DNA twisted

[27] leuk nieuws

Toen Ben en Darren ons op de trein hadden geholpen. En we ons tussen de blikken ananas hadden gezet ging ik weer even aan de slag met Nora's weg werken. Darren keek gefascineerd hoe er nu Nora's rond liepen en geen Fawma's, hij vond het nogal vreemd om te bevatten denk ik. Begrijp ik ook wel aangezien hij het gewoon is om het bij zijn nichtje te zien.

Fawna had zich even terug getrokken en omdat ik zoveel oog had voor mijn "lieve" zusters had ik eigelijk sowieso niet veel in de gaten. Ik zat hier ook echt met een diepe frons naar mijn weer verschenen creaties te kijken, het was alsof de aan-knop weer was in geschakeld na een periode en ik kon er ook echt niet de vinger op leggen waarom nu weer wel.

Ze kwamen nu ook weer met grote maten en staarde me nu ongenadig aan, alsof ze wilde zeggen dat het me toch niet ging lukken om ze weer weg te werken. 'Wil je misschien wat hulp?' Hoorde ik plots naast me. Ik schrok op en keek in de vriendelijke ogen van Darren. 'Dat is aardig van je, maar uiteindelijk moet ik het toch zelf doen.' Darren grinnikte 'geloof me ik kan je wel even helpen, Fawna had als klein meisje ook wel eens problemen met haar "zusjes", ze maakte er dan een paar en ging er dan mee spelen, veel theekransjes en vadertje moedertjes. Maar zodra Fawna zei dat ze zelf mochten denken dan was het harder om ze weg te werken, ik heb uit die jaren wel wat dingen geleerd.' Grapte hij.

Ooh dat was een grappig iets, dat had Fawna nog niet vertelt. Ik lachte ook even mee met Darren. 'Ze was in ieder geval nooit alleen.' Zei Darren uiteindelijk. 'Ja dat is waar.' Stemde ik in. 'Goed wat is je truc neefie.' Bij dat woordje keek Darren me even scheef aan ik grijnsde even naar hem.

'Goed, ik heb al gezien dat je weet hoe je ze weg moet werken, maar wat dacht je ervan om te leren om ze weg te houden? Zodat als je de ene hebt weg gewerkt dat er dan al niet weer een tweede achter je rug staat.' Legde hij uit. Ik stak mijn duim op, want het begon me nogal zwaar te worden al dat hersen denken.

Ik ademde even diep in en luisterde Darren zijn uitleg aan, ondertussen stoorde ik me weer aan het bij floepen van mijn evenbeelden. 'Nora heb je me wel gehoord?' Zei Darren plots. 'Euhm ja!' Zei ik tegen hem. 'Wat heb ik dan gezegd?' Vroeg hij sarcastisch. 'Dat ik ten alle tijden geconcentreerd moet zijn.' Zei ik. 'En?' Vroeg hij. Ik keek hem droog aan. 'En dat ik alles moet doen wat jij me verteld.' Somde ik op.

'En?' Zei hij grijnzend. 'En wat! Kunnen we nu aan de slag?' Zei ik een beetje geïrriteerd. Darren grinnikte 'ja is goed, hup doe maar wat ik je vertelt heb.' Ik keek hem even kort aan en toen naar mijn evenbeelden. Wat had hij ook al weer gezegd? Ohja sluit direct je gedachten af en bouw een muur rond je gave. Lekker zeg, hoe moest ik nu een muur rond die gave bouwen.

Ohja mentaal, alles visualiseren. Ik sloot mijn ogen en dacht mijn gave als een rode stuiterde bal ter grote van een tennisbal. Toen ik bijna de bal kon voelen begon ik daar een een muur rond te zetten. Een stevige, eentje van metaal en beton. Eentje waar zelfs een bom niet tegen op kon. Eentje die jaren stand zou houden.

Als afwerking sloeg ik denkbeeldig de klinknagels in het geheel. Ik hoorde de stuiter bal tegen de muren aan slaan maar hij kwam er niet doorheen. Een beetje voldaan en met goede gemoed opende ik mijn ogen en zag inderdaad dat er geen nieuwe Nora's meer bij waren gekomen nadat ik mijn ogen had gesloten. Darren glimlachte naar me en ik zag precies zelfs een spoortje trots.

'Goed en nu weet je hoe je het moet af werken he.' Zei hij. Ik knikte me begon nu één voor één de Nora's uit de weg te ruimen. Het was een mentaal vermoeiend werkje maar toen ik klaar was vond ik wel rust in mijn hoofd. 'En nu moet ik niet meer bang zijn dat ze terug komen?' Vroeg ik aan Darren. Hij knikte 'niet zolang je ze niet uitnodigt.' Ik knikte en ging tegen de container wand aan zitten. Aaah even die koele wand die mijn hete hoofd moest afkoelen.