DNA twisted

[6] Voorbereidingen en trainingen

Fawna vloog zowat om mijn nek heen. 'Dankje dankje dankje dankje!' Gilde ze in mijn oor. Ik lachte en zei 'ik weet hoe graag je weer elf wilt zijn, natuurlijk doe ik dat voor anders zou ik wel enorm egoïstisch zijn.' Daarbij keek ik die vage elf vrouw enkele meters verderop aan. Ze had me gehoord want haar gezichtsuitdrukking sprak boekdelen. De vampier vrouw was ondertussen er tussen uit geknepen je Ybra keek ons fronsend aan.

'Wat?' Zei ik, hij schudde zijn hoofd 'ik had gehoopt dat jullie wat langer zouden blijven.' Zei hij lichtelijk beteuterd. 'Oooh dat moeten ze zeker, je vertrekt hier niet zomaar met wat wapens zonder te weten hoe je ze moet gebruiken.' Zei een zware stem achter me. Ik keek geschrokken achter me en zag de man van gisteren achter me staan, hij lachte joviaal naar ons en vervolgde 'kom over een uurtje naar het "schiethok" dan krijg je daar je les.' Ik slikte en vroeg 'dus we kunnen hier de eerste tijd nog niet weg.' De man grinnikte even en zei 'het duurt echt geen weken om te leren hoe je een trekker overhaalt hoor, een aantal dagen is al voldoende om jullie de opzet te leren.' 'Dus als we weten hoe we met een pistool om kunnen gaan mogen we hier weg?' Vroeg Fawna met een licht enthousiasme in haar stem. De man glimlacht 'niet helemaal, voorbereiding is zo'n beetje het minste wat je kunt doen, en we laten nieuwe rebellen niet zo maar vertrekken op eigen missies als ze niet weten hoe ze van zich af moeten vechten of kunnen overleven zonder enige middelen. Naast jullie basis "hoe trek ik een trekker over" moeten jullie ook nog leren hoe jullie ongezien blijven voor alle zoekende gestoorde gekken en moeten jullie leren om te overleven met weinig of zonder enige rantsoen op zak. Maar alleen de theorie, ik begrijp dat jullie snel op pad moeten en hier niet weken de tijd voor hebben.'

Mijn mond hing halverwege mijn knieën en Fawna knikte. De man glimlachte vriendelijk 'ga nu maar eten, het word nog een zware dag.' Ik knikte en hij beende van ons weg. Ik keek Fawna aan en ze wees naar de voedselkar. Ik knikte me we schoten overeind. Terwijl ik naast haar liep viel me wat op 'hee ik wist niet dat je een echte tatoeage had?' Ze keek even niet begrijpend naar haar arm en keek toen grijnzend om 'ooh dit-' ze wees naar de binnenkant van haar bovenarm 'nee dat is geen tatoeage, dat is mijn familie teken, die heeft iedere elf, zo kunnen we van elkaar zien van welke familie we zijn. Bij mij zit die toevallig op mijn arm maar je kunt die ook ergens anders hebben hoor. Ik ben er mee geboren.' Ik gaapte nog even naar en vroeg toen 'waarom is die me niet eerder op gevallen?' Ze grinnikte 'omdat je aan de andere kant lag en deze arm technisch gezien niet te zien kreeg terwijl we vast gebonden lagen.' Ik maakte een knikt gebaar.

We waren ondertussen aan de voedselkar aangekomen en ik greep een bord. Er was best veel variëteit, maar ik koos voor een simpel broodje met kaas en een glas fruitsap. Fawna koos dan weer totaal iets anders, eten wat ik niet echt herkende. We liepen weer samen naar de tafel van Ybra die ons fronsend aan keek. 'De mens die elfen eten eet en de elf die mensen eten eet. Jullie weten dat jullie soorten niet van elkaar eten kan eten? Jullie metabolisme zit anders in elkaar.' Ik keek hem lachend aan, maakte hij nu een grapje? Zijn blik bleef serieus en ik vroeg 'meen je dat?' Hij knikte, ik keek Fawna aan en zei keek al walgend naar wat op mijn bord lag. Ik greep de twee borden en wisselde die 'hee wat doe je?' Riep Fawna 'ik heb niet zoveel zin in voedsel vergiftiging, ik vrees dat we maar even moeten wennen aan het feit dat we niet meer onze eigen kost kunnen Eten.' Fawna keek vernietigend naar het broodje kaas en zuchtte diep. Ik keerde me naar haar bord eten en keek recht in een soort salade met look a likes bruine bolletjes. Ik porde er eens in want ik was bang dat die dingen leefde maar ik stelde snel vast dat het niet "leefde" Ybra keek ons lachend aan. Dit was echt niet grappig hoor!

Al twijfelend stak ik wat van die bollen in mijn mond, ik keek Fawna geschrokken aan. Ik was aangenaam verrast! Ik wist niet wat het was maar het smolt op de tong en was heerlijk hartig van smaak. Fawna keek nog steeds naar het broodje alsof het haar ergste vijand was. Ik stootte haar aan en ze keek op. 'Proef nou maar gewoon, ik heb het ook gedaan.' Ze trok walgend haar lippen op en nam dan toch het broodje van het bord. Heel traag bracht ze het brood aan haar lippen en nam een muizenhapje. Ze kauwde heel traag alsof ze toch wel alle smaak er van wilde proeven.