DNA twisted

[26] een onverwachte rit

Terug op de kamer lag ik weer even op mijn bed. Ik staarde naar Fawna en zij staarde terug. Darren had me terug naar boven gestuurd met het "bevel" dat ik nog wat moest rusten. Daarbij ging hij met Ben een plan bespreken over hoe ze ons het beste konden mee nemen.

Het probleem is alleen, ik kon niet slapen. Ik hield Fawna in de gaten, en doordat ik me zoveel zorgen om haar maakte kon ik geen slaap vatten. Ik moest eerst weten of ze weer helemaal op de been kwam. Fawna glimlachte naar me, ze was al veel vooruit gegaan die paar uurtjes dat ze weer wakker was.

Ze kon alweer praten, al was het niet hard of veel. Ze bewoog ook steeds meer maar haar overeind duwen was nog net iets teveel gevraagd. Ze probeerde het steeds wel maar het lukte nog net niet. Nu lagen we beiden op bed en keken naar elkaar zonder dat we wat zeiden.

'Het is net zoals toen in het onderzoekscentrum.' Fluisterde ze na een tijdje. 'We keken toen soms ook uren naar elkaar.' Voegde ze er zachtjes aan tos. Ik glimlachte triest naar haar. Toen zaten we vast en hadden we geen keus, nu ook niet al zaten we nu vast op een andere manier.

'Onze lichamen verzwakken snel nu Fawna.' Mompelde ik terug. 'Het maakt me bang om ons zo te zien verslechteren.' Voegde ik er aan toe. Ik voelde een traan ontsnappen uit mijn ooghoek en liet hem naar beneden glijden. Fawna zuchtte 'we kunnen alleen maar zo snel mogelijk op Faeröer proberen te geraken.' Zei ze. 'En dan moeten we die Morgan van jullie elfen nog vinden.' Zei ik met een lichtelijk sarcastische toon in mijn stem.

Fawna kreunde nu en probeerde weer op haar elleboog te steunen. Dit keer lukte het half. 'Ik weet het Nora, dat is ook nog een opdracht, maar zodra we thuis zijn kunnen we veel elfen inschakelen om ons te helpen. We hoeven dit niet alleen te doen.' Zei ze er achter tegen me. Ik zuchtte ook en keek haar alleen aan. Hoe graag ik ook haar familie wilde vertrouwen, ik kon het niet. Het verraad van mijn eigen familie lag nog te vers aan de bovenlaag.

'Ik weet het Fawna, ik weet het.' Zei ik maar. Op dat moment kwam Ben en Darren binnen gelopen. Darren keek ons even twijfelachtig aan, alsof bij niet wist of we beter konden reizen. Ik moest toe geven dat ik liever wilde blijven liggen maar aangezien we toch door moesten gaan zouden zijn woorden niets uitmaken.

'We moeten echt door.' Mompelde Ben. 'Ja weten we.' Kaatste ik terug. Ik ging langzaam overeind zitten en begon mijn schoenen weer aan te doen. 'Gaat het echt lukken?' Hoorde ik Darren bezorgd zeggen. Hij had het in het algemeen. Hij had nu gezien hoe we allebei verzwakte en ook al kende ik hem pas ik kon er nu al van af leiden dat hij zich sneller zorgen maakte.

Ik stond op en ging naast Fawna zitten die nog steeds half op haar elleboog leunde. 'Kom we helpen je wel overeind.' Zei ik tegen haar. Fawna knikte half en Ben ging aan haar andere kant zitten. 'We nemen haar onder haar oksels en trekken haar voorzichtig recht, je kunt je hoofd recht houden eh Fawna.' Vroeg hij dat laatste aan haar.

Fawna knikte naar Ben. Ben en ik grepen haar onder de oksels en telde af. Op drie trokken we haar voorzichtig omhoog zodat ze nu recht op in bed zat. 'Zo wat een uitzicht.' Maakte Fawna fluisterend een grap. Ben grinnikte even en kneep in haar schouder.

'Darren, zou je even haar kleren willen aangeven.' Vroeg ik terwijl ik Fawna nog in de gaten hield, als ze nu haar rug niet kon recht houden zou het nog wel eens een probleem worden. Ik hoorde Darren wat rommelen en gaf me toen haar kleren. Ik knikte naar hem en vroeg aan Ben 'zouden jullie even de kamer kunnen uitgaan. Ik help haar even met aankleden.' Ben fronste even maar knikte toen.

Fawna en ik keken de jongens nog even na. Toen we de deur in het slot hoorde vallen, keek ik Fawna aan. 'Kom ik help je weer even in je uniform.' Grapte ik een beetje Fawna grinnikte even. Ik sloeg voorzichtig de dekens van haar af en legde haar benen recht. 'Geef mij maar gewoon mijn top, dat lukt me wel alleen.' Mompelde Fawna. Ik gaf haar der top en ik draaide haar broek weer goed.