DNA twisted

[39] met twee op pad

'Je bent zo stil Nora?' Vroeg Fawna aan me, we waren een halfuurtje geleden vertrokken vanuit haar ouderlijk huis om precies 5 uur. Haar ouders en broertje hadden ons uitgezwaaid en Fawna vond het vreemd dat Darren niet gedag was komen zeggen. Ik vond het niet zo vreemd. Hij was een uur eerder vertrokken richting de ferry's om weer richting vaste land te varen, die gedachte deed me enorm veel zeer maar het was het juiste.

We konden niet bij elkaar zijn, zouden we nooit kunnen. Het deed nu veel zeer maar het zou minder zeer gaan doen later, en dit deed nu minder zeer dan als we van elkaar gescheiden zouden worden als ik over eenmaal over zestig jaar sterf en hij nog in zijn bloei van zijn leven zat. Ik wist zeker dat hij op een dag gelukkig zou worden, met een lief elfen meisje en dan zou hij me snel genoeg vergeten zijn. Dat hoopte ik echt voor hem.

Fawna had me er wel naar gevraagd of ik er meer van wist maar ik had haar compleet genegeerd, ze had heus wel door dat het me niet goed afging maar dat ging ik haar dus echt nu niet vertellen. Dus liepen we deze route geheel stil. Ik was wel blij geweest om te horen dan Laurens gisteren nog een bode had kunnen sturen om voor vandaag nog een vervoersmiddel te regelen dat ons naar de kust kon helpen. We moesten eigelijk dus alleen het eerste stuk lopen en het laatste ook.

Er zou bij de kust een aantal bootjes verhuurt worden waarvan we er eentje van konden huren om aan de overkant te geraken, alleen het leuke: geen van ons beide had ooit een boot bestuurt dus dat zou nog eens voor vragen kunnen zorgen. Maar dat zou voor later zijn.

Ik hoorde dat Fawna een deuntje begon te neuriën en ik begreep het wel, ik was nu niet echt gezellig op het moment. Ik zuchtte diep en zette me even over mijn liefdesverdriet heen 'hoe noemt het eiland eigelijk waar we nu naar op weg zijn?' Vroeg ik haar, Fawna draaide zich geschrokken om en haar gezicht leek net te zeggen: oh mijn god! Het spreekt!

Fawna herpakte zich weer en keek me licht glimlachend aan 'het eiland heet Mykines, je hebt het op de kaart zien liggen dus je weet dat het een klein eilandje is die iets van de andere eilandjes vandaan ligt.' Legde ze uit, ik liet het even tot me door dringen en knikte. Ik merkte op dat Fawna dichter bij me kwam lopen en ze sloeg een arm om me heen.

'Wat is er toch gebeurd Nora, ik zie dat je echt heel verdrietig bent.' Mompelde ze tegen me, ik keek haar gepijnigd aan. Ze was mijn beste vriendin, mijn zusje voor haar kon ik het niet verborgen houden. 'Ooh Fawna ik voel me zo beroerd.' Flapte ik er uit. Fawna bleef stil staan en nam me in haar armen.

'Ik denk dat het tijd is voor een pauze.' Zei ze stilletjes en trok me mee op de grond, deze was nog vochtig van de ochtend dauw. Maar ik was al wel blij dat de zon ondertussen al was op gekomen. 'Wat is er gebeurd, je bent mijn beste vriendin, je bent net mijn zusje vertel het me maar.' Mompelde Fawna tegen me. Ik ging tegen haar aanleunen en haalde eerst diep adem.

'Weet je waarom ik gisteren zo naar binnen stormde?' Vroeg ik haar. 'Nee natuurlijk niet, je wilde me dat las later vertellen.' Mompelde ze tegen me. 'Nou dat kwam omdat.... Omdat..... Omdat Darren en ik gezoend hadden en-' 'wacht wat!' Onderbrak ze me. Ik keek haar geïrriteerd aan 'laat me nu eerst uit spreken dit is echt moeilijk hoor!' Zei ik gepikeerd, Fawna knikte en keek me doordringend aan.

'Ik ben daarna weg gelopen.' Hervatte ik weer. 'Dus je bent na die zoen weg gelopen?' Vroeg Fawna aan me, ik knikte 'waarom?' Vroeg ze me. 'Omdat het niet ging, het gaat niet. Het zal nooit gaan. Darren is achter me aan gegaan en ik ben tegen hem uitgevallen, daarna ben ik direct naar jullie huis gerent en dat was dat moment toen ik binnen stormde en daarna Darren.' Ratelde ik verder. Fawna knikte en gaf aan dat ik verder moest gaan.

'Toen ik gisteren avond mijn tas in pakte is hij nog naar mijn kamer geweest, hij wilde het uitpraten, hij wilde duidelijk maken dat hij echt veel om me gaf Fawna, het spijt me maar ik heb je neef weg gejaagd.' Snikte ik, Fawna sloeg haar armen om me heen en wreef met haar hand over mijn rug. 'Hoe dat zo?' Vroeg ze zachtjes.