DNA twisted

[23] een tussenstop en een verrassing

Ben en Fawna waren de laatste drie uur alleen maar bezig geweest met elkaar te praten, het was alsof ze even helemaal waren vergeten dat ik hier ook nog bij zat. Ik had ondertussen de hoop op gegeven om me mee in het gesprek te mengen en dus luisterde ik half en half wat ze aan het vertellen waren, terwijl ik mijn ogen sloot en naar het gerammel van deze trein luisterde.

Ik denk dat ik Edris harder ga missen dan dat ik nu besef. 'Slaapt ze?' Hoorde ik Ben fluisteren. 'Nee deze brunette slaapt niet!' Mompelde ik geïrriteerd. Ik hoorde Fawna grinniken. 'Ja lach maar! Ik probeer de laatste drie uur me in het gesprek te mengen maar jullie hebben het niet eens door.' Kaatste ik terug. 'Ooh ooh, we hebben een Edris nummer twee aan boord.' Grapte Ben. Ik keek hem woest aan. 'Niet leuk.' Mompelde ik.

Fawna grijnsde naar me en liep naar me toe. 'Ooh voelt mijn zusje zich een beetje buiten gesloten?' Grapte ze. Ik keek haar met opgetrokken wenkbrauwen op 'een beetje?!' Benadrukte ik het. Fawna begon te lachen en ging naast me zitten. 'Hoe erg je het ook gaat vinden, je lijkt toch wel een beetje op Edris hoor.' Lachte ze nog verder. Ik keek haar met samengeknepen ogen aan. Dat had ze niet echt gezegd!

Doordat Fawna mijn gezicht zo zag veranderen begon ze nog harder te lachen. Ik schudde mijn hoofd, ik kon er gewoon beter niet op reageren. Ik zuchtte diep en sneed een ander onderwerp aan 'hoe lang willen jullie in deze trein blijven zitten?' Ben haalde zijn schouders op. 'Zolang deze blijft doorrijden.' Ik keek hem aan. 'Maar misschien moeten we ook nog rekening houden met het feit dat we straks een andere grens voorbij rijden terwijl we in dit land de boot moeten nemen.' Ben knikte. 'Deze rijd niet zover hoor, de kans is groter dat we nog een ander vervoermiddel moeten nemen om bij de ferry's te geraken.'

'Ik hoop dat we ergens in de middag aan komen, misschien dat we dan nog wat kunnen nuttigen in een dichtstbijzijnd dorpje. Als dat gaat natuurlijk, die aasgieren zitten natuurlijk op een sein van leven te azen.' Mompelde Ben. 'Mmmh ik heb wel zin in een fatsoenlijke maaltijd.' Stemde Fawna in. Ben grijnsde naar haar 'dat zullen we dan eens regelen hè.' Fawna knikte. Ik had er zo mijn twijfels over. Straks zouden ze ons inderdaad op het spoor komen en dat konden we echt niet hebben.

Zeker niet omdat we nu zo dicht bij Faeröer geraakte. Mijn part sloegen we nog wel een paar keer maaltijden over, ik wild echt wel geen oponthoud en ik wilde deze reis graag levend beëindigen. Wie weet kreeg één van ons twee zo weer van die vreemde symptomen.

'He kunnen we niet één of ander spelletje spelen om de tijd te doden.' Kwam Fawn mee aan zetten. Ben haalde zijn schouders op en ook ik vond het nog niet zo'n verschrikkelijk idee. Ben schoof naar ons toe en Fawna haalde pen en papier uit haar tas.

'We zullen een paar woordspelletjes doen, ik weet eerlijk gezegd echt niet wat we ander moeten doen.' Ik knikte en Fawna begon aan haar spel.

.

De trein kwam piepend tot stilstand. Ben zat al klaar om de deur open te gooien, Fawna en ik deden onze tas nog om en liepen richting hem. 'Heb je al je Nora's weer weg gestuurd.' Vroeg Ben voor de zekerheid. Ik draaide met mijn ogen 'wat denk je wel niet? Natuurlijk heb ik dat gedaan.' Ben fronste even maar gaf geen commentaar op mijn licht geïrriteerde antwoord.

Op dat moment opende Ben de deur en sprong uit de container. 'Kom dames, tijd voor wat sociaal contact.' Grapte hij. Hij hielp Fawna voorzichtig uit de wagen maar mij liet hij een beetje links. Ja ik weet dat je een zwak voor Fawna hebt maar blind worden voor andere dingen zou nu even niet mogen kerel! Dacht ik even.

Ben loodsen ons ongezien het spoor over en zodra we in de beschutting van de bosjes waren kon ik pas opgelucht adem halen. 'Zo waar hebben jullie zin in?' Vroeg Ben nonchalant. 'Uhm misschien moeten we eerst een dorp zoeken?' Mompelde ik een beetje geagiteerd. Ben keek me droog aan 'zo moeilijk zal dat wel niet zijn.' Kaatste hij terug. 'Als jij het zegt.' Mompelde ik er maar achter.