DNA twisted

[30] Jasse mar'e mee

Ja dat was ik (betekenis tittel)
Omdat wattpad geen tussenruimtes meer kent heb ik nu tussen iedere opening een puntje gezet, dit is dus geen overgang naar een andere tijd maar gewoon om mijn ruimtes te behouden. Als er wel een overgang naar een andere tijd is zal deze kenmerken door meer ruimte en/of puntjes.
.
---
.
Ben kwam grijnzend met een geweer op ons afgelopen en keek ons gemeen aan. Hoe kond dit! Hoe kon hij! Fawna zag ik een geschokte kik geven maar ze kreeg geen woord uit haar keel. 'Waarom?!' Vroeg ik geschokt, ik was er zo van overtuigd dat hij een vriend was. Nee nog anders, de geliefde van Fawna.
.
'Sorry kleintjes, ik kon niet anders dan toen ik het geld zag!' Lachte hij. 'Geef je dan helemaal niets om Fawna!' Riep Darren woest uit. Ben draaide zich woest naar hem om 'jij durft! Mijn plannen dwarsbomen en dan nog zulke vragen stellen, en voor je vraag: natuurlijk geef ik om Fawna, eigelijk heel veel maar hoe kon ik anders toen ze me meer dan tien mil aanboden om jullie te helpen!' Riep hij uit. Ik wilde het niet horen, ik wilde dit niet horen!
.
'Ons helpen? Je bent gewoon een geld wolf!' Riep ik uit, ik wist op het moment niets beters! Ben lachte luid 'ach Nora, Nora, Nora toch. Ik heb je zo vaak argwanend zien kijken naar me, je wist het eigenlijk al lang. Maar jij wilde niet naar je gevoel luisteren. Arme naïeve Nora.' Lachte hij honds. Ooh wat wilde ik hem nu graag een klap verkopen.
.
Maar het is waar, al die tijd had mijn gevoel het gewoon juist! En ik heb er gewoon nooit naar geluisterd, altijd maar weg gewaaid! 'Hoe lang probeer je ons dan al niet te vangen?' Vroeg ik bot. Ben verplaatste zich en begon meer mijn kant uit te lopen. 'Sinds Duitsland.'
.
Blafte hij. 'Verdomme! Jij zit achter al die vorige aanvallen!' Gromde ik. Ben begon te stralen 'wat dacht je anders, dat het Edris was?
.
Het was een grote opluchting toen zij ophoepelde! Alleen moest toen die Darren op duiken en mijn plannen weer dwarsbomen!' Daarbij keek hij vernietigend naar Darren.
.
'Hee laat hem er buiten!' Gilde Fawna naar hem. Ik zag dat ze tranen op haar wangen had en haar wangen behoorlijk rood waren van paniek. Ben keek haar aan en ik zag toch even een soort vertederende blik bij hem, hij was wel verliefd op haar! Nog steeds! 'Fawna begrijp het dan, dit is voor jullie eigen best wil. Die mythische elf van jou kan jullie niet helpen, dit kan alleen opgelost worden door wetenschap.' Legde hij haar uit alsof ze niet snugger was.
.
'Ben je snapt dat je nu de zelfde fout als mijn ouders maakt.' Probeerde ik hem duidelijk te maken. 'Dat is niet zo, jou ouders kregen hier geen cent voor.' Zei hij bot.
.
'En wat wil je hiermee bereiken, je neemt ons gevangen sleurt ons weer helemaal terug naar Nederland. Laat ons weer op sluiten, weer proeven op ons uitvoeren en dan? Dan liquideren ze ons!' Zei ik kwaad. Ben kreeg een grijns 'jou misschien, maar Fawna koop ik er uit, zodra jullie genen weer terug gewisseld zijn koop ik Fawna uit het centra met het geld dat ik hiermee verdien.' Zei hij bot.
.
