-Pershendetje zonja Defne, desha te takohem me ju. Nese jeni e lire-e lajmeroi avokati.
-Mmmm..pershendetje edhe juve, po po e lire jam. Me thoni ku te takohemi?-ia ktheu me medyshje.
-Te lokali I njejte qe ishim ate dite, nese sju prish pune.
-Ne rregull per nje ore jam aty. diten e mire zoteri avokat.
-Ne rregull, shihemi.-dhe e mbylli telefonin. Defne menjehere lajmeroi Blerinen dhe I tha te behej gati nese deshironte ta shifte simpatine e saj. E ajo e lumtur pranoi menjehere.
*********************
-Budalla I dreqit, mendon se aq lehte mund tme bind? Asnjehere-dhe I grisi dokumentat e divorcit. Ne ato caste ne zyre hyri Bledi, ia dha ca dokumenta per ti nenshkruar, dhe beri te ikte.
-Bledi ndal, me duket mua apo ti je duke me injoruar?-e pyeti Albani shume I lodhur nga sjellja e tij.
-Te duket ty sigurisht, se une jam I njejti. Skam ndryshuar. Tani me fal por me duhet te iki, kam shume pune.
-Bled, ulu njehere te flasim. Ti sqarojme ca gjera, pastaj vepro si te duash. –dhe aty filloi biseda e tyre e gjate. Albani I tregoi cdo gje, pa harruar asnje detal. Por, Bledit iu duk nje situate mjaft e koklavitur.
-E sheh sa shume ke gabuar o Alban? Te pata thene se ajo nuk eshte e tille por ti sme degjove. Preferove ti besoje fjaleve qe ti tha mendja e jo zemra. E tani si do ja besh per tu pajtuar?
-Nuk e di as une o Bled, ajo eshte nje kokforte qe se ka shoqen. Por qe do e bind te pajtohet, skam asnje dyshim. E shoh ne syte e saj se akoma ka ndjenja per mua.
**********************
Pasi ishin takuar ne lokal, Ermali ishte ndjere keq kur e kishte pare serish Defnen me Blerinen. Deshironte ta takonte ate vetem.
-Zonja Defne, bashkeshorti juaj nuk e nenshkruajti divorcin. Kundershtoi rreptesisht, madje mi perplasi dokumentat ne fytyre.
-Nuk e di ctju them zoteri avokat. Me duhet te flas me te, ta bind qe te nenshkruan. –as vet ajo nuk ishte e sigurte nese tashme donte te divorcohej. Gjyshja kishte arritur tja hapte syte.
-Vendosni ju si do ja beni zonje, por ai djal se meriton nje femer si ju. Me plot respektin, por me duket si femi.
-Eshte bashkeshorti I saj, duam apo sduam, ata te dy duhen. –nderhyri Blerina kur e kuptoi interesimin e madh qe e tregoi ndaj Defnes.
-Ne rregull, mua me duhet te shkoj tani. Nese ka ndonje ndryshim, me lajmeroni.-I pershendeti dhe u largua paksa I acarruar.
-Patjeter e kishe ta merje edhe ate femer me vete moj. Doja te pinim kafen vetem ne te dy-peshperiti duke hyre ne veture dhe u largua I deshperuar.
-Ju prish qejfi avokatit kur me pa edhe mua?-qeshi Blerina.
-Pse shpirt? Spo te kuptoj aspak.
-Aman o Defne, e pe edhe ti se per hiq gje te ka thirrur. Kur ato fjale ka mundur mjaft mire te ti thoje edhe nepermjet telefonit.
-Blerin, me duket se po e tepron pak shpirt. Eshte detyra e tij te me informoje per cdo gje, per ate e paguaj.
-Po por nuk eshte detyra e tij ti vardiset nje gruaje te martuar. Aman shpirt, desh po te hante me sy kur po flisnit.-qeshi ajo me suratin e avokatit kur e pa se Defne nuk ishte vetem.
******************
-Alban bir, si je?
-Mire gjyshe, ja ne pune. Ti je mire? Te duhet gje?
-Kur te mbarosh me pune, eja dhe me dergo ne nje vend. Kam pak pune atje.
