DNA twisted

[1] De vloek van de mens

Proloog

Ik hoorde pap tegen iemand praten die aan de deur stond. Ik zapte nog even naar de volgende zender als pap roept 'Nora kun je even komen?' Ik zucht diep en zei 'ik kom er aan pap.' Ik sta loom op en slenter naar de voordeur.

Bij mijn vader staat een vrouw met een blonde Bob coup rond de dertig, ze ziet er niet echt vrolijk uit maar ik zou waarschijnlijk ook zo kijken als ik zo'n rok aan had. De vrouw steekt haar hand chagrijnig naar me uit en ik schud die automatisch. Ze stelt zich voor als Sabrina. En ook ik stel me beleeft voor. Ik kijk pap vragend aan en pap verklaard 'deze vrouw komt ons vertellen dat jij geselecteerd bent voor een zeer intern en special onderzoek, ze vertelt net dat je onze maatschappij kunt helpen door je vrijwillig op te geven.'

Ik gaapte hem aan keerde me naar de vrouw en vroeg 'heb ik hier een keus in?' De vrouw grijnst, op 1 of andere manier lopen de rillingen over mijn rug en de vrouw zei 'nee, dat heb je niet.' Ik fronste en vroeg 'wat is er dan "vrijwillig" aan?' Mijn vader maakt een afkeurend geluidje en zei 'Nora dit is voor onze maatschappij, je weet dat iedereen moet bij dragen voor een vreedzame wereld.' De vrouw vult daarbij aan 'je gaat me niet vertellen Ellenora Noorderhoek dat jij een eenzaad bent en niet wilt helpen aan dit proces wereld vrede en tucht van de mede wezens.'

Grblm.... Kut mens heb ik dan niets te bepalen over mijn leven? Pap zag mijn gezicht en zei streng 'je gaat nu je tas in pakken.' Ik kijk hem verbouwereerd aan en zei 'moet ik nu al weg?! En mijn broertje en mam dan?' Pap zucht en zei 'ja, je gaat nu direct mee met deze vrouw. En je moeder en je broertje Christian breng ik op de hoogte, ga nu naar boven en pak het nodige in.' Ik kijk hem kwaad aan en loop de trap op.

Eenmaal op de kamer grijp ik mijn weekend tas en gooi daar 7 setjes van onderbroeken in, een paar bh's, 4 lange broeken en 6 t-shirts, twee vesten en een hoop sokken. Tja ik verwacht niet dat ik lang weg zal blijven. Ik maak snel een toilet zakje klaar en smijt er nog een paar boeken mee op de hoop. Ik zie mijn mp3 op mijn nachtkastje liggen en grijp die ook nog mee. Ik had kunnen weten dat ze op een dag voor mij zouden komen. Ieder gezin moest vroeg of laat hun oudste kind afstaan voor het doel van de maatschappij, het was gewoon een wachten tot ze je kwamen halen.

Ik ging even op mijn bed zitten en dacht na, ik maakte me wel zorgen. Ik had verschillende mensen zien gaan naar het onderzoekscentra maar ik had tot nu toe nog niemand zien terug keren. Het was 3 jaar en twee maanden geleden dat de mensheid er achter kwamen dat alle mythes, alle sprookjes en alle spookverhalen waar waren. Eeuwen lang leefde deze wezens tussen ons zonder we wisten dat ze bestonden. Of nou ja, echt tussen ons leven deden ze niet echt, maar een enkeling.

Het begon met de ontdekking van de meermin in de Middellandse zee. En dit ging natuurlijk als een lopend vuurtje rond de wereld, al snel ontdekte de mensen dat er nog andere mythische wezens waren, zoals vampiers, weerwolven, elfen, heksen en tovenaars en ga zo maar even door. Door die ontdekkingen werden de onderzoekscentra's opgericht. Zij dienden om de wereld te leren begrijpen zoals die was. Om de wereld een pure en vreedzame wereld te maken, in harmonie met al deze wezens.

Na een jaartje na de uitroep van hun bestaan begonnen er dingen te veranderen. Wetten werden anders, eerst alleen voor de vreemde wezens maar na een jaartje ook voor de mensen. Iedereen was nu verplicht zich aan te geven waarbij alle informatie van jezelf werd verzameld, je ras, je soort, je leeftijd, je achtergrond. Alles! Alles werd verzameld en opgeslagen. Met 1 muisklik konden ze je hele bestaan af gaan. Zodra een kindje werd geboren werd deze direct in een politie systeem ingegeven en vanaf dan werden alle informatie van zo'n kindje doorgeven.

Sinds een een drie tal maanden is ook iedereen verplicht een chip te dragen, deze word in je bovenarm geplaatst en registreert zowat alles wat je doet, je overtredingen, je leugens tegen over je ouders, waar je naartoe gaat. Alles. Je begrijpt dat dit voor veel conflicten heeft gezorgd. Mijn opa zegt wel eens dat dit de moderne versie is van de tweede Wereldoorlog. Al is er geen oorlog, toch voelt het niet veilig.