'Wat!' Riep Fawna uit, Ben keek haar aan 'je weet hoeveel ik van je hou Fawna, ik wil dat je leeft en dan ga ik over lijken als dat moet!' Zei hij. Fawna's mond viel open en staarde hem ongeneert aan 'en jij denkt dat ik nog iets met je wil nadat je ons dit aan doet!' Ze wees in de ronde en vervolgde 'je wilt mijn beste vriendin, nee mijn zuster en mijn neef van kant maken alleen omdat je er geld aan verdient en met mij kunt gaan lopen! Dacht het niet! Ik haat je!' Gilde ze luid.
.
Ben zijn gezicht verharde en stormde naar haar toe, hij greep haar bij haar schouders en schudde haar door heen 'je haat me niet Fawna! Ik weet dat je van me houd! Je bent van mij!' Riep hij in haar gezicht 'hee laat mijn nicht met rust!' Riep Darren en liep naar haar toe 'halt houden jij!' Riep één van de militairen. Darren keek hem woest aan maar stopte.
.
Fawna's lichaam begon te bezwijken aan het geschud, ik moest iets doen! Ik keek wanhopig rond en merkte dat de meeste militairen zich concentreerde op Ben en Fawna.
.
'Gebruik je gave, nu!' Hoorde ik opeens een Russisch accent in mijn hoofd, wath the hell! 'Niets the hell! Doe het!' Riep die zelfde stem weer in mijn hoofd. Ik keek verschrikt rond maar zag nog niets. Ik sloot mijn ogen en voelde de Nora's uit mij lichaam lopen, ik verplaatste mezelf ook snel zodat de militairen in de war geraakte. Ik zag Darren zijn verbaasde blik en zag hem nu ook in actie komen.
.
Ik zag hem zomaar onzichtbaar worden en waar hij eerst stond begon zich mist te vormen. Die mist zorgde ervoor dat de militairen het nog moeilijker hadden. De mist maakte net soort van silhouetten waardoor het leek dat er nog meer mensen stonden. Man wat een coole gave!
.
Nu ze het slecht op me lette greep ik mijn pistool uit de houder en liep richting Ben die Fawna al een stuk had mee gesleurd. Hij had het zo druk met om zich heen kijken dat hij niet wist wie de juiste Nora was. 'Verdomme Nora!' Riep hij me toe. Enkele van mijn evenbeelden begonnen te lachen waardoor het nog overtuigender overkwam.
.
Ik liep onopgemerkt steeds dichter naar hem toe. Ik zag dat hij zijn geweer ook in de aanslag hield. Ik voelde een streel aan mij hand en ik wist dat Darren naast me liep. Ik wist dat hij niet kon spreken omdat het ons dan zou verraden, maar we moesten Fawna uit Ben zijn klauwen krijgen. Letterlijk.
.
Door dat de andere Nora's zich ook steeds verplaatste viel het niet op dat ik me ook verplaatste, ik geraakte steeds dichter bij maar toen keek Ben me recht aan, fuck! Hij richte zijn geweer op me en ik voelde een duw waardoor ik opzij viel. Een knal vulde mijn oren, het geluid galmde nog ver na. Naast me hoorde ik een kreun. 'Darren.' Mompelde ik zachtjes. 'Het is goed.' Zei hij zachtjes terug, ik zag dat hij weer lichtjes vorm begon aan te nemen.
.
Mijn Nora's kwamen ook steeds meer in actie. Maar nu Ben de juiste had gevonden konden mijn evenbeelden nu maar weinig uit voeren. Ik sprong snel recht en probeerde me nog er tussen te mengen maar Ben hield me te goed in de gaten. Ik dook weer snel achter een paar auto's toen er weer schoten werden gelost.
.
'Schiet dan!' Riep Ben de militairen toe 'maar ze mag niet dood! Anders valt Fawna niet meer te redden, die andere maakt niets uit!' Vervolgde bij vals. Ik sperde mijn ogen open en leunde snel even over de auto heen. Darren was niet meer te bekennen, hij had zich weer kunnen herpakken. Ik hoopte echt dat hij zich weer verstopt had.
.
