DNA twisted

[31] wat een gedoe

Wow, zag ik deze wel aankomen? 'Wacht? Engelen bestaan?' Was het eerste wat uit mijn mond kwam. Anoeska knikte 'uiteraard bestaan ze, jullie mensen wisten niet van de bovennatuurlijke wezens maar jullie wisten allen niet van ons bestaan. Eigelijk is het best logisch als je de feiten naast elkaar legt.' Legde ze uit. 'Je moet het als een driehoek zien waar mensen onderaan staan, bovennatuurlijke wezens in het midden en de engelen wezens in de top.' Vervolgde ze.
.
'Maar waarom zit, of zat je bij de rebellen?' Vroeg ik. 'Zit, ik zit nog steeds bij de rebellen. En waarom ik daar zit heeft met persoonlijke keuzes te maken Nora, dat zijn dingen waar jij je niet druk om moet maken.' Zei ze tegen me. Anoeske zag me kijken en zuchtte 'ik leef al duizenden jaren op deze wereld, Nora ik ben niet voor de lol naar beneden gevallen. De meeste van ons zijn gevallen omdat ze eigen keuzes wilde maken.... Net als mensen.' Dat laatste voegde ze er na een twijfeling aan toe.
.
'Eigelijk moet ik jullie niet zulke dingen vertellen.' Mompelde ze tegen zich zelf, ze stond op en reikte haar hand naar ons uit. Ik trok me aan haar hand omhoog. Ook Fawna trok zich omhoog.
.
'Maar hoe komt het dat Marcus ons niet kan verstaan en jij een Russisch accent hebt?' Vroeg Fawna nieuwsgierig. Anoeska glimlachte 'we namen de taal en het accent over waar we gevallen zijn. En aangezien we daarna geen nieuwe accenten kunnen over nemen heb ik sinds mijn val een Russisch accent. Marcus is in Duitsland gevallen en omdat hij nooit in Nederland is geweest heeft hij die taal nooit kunnen leren. We denken ook in de taal van het land waar we gevallen zijn.' Vertelde ze terwijl ze ons weer onze tassen aan reikte, deze namen we stil aan.
.
Marcus praatte weer tegen Anoeska in de taal der zielen. Toen ze klaar waren keek Anoeska ons aan 'kom we vertrekken.' Zei ze alleen. 'Wacht? Wat? Hoe?' Vroeg ik. Anoeska keek me droog aan 'ben je bang dat mijn vleugels jou niet kunnen dragen?' Vroeg ze spottend. Ik haalde mijn schouders op. Anoeska lachte even en zei weer wat tegen Marcus in die zangerige taal.
.
'Gaat het een beetje?' Vroeg ik bezorgd aan Darren. Hij was ook overeind gekomen en bij ons komen staan. Darren glimlachte 'een stuk beter, Marucs heeft mijn wond genezen alleen de bloedsporen zijn het enige bewijs hier nog van.' En hij wees naar zijn arm. De mouw was gescheurd en nogal rood maar daar onder zag ik een egale huid zitten. 'Mooi werk zeg!' Zei ik opgetogen.
.
'Ik neem jullie twee meisjes wel, Marcus neemt Darren wel voor zijn rekening.' Legde Anoeska uit. Marcus ging naar Darren toe en maakte duidelijk dat hij naar de reling moet. 'Gaan we springen?' Vroeg hij hoog. 'Wat denk je anders.' Kaatste Anoeska terug. Ik zag hoe Marcus Darren vast greep bij zijn zij, draaide hem om zodat hij zich naar buiten had sloeg toen zijn armen beter om hem heen en keek ik toe hoe Marcus zijn vleugels uitsloeg en de lucht in schoot.
.
Een hoge gil vulde even de lucht en Fawna en ik schoten in de lach toen Darren zijn gezicht zagen toen Marcus even voorbij scheerde. 'Kom jullie beurt.' Zei Anoeksa achter ons. We draaide ons om en ik zag dat ze grijnsde. Fawna en ik keken elkaar even moeilijk aan maar we hadden niet veel tijd om er over na te denken want Anoeska sloeg bij ieder van ons een arm om onze zij en zette zich af zonder enige waarschuwing.