-Ne rregull gjyshe, shihemi pas pak.-dhe e mbylli telefonin.
*****************
-Zonje, erdha tju mar. gjyshja juaj me dha detyre tju dergoj diku.-I tha shoferi Defnes.
-Diku? Ku? Pse? Ma sqaro pak se asgje spo kuptoj-pyeti ajo e habitur.
-Nuk e di zonje, me mire lajmerojeni ate dhe pyeteni nese keni ndonje paqartesi-dhe ajo ate beri. Lajmeroi gjyshen dhe ajo ia konfirmoi lajmin.
-Eshte nje shtepi e vjeter bije, por kam shume kujtime atje dhe dua ti ndaj me ty. Nese ste prish pune.-beri te padituren gjyshja.
-Cfare pune gjyshe, tani do nisem me shoferin. Shihemi pas pak-mori canten dhe u largua. Rruga ishte pak e gjate, ndaj e zuri gjumi ne veture. Vetem kur u zgjua, dicka ju kujtua.
-Me fal, por pse nuk u ndalet ta mernit gjyshen? Edhe ajo ketu do vij.
-Ajo do vije vet zonje, ashtu ishte urdheri-dhe Defne nuk tha gje. Pas disa minutash arriten ne vendin e caktuar. Nje shtepi teper e bukur, e gjitha e ndertuar nga druri dhe me nje oborr teper te bukur. Shoferi e la aty dhe u largua pa thene asnje fjale. Gjithcka po I dukej e dyshimte, gjersa arriti ta shihte makinen e Albanit teksa u parkua aty.
-Ti? Ckerkon ketu?-e pyeti ajo e para.
-Ne fakt ti ckerkon ketu? Une erdha me gjyshen por ajo u ndal pak me tutje, per te mbledhur ca lule.
-Edhe mua gjyshja me solli ketu. Kishte ca gjera per tme thene-dhe ne ato momente telefonoi gjyshja.
-Defne bije, qendrim te kendshem aty. per mua mos u brengosni, po kthehem ne shtepi me shoferin. Ju puth-dhe e mbylli telefonin e lumtur.
-Shih shih gjyshja, na paska ngritur kurth.-dhe qeshi embel e ai u lumturua pamase. Pas kaq shume kohesh po e shihte ate duke buzeqeshur. I kishte munguar shume.
-Futemi brenda, erdhem se erdhem.-dhe ajo pohoi me koke. Me te hyre ne sallon, vinte nje arome teper e kendshme. Ne kuzhinen gjigande ishte shtruar nje tavoline mjaft romantike dhe me ushqime te shijshme.
-Kjo grua me cmend per zotin, as mua sme kishte vajtur ndermend ta beja kete surprize.
-Po sepse ske tru ndaj. –ia ktheu ajo dhe u ul duke e shperfillur.
-Rrofsh per komplimentin, por kete pa tru ti e do. Apo e kam gabim?-pytje qe e beri Defnen te skuqej. Sdonte te leshonte pe.
-Une do ha tani, jam shume e uritur.-dhe filloi duke ngrene e duke e shperfillur komplet ate. Por cudia me e madhe qendronte te dhuratat.
-Hape ti I pari-I tha ajo si urdher.
-Pse me urdheron moj, hape pra ti meqe je kaq kurioze.
-Jo, ti dhe pik.
-Asnjehere, ti e para-dhe ja ku filloi lufta e dhuratave. Vendosen ti hapnin dhuratat te dy ne te njejten kohe, keshtu sdo grindeshin.
-Unaze me inicialet tona?-pyeti Defne e habitur por edhe mjaft e lumtur. Nje unaze teper e bukur, me dy shkronjat e tyre te para. Cudia me e madhe ndodhej ne dhuraten e Albanit, dhurate qe e beri ate te shtangej ne vend.
-Po kjo? Cfare domethene kjo Defne? Ma sqaro pak.-dhe iu kthye asaj I habitur. E ajo rudhi krahet, sikur te ishte ne faj.
Kjo pjese shkon per Sabiskuqi, lexuese e rregullt e historise..muah :*