Ik sloop tussen verschillende auto's door en hoopte dat Ben me weer even uit het oog was verloren tussen al mijn evenbeelden. Ik waagde me weer iets meer in het zicht, een masker smeerde ik weer over mijn gezicht zodat hij minder snel me er tussen uit pikte. Dit was zo eng! Ik wierp een heimelijke blik rond me heen. De militairen keken wanhopig om hun heen tot er eentje een schot loste op één van mijn evenbeelden. Ze liep gewoon verder alsof er niets was gebeurd.
.
Nu die ene het had geprobeerd schoten nu de andere ook op sommige van mijn evenbeelden. Fuck, hopelijk zouden ze niet nu op mijn richten, ik kwam steeds weer dichter bij Fawna en Ben. Deze keer stond hij met zijn rug naar me toe. Toen sloeg ik toe. Ik haalde mijn geweer van de veiligheid af en zette deze nu tegen zijn achterhoofd.
.
'Je laat haar nu los!' Zei ik duister. Ben verstarde toen hij de loop tegen zijn achterhoofd voelde. De andere militairen wisten nu ook dat ik de enige echte Nora was maar konden niet handelen omdat ik anders zou schieten, ik zou niet twijfelen. Fawna kreunde in Ben zijn armen.
.
'Darren niet zichtbaar worden!' Riep ik de ruimte rond. Als ze hem te pakken zouden nemen zouden ze me kunnen chanteren, ik wist dat Ben Fawna niets zou aandoen.
.
Het schip deinde enorm en even dacht ik even dat ik de controle verloor. 'Laat haar los!' Herhaalde ik weer, deze keer kon ik de trilling van mijn stem niet helemaal inhouden. Ben had dat door en draaide zich traag om. Ik kneep mijn ogen samen en maakte aanstalten om de trekker over te halen, hij stopte direct en liet Fawna traag los. Ik nam haar snel over en greep haar stevig bij haar pols. Ze stond nog wankel op haar benen en keek me angstig aan.
.
'Je laat ons nu gaan,' maakte ik hem duidelijk Ben grijnsde gemeen 'je denkt toch niet omdat je een geweer vast hebt dat je nu de controle hebt, je bent omsingeld Nora!' Ik keek hem woest aan. Het was waar, zelfs als ik hem neer schoot zouden de militairen ons zo te pakken nemen. Ben zette afwachtend zijn handen in zijn zij.
.
Weer voelde ik een lichte streel bij mijn hand, Darren stond naast me. Ook zijn mist kon ons nu niet helpen. Wat moesten we doen? Ik keek een beetje wanhopig om me heen, Fawna ook en ik wiste zeker dat Darren ook onze kansen af woog.
.
'Jullie komen niet meer weg!' Hoonde Ben. 'Nog even geduld! Probeer ze naar boven te leiden!' Hoorde ik weer die stem in mijn hoofd. Waar kwam die vandaan? Hoe moesten we dat doen? En wie was dat!
.
'Mmmhh ik denk dat ze beseffen dat ze nergens heen kunnen.' Lachte Ben. 'Kom volgen jullie!' Riep hij. De militairen kwamen steeds dichter en eentje greep me vast nog voordat ik kon schieten, hij trok mijn wapen uit mijn hand en bond hardhandig mijn handen op mijn rug. Shit!
.
Iemand stootte zich tegen Darren aan en ik hoorde een kreun van pijn, nee! Niet hij ook! 'Maak je zichtbaar!' Riep de militair die tegen hem aan botste. Hij had iets vast en zoals ik het zag was het zijn arm. Darren verscheen weer traag en ook de mist trok langzaam aan terug.
.
'Aaah heb ik je toch geraakt.' Hoonde Ben toen hij Darren's bebloede arm zag. Darren spuugde voor zijn voeten. Ik keek bezorgd naar Darren en ik wist dat Fawna ook naar hem keek, Darren schudde zijn hoofd 'het niets ernstig, alleen een schampschot.' Probeerde bij ons zachtjes gerust te stellen.