.
Ik moest mijn ogen even dicht knijpen door dat de striemende wind zo als een verassing aan kwam. Ik hoorde Fawna naast me wel even een gil slaan maar ik had ook niets anders verwacht. Anoeska hoorde ik lachen en toen ik het weer durfde opende ik mijn ogen. 'Sorry voor het barre weer trouwens.' Zei Anoeska tegen ons. 'Hoezo? Heb jij dat gedaan dan?' Vroeg ik en keek omhoog zodat ik haar blik vond.
.
Anoeska grijnsde 'ja wat denk jij dan, Marcus en ik konden niet zomaar even aan komen vliegen bij klaarlichte dag. We hadden dit wel zo geplant, we wisten dat Ben jullie zou gevangen nemen.' Legde ze uit. Ik gaapte haar aan 'hoe wist je dat dan?' Vroeg Fawna. 'Nou zo moeilijk is het niet om iemand te bespioneren. Ik kwam er in Denemarken achter, na een waarschuwing vanuit Marcus. Toen ben ik opzoek naar jullie gegaan en heb hem ook betrapt. Niet dat hij dat door had. Maar toen ik jullie wilde weg halen waren jullie alweer met de noorderzon vertrokken.' Vertelde Anoeska.
.
'Het was een aardige klus om jullie weer op te sporen, ondertussen had Marcus zich bij me gevoegd zodat we met zijn tweeën beter konden zoeken. Maar we konden pas handelen toen jullie al op het schip waren.' Ging ze verder. 'Dus daarom dat slechte opkomende weer.' Maakte Fawna af. 'Uiteraard.' Vulde Anoeska aan.
.
We vlogen nu al uit het zicht van de boot, maar wat gingen die twee snel! 'Zeg hoe snel gaan we nu?' Vroeg ik aan Anoeska. Ze grinnikte even 'aardig hard, we gaan er zeker voor de middag zijn.' Lachte ze. Marcus ging naast ons vliegen en wat ik zag was hilarisch. 'Heb je last van hoogtevrees?' Vroeg ik aan Darren. Zijn gezicht was zo bij elkaar getrokken en hij keek me een partij moeilijk.
.
'Nee, ik heb geen hoogtevrees, ik kan niet zo goed tegen snelheid.' Mompelde hij net luid genoeg om buiten het gewaai uit te horen. Ik lachte om zijn woorden en Fawna keek me even niet begrijpend aan, zij had het dus niet gehoord. Ik legde het haar evennuit en ook zij moest er van lachen. Darren keek ons chagrijnig aan.
.
'Die moet je dus niet in een achtbaan zetten.' Vulde Anoeska aan. 'Heb je ooit dan in een achtbaan gezeten?' Vroeg ik nieuwsgierig, ze leek me immers niet echt een persoon om naar een kermis of een pretpark te gaan. 'Natuurlijk heb ik ooit wel eens in een achtbaan gezeten, ook ik geniet wel eens van menselijke snufjes zoals een bed of wc.' Lachte ze. 'Kun jij dan naar de wc?' Vroeg Fawna terug.
.
Anoeska begon luid te lachen 'eigenlijk.... Nee, maar ik moet me toch voor doen komen als een menselijk wezen.' Lachte ze verder. Fawna keek haar raar aan. 'Hoe oud ben je dan eigenlijk?' Vroeg ik haar maar. Anoeska's gezicht betrok en keek nu weer nieuwsgierig. 'Ik leef op aarde al zolang dat mensen hier rond lopen. Dus dat is al een aardig tal jaren, maar hoe oud ik precies ben kan niet met duidelijkheid zeggen aangezien ik ouder ben dan de mensheid. Je weet dat bovennatuurlijke wezens net na de engelen zijn gecreëerd? En dan pas de mens. De rangorde zit ook duidelijk in de schepping.' Vertelde ze maar.
.
Dus we zaten hier met een hoog bejaarde halfvogel. Ik wist eigenlijk ook niet of ik lichtelijk beledigd moest voelen of niet, ze zei wel duidelijk dat de mens lager in rangorde was. Maar goed ik kon niets anders verwachten van iemand die zelf heeft gezien hoe de wereld tot stand kwam.
