupton besoj-dhe ai pohoi me koke. U larguan qe aty dhe shkuan ne nje lokal shume te qete. Pasi mbaruan pune me porosine, Bledi ia filloi vet bisedes.
-Majlinda, dua shume qe ti pajtoj Albanin dhe Defnen por me duhet ndihma yte. Vet smundem.
-Bled te lutem, mos me fol per ate mascara. Ate qe ai ia beri motres sime ska te falur. Me fal por per kete pune mos prit ndihmen time. Jo se smundem por sdua-ia tha troc gjerat.
-Prit njehere te flas une sepse I di ca gjera. Pastaj flasim per ndihmen.
-Aman o Bled, mos e mbroj ate mascara sepse..
-Majlinda degjo. Diten e ditelindjes se tij pak para se te shkonim ne lokal, atij I ndodhi diqka dhe ndaj ne darke reagoi ashtu.
-E cka I paska ndodh atij bossi qe ta ofendoje ashtu motren time? Pastaj, cfaj ka Defne per ndodhite qe I ka pesuar? Ajo vetem se e deshi shume ate. Dhe Bledi u detyrua ti tregonte gje. Pas nje pauze te shkurter, serish vazhdoi.
-Une ate e njoh shume mire, nuk esht tip qe ofendon dike me beso. Por kur e ka degjuar ate bisede, eshte cmendur I teri.
-Ketu ka diqka o Bled, duhet te flasim me Defnen. Di ca gjera une por sjam e sigurt.
-Per cfare behet fjale? Cfare gjera?-pyeti ai konfuz.
-Me mire te flasim me Defnen, sepse keshtu kot bisedojme. –mbaruan kafen dhe u nisen per ne shtepine e saj. Cudira me e madhe ishte kur e pane veturen e Albanit ne oborrin e shtepise se tyre.
-Po ky ckerkon ketu? Si guxon te vije pas asaj qe ia beri motres sime?
-Mos nxito Majlinda, prit iher. Eja te flasim te gjithe se bashku. Eja hyjme brenda-dhe u futen ne shtepi.
-Cfare kerkon ti ketu? Pse erdhe ne shtepine tone? Apo deshiron serish ta lendosh motren time?
-Edhe ty pershendetje Majlinda. Dhe jo, nuk erdha ta lendoj pa merak. Thjesht erdha ti tregoj se nuk do ja jap divorcin. Do tallem edhe une me te, siq u tall ajo me mua.
-Per cfare tallje e ke fjalen o I cmendur? Fol sqarohu, ose shporru nga ketu-I bertiti ajo.
-Ule zerin iher, dhe keshtu mund te flasesh me dashnorin tend, jo me mua. Une ste lejoj.
-Cfare dashnori? Cpo thua per ate zot?
-I di te gjitha grua e dashur, te gjitha. Shume mire...shume qarte e degjova biseden tende ate dite.
-Cfare bisede? Per cka e ke fjalen?-tani Defne po ndihej me konfuze se kurr.
-Mjaft aktrove mjaft. Se kupton se te kam zbuluar? Defne deshi te pyeste serish se per cka po fliste por ishte Bledi ai qe nderhyri kete here.
-Aman o Alban fol ti ose fola une. Kjo ceshtje sot do mbyllet.
-Bledi mos nderhy te lutem. Rri larg kesaj ceshtje.-dhe beri seriozin.
-Defne diten e ditelindjes se tij ai ka degjuar nje bisede tenden ne telefon...
-Biseden me te dashurin tend grua e dashur. Si ishin fjalet? A po: Tani e kam gjithe dashurine e tij, besimin dhe vemendjen e tij, por me kryesorja pasurine. Nuk e di I shkreti se cfare po e pret.-ia tha pa fryme keto fjale qe I kishte regjistruar ne memorje si te ishte kenge.
-Ckaaaaaaaaaa?-bertiti ajo me te madhe.
-Nje gje me ngeli peng, per cka e kishe fjalen kur the se nuk e di se cka e pret. Ma thuaj pra, cka tjeter duhet te pres nga ti?-dhe urrejtja ne syte e tij dallohej qarte. Me e tronditura ishte Defne e cila tani kur po e kujtonte ate bisede telefonike, I nderlidhi gjerat mjaft mire.