.
'Jammer zeg.' Zei Ben grijnzend 'bind hem ook vast.' Vervolgde hij. Darren's handen werden ruw naar achteren getrokken en net als mij vast gebonden. Fawna niet, je kon merken dat Ben haar echt voorrang verleende. Darren kon een kreun niet voorkomen en Ben grinnikte daardoor.
.
'Neem hun tassen af, daar zit genoeg wapens in om ons nog in drievoud neer te halen.' Ging Ben verder. De militair die achter me stond en mijn boeien vast hield sneed zonder enige moeide de linten van mijn tas door en snokte deze van mijn rug. Verdorie, die Ben lette op alles. Niet vreemd hij was zelf een rebel, hij wist wat we mee droegen.
.
'Breng ze naar boven maar zorg er voor dat de andere passagiers ze niet zien, neem de personeelstrappen maar.' Commandeerde hij de militairen. Degene die achter mij stond gaf me een harde duw en het was me duidelijk dat ik naar boven moest lopen. Mmhhh eigelijk wel handig, ik moest ze niet eens naar boven lokken.
.
Slaafs, en doen alsof ik me over had gegeven liep ik de trappen op, ik zag Fawna zo nu en dan angstig naar ons beneden kijken. Ze liep voor me en ik wist dat ze niet wist wat we moesten doen. Als ik nu iets met gedachten door sturen kon had ik het haar uitgelegd. Maar gelukkig wist ik dat het niet onze laatste hoop was, of mijn DNA moest weer gek doen en me een Russisch hersenspinsel hebben bezorgd. Maar dan moest ik toch echt nodig aan de pilletjes.
.
Het was redelijk stil alleen onze voetstappen op de trappen waren te horen, al snel waren we boven en deed er eentje de deur van het dek open. Dit was een ander dek dan waar de passagiers op mochten. Het weer was er duidelijk niet op verbeterd, maar dat had ik al aan het deinen van het schip gevoeld.
.
De regen en de wind sloeg ijskoud in mijn gezicht en ik kneep mijn ogen tot spleetjes om maar toch iets te zien. Ik keek wanhopig om me heen, op zoek naar een eventuele vluchtroute, maar de enige die ik nu vond was in de donkere watermassa onder me. Die stond me niet aan, om twee redenen. Ik wilde niet onder de boot terecht komen, en er lagen allemaal kleine bootjes vast aan ons schip. Die militairen zijn gewoon achter ons aan gegaan!
.
'Tijd om onze volgende boot te hebben.' Hoorde ik Ben hard lachen. Ik ging dus echt niet naar beneden! Ik was er ondertussen al aardig van overtuigd dat het Russische stemmetje mijn eigen hersenspinsel was toen de wind plots gewoon ging liggen. Niet zomaar liggen alleen op het dek waar wij stonden, als ik naar boven keek zag ik de vlaggen nog wild wapperen. Vreemd.
.
'Zo, zo, zo wie we daar hebben, Cornelis Benjamin dat is even geleden!' Hoonde de stem, en deze keer niet in mijn hoofd! Iedereen draaide zich geschrokken om. Wat ik zag staan zorgde ervoor dat mijn mond tot op mijn knieën viel.
.
Anoeska stond breed grijnzend op de rand van de hekken, haar handen had ze in haar zij gezet. Hoe was ze hier terecht gekomen! Hoe, huh? Zij was die stem in mijn hoofd! 'Ik heb een oude vriend van me meegenomen.' Lachte ze geheimzinnig. Ze knikte naar achteren toe waardoor iedereen hun blik om keerde.
.
Daar stond iemand die ik kende! Marcus! De Duitse rebellen jongen. Ook hij stond op de rand van de hekken alsof het iets dagelijks is. Hij glimlachte geheimzinnig maar zei niets, zo goed als ik wist sprak hij ook geen Nederlands.
.