.
'Nora ik hoor je haast denken.' Hoorde ik Anoeska na een tijdje tegen me zeggen. Ik keek naar haar op en haalde mijn schouders op 'ik moest even alles tot me door laten dringen.' Zei ik maar. Anoeska lachte even 'maar nu even iets anders, alles wat ik jullie nu vertel tot het feit dat jullie nu weten dat engelen bestaan mag echt niet door verteld worden. Eigenlijk kan dit al al tot grote gevolgen hebben.' Legde ze serieus uit. Fawna en ik keken beide naar haar op. Anoeska glimlachte zuinig.
.
'Wat voor gevolgen spreek je dan over?' Vroeg Fawna. 'Voor ons allemaal niet prettig, grote kans dat iedereen die het weet geëlimineerd word, met de engelen die het verteld hebben er bij. Dit is echt iets wat niet verteld kan en mag worden.' Zei ze nu iets kouder. 'Meen je dat?' Vroeg ik haar. Ik zag dat ze knikte.
.
'Kunnen engelen dan sterven, ik dacht dat ze onsterfelijk waren.' Vroeg Fawna. 'Een hele goede vraag mijn jong elfen meisje. Nu het is waar dat we in technische zin onsterfelijk zijn, en op groot vlak zijn we ook onkwetsbaar maar we kunnen wel gedood worden. Niet door sterfelijke wezens zoals mensen en bovennatuurlijke wezens. Maar door onze hogere mede wezens zoals bijvoorbeeld serafijnen en aartsengelen, ook andere soorten engelen, maar ook onze maker heeft hier de macht in. Gevallene zoals Marcus en ik zijn in rang aardig gedaald waardoor we ook minder krachtig zijn geworden dan onze andere soort genoten.' Zei ze met een lichte trilling in haar stem, het was duidelijk dat het haar niet makkelijk viel.
.
'Kun je dan niet meer in genade vallen als gevallene?' Vroeg ik aan haar. Anoeska keek me even aan. 'Ja dat kan je, onze maker is een liefdevol wezen en staat open voor vergeving. Maar niet ieder van ons heeft besloten wat hij of zij wilt doen, vele al wel. En ook ik heb mijn lot eigelijk al besloten, als er ooit een dag kont dat ik terug wil kan dat ook nog steeds. Maar voor nu heb ik mijn lotsbestemming gevonden.' Bij dat laatste glimlachte ze naar me.
.
Man wat een gedoe zeg, van heb je hier op aarde een grote oorlog aan de gang blijkt dat er aan gene zijde er nog eentje is. 'Dus als ik het goed begrijp voer jij twee oorlogen?' Vroeg ik haar tenslotte. Anoeska knikte 'ja eigelijk wel, maar mijn prioriteit is toch die van de aarde zelf.' Zei ze. Het was me duidelijk genoeg dat ze de wezens die op de aarde leefde hoger schatte dan de oorlog die haar eigen soortgenoten voerde. Ik wist nu ook wel een beetje wat ze als haar lotsbestemming zag.
.
'En Marcus?' Vroeg Fawna. Anoeska zuchtte 'hij heeft heel lang het zelfde standpunt als mij gehad, maar ik zie de laatste tijd dat hij behoorlijke heimwee heeft, ik zie hem over een niet te lange periode weer naar onze thuishaven terug keren en daar geef ik hem groot gelijk in. Hij is één van die engelen waarvan de val groter is geweest, hij is wat rang ook behoorlijk gekelderd waardoor zijn val zwaarder aankwam. En wat lichamelijke leeftijd is hij jonger dan veel andere engelen, het is fout van me maar ik zie hem altijd als een klein broertje. En wat willen oudere zusters voor hun jongere broers en zussen: dat ze gelukkig zijn, daarom dat ik hem binnen kort laat gaan.' Ze klonk niet echt gelukkig maar ze glimlachte er wel bij.
.
