DNA twisted

[25] slapeloze nachten eisen hun tol

De deur zwaaide open 'Wat is er!' Riep Ben. Ik keek hem paniekerig aan en ik zag hem direct naar Fawna kijken die naast me lag op de grond. 'Fawna!' Riep hij nu angstig uit. Hij wierp zich naast me op de grond en voelde direct haar hals. 'Ik voel nog een hartslag.' Zei hij tegen me. Ik haalde even adem die ik blijkbaar had ingehouden.

'Maar wat is er dan met haar?' Vroeg ik nog steeds paniekerig. 'Ben keek me met grote ogen aan 'het ziet er naar uit dat haar functies zijn uitgevallen.' Ik schrok van zijn woorden 'is ze in coma!?' Riep ik haast uit. Ben keek aan 'zo iets, het is dat gewisselde DNA van jullie.' Ja dat was me wel duidelijk, maar ging ze nog wel wakker worden.

'We moeten haar in bed leggen en zo snel mogelijk en een dokter vinden om haar toestand te onderzoeken.' Zei Ben tegen me. Ik knikte naar hem. 'We moeten Darren ook waarschuwen.' Mompelde ik er achter. Ben knikte naar me. 'Doe jij Darren zoek ik een dokter. Maar eerst Fawna in bed.' Commandeerde hij me. Ik knikte naar hem en stond op.

Ben nam fawna onder haar oksels terwijl ik haar benen optilde. Zeer voorzichtig legde we haar in bed, Ben liep al richting de deur. 'Ga snel.' Mompelde ik hem na. Ik dekte Fawna toe en sloot haar ogen, ik vond het maar beangstigend om haar zo starend te zien. 'Ik kom zo terug zusje, ik ga Darren halen. Ik ben zo terug.' Fluisterde ik haar toe terwijl ik over haar hoofd aaide.

Alsjeblieft laat alles goed komen met haar dacht ik in mezelf, als er nu een grotere macht daar boven is laat hem of haar dan alsjeblieft mijn smeek bede horen. Laat het goed komen met haar. Ik stond op en liep richting de deur, ik keek even naar mezelf en besefte toen dat ik nog steeds in mijn ondergoed stond, snel schoot ik mijn broek en top aan maar liet mijn schoenen maar voor zoals het was.

Ik keek nog even achterom om te zien of het echt goed ging. Toen ik de deur achter me gesloten had liep ik naar beneden toe, ik wist echt niet waar ik anders heen moest. Misschien was Darren nog wel beneden en anders zou ik moeten vragen in welke kamer hij sliep. Ik rende richting de eetzaal, daar was niemand. Ik liep toen snel naar de lobby, daar trof ik de faun aan.

'Weet u waar ik meneer Darren kan vinden.' Vroeg ik haast wanhopig. De faun trok zijn wenkbrauw op. 'Pardon?' Vroeg hij. Ik keek hem met grote ogen 'alsjeblieft, het is een noodgeval!' Smeekte ik. De faun keek me even doordringend aan 'goed, hij verblijft in kamer 2.03 maa-' 'dank u wel!' Riep ik hem toe zodra ik de kamer nummer hoorde. Ik draaide me met een ruk om en spurtte weer de trap op.

Twee trappen hoger hoorde ik mijn adem piepen in mijn longen, maar ik moest door zetten. Kamer drie van de tweede verdieping. Dat moet hier echt om de hoek liggen! Ja gevonden! Ik bonsde op de mahonie kleurige deur en riep 'Darren! Darren ik weet dat je hier zit, open die deur!'

De deur vloog open en een verbaasde Darren stond in het deurgat 'wa-?' Ik trok hem mee aan zijn pols en zei 'er is iets ernstig mis met Fawna!' 'Wat!?' Riep hij me. 'Kom mee dan!' En ik sleurde hem mee de trap af. Holde met hem nog aan mijn arm de gang door en gooide de deur van onze kamer open.

'Wat is er dan?' Vroeg Darren me weer terwijl ik naar Fawna's bed liep en naast haar ging zitten. 'Ze kreeg plots een toeval, haar systeem is gewoon gedeeltelijk uitgevallen. Ben en ik hebben haar in bed gelegd en Ben is nu op zoek naar een dokter.' Legde ik hem uit. Ik aaide Fawna's hoofd.

'Word nu wakker Fawna.' Mompelde ik weer. Darren liep stilletjes dichter bij en ik merkte dat hij ook naast haar ging zitten. 'Komt het nog goed met haar?' Fluisterde hij, volgens mij was het meer tegen zichzelf dan tegen mij. 'Ik weet het niet Darren, ik weet het echt niet.' Fluisterde ik maar terug. 'Maar ze moet wel beter worden, ze moet het echt wel.' Fluisterde ik er achter aan. Ik voelde een traan naar beneden glijden over mijn wang. Ooh alsjeblieft, dacht ik weer smekend.