'Dus Benjamin, ik denk dat het wel duidelijk is dat je hier niet zomaar weg geraakt.' Lachte Anoeska. Ben lachte ook 'en jij denkt dat je met jullie twee ons aan kunt.' Lachte hij vals. Anoeska kreeg een vreemde grijns op haar gezicht, ze wist iets en ik wilde weten wat. Ik weet dat niemand iets van achtergrond wist, het was rond haar altijd een grote wazige vlek geweest. Niemand wist wat voor soort wezen ze was, maar dat ze geen mens was dat is duidelijk.
.
'Schiet haar neer!' Riep Ben naar de militairen. De militairen richten zonder enige moeite hun wapens op haar en de eerste schotten volgde al snel. Maar wat ik toen zag deed me slikken.
.
Anoeska rechte haar schouders en er bolde bruine dingen op vanuit haar rug! Oh shit! Ze had vleugels! De kogels kaatste gewoon af op haar lichaam en de grijns die ze had werd alleen maar groter. Ben was totaal perplex, je kon het aan zijn gezicht zien. 'Wat is dit!' Riep hij woest uit. Anoeska sprong sierlijk van de hekken af en liep naar hem toe 'dit mijn beste jongen is jou ondergang.' Lachte ze.
.
Ik draaide me even naar Marcus en zag dat hij ook van de hekken was gesprongen, bij hem ontsprongen licht grijze vleugels uit zijn rug. Hij ving mijn blik en een geruststellende glimlach kwam op zijn fijn gezichtje. Ze waren hier voor ons!
.
'Wat ben jij!' Riep Ben nu met een trilling in zijn stem. Anoeska grinnikte even en sloeg even met haar hand in de lucht. Een grote windvlaag raakte het ons groepje, sommige Militairen konden geen evenwicht houden en vielen neer. Even leek Anoeska teleurgesteld maar ze herstelde zich snel.
.
Ben staarde haar aan alsof ze de de duivel zelf was. 'Ik jongen? Dat ga ik je dus niet aan jou verraderlijke oren hangen!' Riep ze uit. Ze strekte haar vleugels uit en ik was verbaasd over de spanwijdte die ze hadden, op snel zicht dacht ik misschien rond de drie meter per vleugel.
.
Ben deinsde even achteruit door de plotselinge brede, het was intimiderend dat vond ik ook. Anoeska tilde haar hand weer op en knipte met haar vingers. Alle wapens die de mannen vast hadden vlogen spontaan uit hun handen en zweefde nu achter Anoeska. Ze had een scheve grijns op haar gezicht door ieders verbazing.
.
'En nu laat je ze los.' Zei ze doods. Ben keek vies naar haar maar liet nu heel rustig Fawna los. Fawna greep haar kans en deinsde snel naar achteren toe. Ze kon niet verder aangezien we nog steeds omsingelt waren door de militairen, maar ook hun façade begon te breken. Zonder hun wapens waren ze machteloos.
.
Ik keek Anoeska aan en zag dat ze naar de bewakers wees die Darren en mij hadden vast gebonden 'los maken nu!' Commandeerde ze. En waarom waren Edris en zij geen vriendinnen? Ach, misschien waren ze dat wel maar is me dat nooit opgevallen. Echt gezellig gezelschap waren de twee vrouwen sowieso niet.
.
'Nee!' Riep Ben. Hij wilde nog steeds standhouden en keek de mannen woest aan. De mannen rechte hun rug weer en bleven staan. Man wat waren die touwen irritant, ik bewoog me weer en voelde de vezels in mijn polsen snijden. 'Ik zei-' begon Anoeska, ik zag haar ogen woest oplichten en ik zou zweren dat haar ogen van kleur veranderde.
.
Ik zag gewoon dat alle mannen inkrompen door de macht in haar stem! Ze had die niet eens afgemaakt! De mannen achter ons konden haar niet meer negeren en begonnen onze touwen los te frunniken. Toen die los waren voelde ik even aan mijn beurse polsen, brandwonden lekker.
.
