Ora shenonte 23:45. Ishte momenti I duhur. Ishin ulur te dy ne sallon dhe po shikonin tv. Papritur Albanit I vjen nje sms.
-Defne, Majlinda me shkruajti. Shpresa nuk qenka mire dhe me duhet te shkoj ta dergoj ne spital.
-Pse? Cfare paska ajo???-pyeti e habitur. Shpresa kurr nuk ishte ankuar per ndonje gje perveq se per leke.
-Nuk e di o xhan, tani sa me shkruajti motra yte.
-Ne rregull, eja nisemi. Do vij edhe une me ty-dhe mori canten e u nisen per ne shtepine e saj. U nis e trishtuar, e merzitur. Si duket kete ditelindje do e kalonte ne spital, duhej te kujdesej per njerken. Sapo arriten ne lagje, shikoi shtepine e saj ku mbizoteronte erresira.
-Ku te jene valle? Pse gjithe kjo erresire?
-ku ta di, futemi brenda dhe e shohim. Eja se skemi kohe-dhe e kapi per krahu. U futen brenda, dhe sapo hapi deren e vjeter te sallonit te vogel, u ndezen dritat. Te bertiturat e forta u degjuan ne ate shtepi.
-Shume urime per ty, shume urime per ty, shume urime Defne, shume urime per ty.-e ajo ngeli e shtangur si statuje. Nuk e priste kete befasi aq te kendshme. Aty ishin mbledhur njerezit me te rendesishem per te: I ati, Majlinda, Blerina, Denisi dhe Bledi. Akoma nuk ishte kthjellur nga surpriza, kur motra e saj I bertiti:
-Aman moter do I fryesh qirinjte apo si e ke hallin? Se po me rendon torta-dhe te gjithe qeshen. E ajo mbylli syte e mendoi nje deshire pastaj fryu qirinjte. Perqafoi te gjithe duke iu falenderuar per surprizen, e ne fund e perqafoi edhe ate. Fundja, ideja kishte qene e tij. E perqafoi fort, sikur te ishte perqafimi tyre I fundit. I falenderoi te gjithe per surprizen fantastike dhe ashtu ndejten duke festuar per ore te tera.
******************
-Ishte nje befasi fantastike, te falemnderit per gjithcka Alban-e falenderoi nga zemra kur u futen ne vetur. E ndjente ta bente ate gje dhe e beri. Afroi koken e saj duke e ledhatuar dhe ngadale e puthi ne balle.
-E bera sepse e meriton Defne, e meriton me te miren e mundshme. E bera sepse...sepse ashtu ma ndjeu zemra, te te bej ty te lumtur-dhe ceki hunden e tij me te sajen.
-Ishte..ishte dicka e papritur..mendoja se te gjithe e kane harruar ditelindjen time. Madje per ty, isha e sigurt se as qe do te kujtohej.-foli e sinqerte.
-Ne fakt Majlinda me tregoi per ditelindjen, pastaj te gjithe se bashku e pergaditem surprizen.
-Sdi, sdi cte them. Sinqerisht ndihem shume e lumtur.-dhe kthehu koken nga ana tjeter duke qeshur.
-Shpresoj qe jo edhe e lodhur-peshperiti ai neperdhembe.
-Si the?
-Asgje asgje, e meriton shpirt. Kete e thash.-dhe shpresonte qe teta Flora ta kishte kryer pjesen tjeter te surprizes. Ariten ne shtepi aty nga ora 2 e nates dhe ajo u be gati te ikte, por ai e ndali. E mori ne krahe dhe per here te pare, e luti te heshte.
-E meriton te futesh ne dhome sonte si nje princesh, e ke ditelindjen.-e ajo qeshi, nuk kundershtoi aspak. I pelqente kur ai e trajtonte ashtu. Me te arritur ne dhome, ai e uli ngadale ne toke dhe surpriza me e madhe ishte aty. nje piktur ne mur me foton e tyre, te dy te buzeqeshur, krevati I mbushur me petale trendafilash dhe dy fjale te shkruara aty.
-TE DUA.-e asaj I dolen lote nga gezimi. Te gjitha mund ti kishte paramenduar, por kete surprize kurr. Vertet qe ai dinte ndonjehere ta gezonte.
-Alban...une...gjithe kjo..si e bere? Kur? Ufffffff jam shume e emocionuar, sdi as cka te them.
-Shshshsh mos thuaj gje, vetem shijoje. Eshte me e pakta qe mund te bej per ty.-dhe e puthi ne buze.
-Kurr ne jete skam qene kaq e lumtur. Kurr skam perjetuar ksisoj befasish. Nuk gjej fjale per te te treguar se si ndihem sonte. Thjesht, duhet te futesh ne shpirtin tim dhe vetem ashtu do e kuptosh-dhe e perqafoi forte ate.
-Une kam shkruar dicka aty shpirt. Tani pres pergjigjen tende-I peshperiti ne vesh dhe I dhuroi nje puthje plot passion prapa veshit.
-TE DUA EDHE UNE. MADJE CDO DITE E ME SHUME.-ia ktheu pergjigjen me veshtiresi. Puthjet prapa veshit paksa e eksitonin e ky detal nuk kishte si ti ikte atij. Me delikatesen me te madhe ia hoqi bluzen dhe filloi duke e puthur ne qafe, ne buze. E mori serish ne krahe dhe e shtriu ne krevat. Puthja po behej me pasionante, e fryma e saj po rendohej. Leshoi nje klithme te lehte kenaqesie kur ai vazhdoi duke e ledhatuar trupin e saj. Ngriti syte per te kerkuar aprovimin e saj e ajo vetem I buzeqeshi embel. Ishte nata e tyre e pare e marteses, ashtu e quajti ajo. Ate nate u be e tija, provoi ndjenja te ndryshme. Kenaqesi, lumturi, dhimbje por qe fshiheshin nga perkujdesi I tij.
-Te dashuroj Alban. Falemnderit qe me bere femren me te lumtur ne bote-dhe e puthi ne buze duke luajtur me gjuhen e tij.
-Rri urte shpirt, mos me provoke. Perndryshe deri ne mengjes do rrijme zgjuar-dhe e shtrengoi forte ne perqafim. E ajo qeshi me shpirt, e donte ate njeri. E kishte dashur qe ne fillimet e njohjes se tyre edhe pse ai sillej arrogant. Te dy te perqafuar, me te lumtur se kurr, ashtu I zuri gjumi ne krahet e njeri tjetrit.
