Ik lag nog een hele tijd wakker in mijn bed. Wat Edris tegen Ben had gezegd verontruste me teveel. Zo weinig tijd, nee! Ik kon het niet geloven, maar een paar weken te leven met een beetje geluk! Nee ik geloofde het niet. Ik wilde het niet geloven. Ik hoorde Fawna naast me lichtjes snurken, ze mocht nu wel blij zijn met oren die minder hoorde dan normaal.
Ik draaide me nog eens om in mijn bed, jeetje hoe gingen we dit aan pakken! Als we echt zo weinig tijd hadden moesten we echt snel reizen. En hoe ging ik dit aan Fawna vertellen, zij had ook het recht om te weten dat we zo weinig tijd hadden. Ik moest hier echt iets op vinden, ik moest het haar vertellen maar dat zou voor morgen zijn.
Een tijd lang lag ik nog te piekeren totdat ik toch uiteindelijk in slaap viel. Het was geen prettige slaap eerder een sluimer slaap met best wat nachtmerries.
Toen ik de volgende dag wakker werd probeerde ik weer mijn ogen scherp te stellen en deze keer ging dat al veel beter. Oke, ik merkte dat het nog niet de gehele honderd procent was maar ik kon nu al duidelijk vormen onderscheiden. Ik keek de ruimte door en zag dat Fawna niet meer in haar bed lag.
'Fawna ben je nog in de kamer?' Vroeg ik maar. Geen reactie. He waar is die naartoe? Ik stapte uit bed en begon me maar om te kleden. Misschien dat ze in de algemene ruimte is? Ik zal daar anders eens gaan kijken, wie weet is ze gewoon wat gaan eten. Moet ik misschien ook doen. Zouden ze hier elfen voedsel hebben eigelijk? Mmmhh, we zitten in een mensen motel dus ik denk van niet.
Ik keek even in mijn rugzak en haalde daar even iets van ons nood voorraad van eten uit. Het zat in een plastiek verpakking en het had iets weg van een muslireep. Het boeide me niet echt hoe het er uit zag of hoe het smaakte, ik moest wat binnen hebben en ik zou daardoor ook iets sneller herstellen.
Nadat ik de reep naar binnen had gewerkt, en yug wat was dat ding vies. Maakte ik alvast mijn tas klaar. Maar toen bedacht ik me dat het misschien ook eens lekker was om me te wassen, het was ondertussen al even geleden en dat reizen maakte het er niet beter op. Dus ik deed weer de tas open en haalde wat reserve kleding er uit, liep naar de badkamer en legde daar mijn kleding, een handdoek, washand en wat zeep klaar.
Ik keek even in de spiegel, ik was redelijk blij om mijn gezicht weer een beetje te kunnen zien. De geel gouden ogen waren niet van mij en dat zouden ze ook nooit worden, en ook niet de elfen oren maar toch was ik blij om mezelf even in de spiegel te aanschouwen. Ik ging met mijn hand door mijn haar en draaide me weg van het meisje in de spiegel.
Ik liep naar de douche en zette die aan, zo kon het warm water komen terwijl ik me uit kleedde. Ik sprong snel de douche in en liet het warme water over mee stromen, ooh wat deed dit goed zeg. Ik waste me met alle liefde en bleef zeker nog een kwartier verwarmen door het water. Dit deed hemels zo goed.
Na het douche kleedde ik me snel aan en deed mijn vuile was in mijn tas. Ik schoot snel mijn schoenen aan en trok nog een trui over mijn tanktop aan. Het was hier iets kouder dan in in Nederland was me al opgevallen.
Nou we zullen maar eens op zoek gaan naar Fawna. Ik liep de deur uit en deze deed ik ook op slot. Ik was blij dat mijn zicht al vooruit was gegaan, oké hij was nog niet helemaal in orde maar ik kon nu al het slot vinden dus dat is al aardig wat.
Dus terwijl ik richting de algemeene ruimte liep hoorde ik iets bij een kamer wat me tot stil stand bleef staan.
'Fawna je weet dat ze er op een dag vanzelf achter komt.' Hoorde ik een bekende stem zeggen. Shit dit was de kamer van Edris en Ben! Maar waarom is Fawna hier dan? Ik wilde naar de deur lopen en aan kloppen toen ik 'Edris begrijp het dan, ik kan het haar niet vertellen! Het is nu toch al te laat, ze zou woest zijn als ze weet dat ik dit voor achter heb gehouden.' Hoorde.
JE LEEST
DNA twisted
FantasiEen derde wereld oorlog is uitgebroken, maar de reden daarvan had niemand zien aan komen. Het begon klein, zoals alle oorlogen. De ontdekking van de mythische wezens was de aanzet, de mensen zouden het nooit toegeven maar bedreigd voelde ze zich wel...