Ik zag Ben lichtelijk verslagen kijken, hij snapte er helemaal niets van. Zo had hij ons in zijn macht en zo weer niet. En Anoeska en haar vriend hadden niet eens zoveel gedaan. Het feit dat er in een cirkel rond ons heen geen regen of wind was, dat was vreemd. Maar eigelijk had Anoeska alleen haar stem gebruikt op een paar kleine trucjes na. Wat voor een machtig wezen is zij?
.
'Ik denk dat het tijd word om met jullie af te rekenen, wat denk jij?' Vroeg hij dat laatste aan Marcus. Hij knikte even en grijnsde naar ons. Ik zag hoe de twee zich afzette en letterlijk de lucht in vlogen. Wat bizar! Ik zag Marcus iets uit spreken, maar dat ging verloren door de wind die weer begon te waaien.
.
Plots gingen alle mannen, inclusief Ben de lucht in. Anoeska maakte een handgebaar en ik zag zo alle mannen verschillende kanten uit vliegen, het was net alsof ze als kanonskogels werd afgevuurd. Het laatste wat ik zag was hun verdwaasde blik, die van Ben bleef het langste op mijn netvlies gebrand, het was alsof hij niet kon geloven dat hij weer had gefaald.
.
Ik keek naar Fawna en zag dat ze op haar knieën zat, snel liep ik naar haar toe en sloeg mijn armen om haar heen. 'Oooh het spijt me zo.' Zei ik tegen haar 'waarom? Jij hebt niks gedaan Nora.' Snikte Fawna. Ik aaide haar over haar hoofd.
.
Ik voelde hoe er twee personen lande en naar ons toe liepen. 'We moeten hier weg, sommige mannen zullen weer hier naartoe zwemmen en we kunnen niet riskeren dat jullie nog op dit schip zitten.' Zei Anoeska tegen ons. Ik keek naar haar op, zo als ze nu over kwam op me leek ze het machtige wezen wat ik ooit had gezien, ze knielde naast ons neer en keek bezorgd naar Fawna en naar mij 'gaat het een beetje?' Vroeg ze toch bezorgd.
.
'Het gaat.' Zei Fawna rauw. Ik keek haar weer aan en slikte even. 'Met Darren gaat het niet zo goed.' Mompelde ik 'hij is getroffen.' Voegde ik er aan toe. Anoeska keek Marcus aan, daarna zei ze iets in een heel vreemd melodische taal waar ik niets van verstond, het was niet de onzichtbare taal dat wist ik. Marcus zei wat terug in de zelfde taal en liep toen naar Darren die een beetje onderuit gezakt zat. Ook hij was gaan zitten.
.
'Wat was dat?' Vroeg ik nieuwsgierig. Anoeska glimlachte zwakjes 'de taal der zielen.' Zei ze. 'Wat ben je?' Herhaalde ik Ben zijn vraag. Anoeska zuchtte en keek even naar Marcus. 'Een engel, eigelijk een gevallen engel.'
.
----
.
Woehoe! Hebben jullie dit zien aankomen! Ik wilde eerst weer afsluiten met een cliffhanger maar ik voor sommige van jullie vonden dat de vorige keer niet zo leuk, dus heb ik het laatste stuk nu eens laten staan :p maar goed, twee mysteries opgehelderd die ik in het begin van het verhaal had verzonnen. 1: Ben de geld wolf en 2: Anoeska met haar geheim. Misschien dat sommige het wel hadden gezien, wat Ben betreft wel maar wat Anoeska betreft moet haast wel een verrassing zijn aangezien in het verhaal maar hele kleine hints werden gegeven. Mijn vast gestelde punten die ik op voorhand had genoteerd beginnen stil aan op te geraken, er zijn er nog een paar maar echte mysteries zullen dat niet meer zijn. Ik hoop dat jullie dit een leuk stuk vonden, volgende keer: hoe gaat het nu verder? Fawna gebroken, hoe geraken ze op het eiland? En komt het goed met Darren's zijn arm?
.
Stemgoal tegen maandag 585 Stemmen (op het moment 560 Stemmen) tot de volgende!