Haar woorden lieten me zelf aan mijn eigen jongere groetjes denken, hoe zou het met hem zijn? Ik moest er echt achter komen? 'Je moet je eigen broertje ook gaan zoeken Nora.' Hoorde ik Anoeska opeens zeggen. Ik keek naar haar op en zag dat ze grijnsde 'kun je soms mijn gedachten lezen?' Vroeg ik haar geschokt. Ze grinnikte even 'vroeger wel, maar sinds ik een gevallene ben is die gave nogal zwakjes. Ik vang alleen zo nu en dan wat vlagen op.' Legde ze uit.
.
Man wat is ze een stiekemerd, wedden dat ze daarnet alles gewoon gehoord heeft?! 'Hoe ver zijn we nu eigelijk?' Vroeg Fawna. 'Niet ver meer. Als je goed kijkt zou je de kust al kunnen zien.' Zei Anoeska. 'Ik ga even wat bespreken met Marcus.' Zei ze vervolgens en ging dichter bij Marcus vliegen.
.
'Zo jullie hebben haar behoorlijk uit gehoord.' Zei Darren opeens naast ons. Fawna en ik grinnikte even. 'Ohja zeker wel.' Zei Fawna. 'Jullie kende haar al dan?' Kaatste hij terug. 'Ja ze zit bij de rebbelen groep waar Ben ook vandaan kwam, daarom dat hij ook zo reageerde.' Legde ik uit. 'Ik had al zo'n vermoeden.' Zei hij terug.
.
'We gaan de daling in zetten dus hou jullie klaar voor een misschien iets heftige landing.' Waarschuwde Anoeska nadat ze met Marcus wat had besproken. Fawna en ik keken weer op en zagen Anoeska naar ons knikken. Goed dat ze zei maar hoe konden we ons klaar houden? Zij had ons vast. Ik voelde hoe de wind veranderde en wist toen dat Anoeska van vlieg hoek veranderd was.
.
Ik zag nu ook daadwerkelijk land op ons afkomen, en dat wel op een hele grote snelheid! Ik greep uit schrik de arm vast die Anoeska om me heen had geslagen en kneep er in. Achter me hoorde ik net haar gelach in de lucht verdwijnen. Ze had hier duidelijk plezier in. Ik keek angstig naar Fawna en zag dat ze haar kaken behoorlijk op elkaar had geklemd. Ze weigerde ook maar een gil te geven, en daar gaf ik haar groot gelijk in.
.
Net voordat we tegen de grond zouden aan knallen kantelde Anoeska haar vleugels waardoor haar voeten nu het eerste op de grond zouden komen. Maar alsnog was het een harde landing en zakte Fawna en ik direct door onze enkels toen we de harde grond voelde. 'Waarom val jij niet?' Vroeg Fawna lichtelijk gepijnigd, ze keek naar Anoeska op. 'Omdat ik een engel ben weet je nog, het zou vreemd zijn als ik dat niet zou kunnen.' Was haar simpele verklaring, en vreemd genoeg klonk het logisch.
.
Ze hielp ons beide recht en wachtte tot Marcus met Darren waren aan gelopen, hun waren net iets verder geland dan ons. Ik had nu ook pas door dat het slechte weer begon weg te trekken maar ik kreeg nu ook de omgeving door. We waren op Faeröer aan gekomen!
.
-------
.
Oeh ze zijn aangekomen! Ze zijn bijna thuis, nouhja Fawna's thuis dan. Het was een vullertje weet ik maar wel eentje met best wat informatie over het geheimzinnige personage wat Anoeska altijd wel een beetje is geweest. Maar goed stemgoal voor maandag 611 Stemmen (op het moment 586 Stemmen) en ik kan jullie zeggen dat het een goed hoofdstukje gaat worden. Ik ga niet veel verklappen maar het word op sommige gebeuren best emotioneel en gevoelsmatig wat schuifelen. Ze staan allemaal op een punt dat het gevoel gaat veranderen. Maar goed. Tot de volgende keer :)
Ooh trouwens, de komende prenten die bij de hoofdstukken zullen staan zijn echte prenten van Faeröer, deze zodat jullie er een beter idee van krijgen hoe het er uit ziet.