DNA twisted

[7] Wat zei je nou?

Nadat Edris ook met de lazer over mijn huid de tatoeage had verwijdert stuurde ze ons zonder pardon weg. Ik kon niet eens na vragen wat ze met die pijnen bedoelt had!

Fawna en ik zaten op het moment weer in de grote zaal. Op het moment zat ik te porren in nu mijn rode maar naakte huid, ik was blij dat de barcode er vanaf was. Het gaf ook weer een gevoel van veiligheid, ik had nu weer het gevoel dat ik weer een soort van privacy had. Fawna lag de hele tijd mij aan te staren. 'Kun je het zien?' Vroeg ik. Fawna kreeg een grijns op haar gezicht en porde toen uit het niets op mijn neus. Ik fronste naar haar. Blijkbaar had ze weer één van haar melige buien.

'Hee als jullie je vervelen kun je ook altijd wat gaan trainen hoor.' Ik draaide me om en zag een jonge man aan lopen die me aan iemand aan deed denken, alleen ik kon mijn vinger er niet op leggen. Fawna had het ook door en zei 'hee kennen we jou niet ergens van?' De man lachte en zei 'nee eigelijk niet maar jullie kennen mijn vader en neefje ondertussen dus misschien daarom.' Oooh, hij was dus de zoon van Cor.

De man glimlachte 'ik ben Cornelus Benjamin, maar iedereen noemt me hier gewoon Ben.' Wij staken verlegen onze hand op en mompelde een goedendag. Fawna besloot om omhoog te komen en ik volgde maar. Ben was een lange jongen, hij toornde nogal boven ons uit, en dat terwijl Fawna tegen de 1.87 aan liep. Fawna was het ook opgevallen 'hoe lang ben jij wel niet?!' Schoot er uit haar mond. Ben lachte 'tegen de 2 meter, maar precies weet ik het niet.' Fawna fronste en Ben had het door 'en ja, voor je volgende vraag, ik ben net als mijn neef en vader ook een weerwolf. Dus dan weet je dat ook alvast.' Fawna knikte gefascineerd en vroeg 'kun je ons de training's ruimte laten zien dan?' Ben glimlachte en maakte een gebaar dat we moesten volgen.

Toen hij ons die ruimte liet zien was een beetje verbouwereerd. Het zag er niet uit als die hypermoderne fitness ruimtes die je tegenwoordig op iedere hoek van de straat ziet opduiken, nee zo zag die er helemaal niet uit. De ruimte was zeer gering in gericht met best wel oudere en soms zelfs zelfgemaakte apparaten. Ze zagen er nochtans safe uit en ik merkte ook dat er hier best wat werd af getraind. Op het moment waren er toch wel 5 man bezig. Er waren nog meer wezens in de ruimte bezig maar die stonden in een hoek iets te bekijken of te bespreken. Ik kon het niet zien want ze stonden met hun rug naar ons toe.

Wat ik wel wist was dat Fawna best wat interesse had in deze weerwolf gast. En ik volgde grijnzend haar acties. Oke het was eigelijk enorm hilarisch, als alle elfen zo flirten kon dat wel eens heel interessant worden op dat eiland van Fawna betreft. Ik stootte haar aan en vroeg 'zullen we een kansje wagen?' Ze keek me geschrokken aan omdat ik haar weer tot de realiteit bracht. Ze knikte half en half, en ik had een vermoeden dat ze me niet had verstaan. Ik grinnikte en liep naar één van die oudere apparaten en begon die af te stellen.

Fawna volgde mijn acties en liep toen aarzelend naar een apparaat naas die van mij. Ben stond dit grinnikend te volgen. En liep op een gegeven moment weg van ons en verliet de zaal. Fawna keek me bijna vernietigend aan en ik lachte 'wat? Heb ik iets verstoord.' Zei ik half lachend. Fawna bromde eerst wat en zei toen 'had je nu echt niet door dat ik hem leuk vond?!' Ik lachte 'tuurlijk had ik dat door, waarom denk je dat ik dat onderonsje verstoorde.' Fawna zag mijn blik en wilde wat tegen spreken maar ik vervolgde snel 'je kunt je nu even geen romances permitteren, ik denk dat ons leven op het moment even druk is met iets anders, als je begrijpt wat ik bedoel.' Fawna zuchtte 'ja oke, ik snap het al. Maar kom op, je moet toegeven dat hij best knap is.' Ik keek achter om 'meeeeh, niet mijn type, trouwens ik zou hem maar niet te snel leuk vinden, die types hier vallen sowieso niet echt te vertrouwen dus pap er nou niet mee aan.' Fawna keek naar haar handen 'ja je hebt vast gelijk, wie weet is het een ontsnapte gevangene die eigelijk altijd jonge rosse meisjes verkrachte.' Ik proestte het even uit 'ik denk niet dat er hier ontsnapte gevangen tussen lopen, alle wel wij horen trouwens ook bij die categorie.' Fawna maakte een kleine kreun en verstopte haar handen in haar gezicht. Ik gaf haar een schouder klopje en zei 'kop op, ik heb een beter idee, zullen we wat gaan eten?' Ze keek en keek me haast met vol ongeloof aan 'jij denkt wel heel veel aan eten op het moment.' Ik haalde mijn schouders op 'mag ik, 10 maanden sondevoeding zorgt ervoor dat je zelfs naar spruiten gaat verlangen.' Fawna fronste en vroeg 'wat zijn spruiten?' Ik proestte weer. Ik schudde mijn hoofd. Nam haar pols en trok haar mee richting de grote zaal.