Recapturing You [RCS#1]

Chapter 44

Recaptured

"How did you know that I am pregnant?" tanong ko habang pinagmamasdan siya.

"Your cousin, Calvin, texted me about it. He told me not to ever see you again or he'd kill me."

Natahimik ako. Bakit naman sinabi ni Calvin kay Hrothgar na buntis ako? It was clear that he didn't want Hrothgar nearing me, bago kami umalis sa kanila. Siguro sinabi niya 'yun para mabaliw si Hrothgar kapag ipagkait nila ako sa kanya? Or maybe, my cousin just really cared for my child?

He may not verbally state it, but deep down, he wanted Hrothgar to take responsibility of me and the baby.

"What else do you want to eat?" putol ni Hrothgar sa malalim kong iniisip.

I looked at him blankly.

"H'wag mo akong bibigyan ng rasong tataba ka, Demeter. Hindi ako papayag na walang laman 'yang tiyan mo. Our baby would get hungry if you won't eat, alright?"

Ngumuso ako at pinagmasdan siyang patuloy na gumagawa ng merienda sa outdoor kitchen habang nakaupo ako sa lounge chair sa may pool pavement. Hindi naman siya natagalan. Tanging sandwich at gatas lang ang hiningi ko sa kanya kaya naman iyon talaga ang sinunod niya.

He immediately settled himself behind me. Hinawakan niya ang tiyan ko habang pinagmamasdan akong kinakagatan 'yong sandwich. He was only wearing a simple shirt and a black short. He looked fresh and at peace now. Ngumiti ako ako sa kanya.

He was intently staring at me, tila ba lahat ng galaw ko ay sinusundan niya ng tingin. Kahit sa puntong uminom na ako ng gatas, hindi lumisan sa'kin ang mata niya. Tuloy, nagiging tipid ang mga galaw ko. Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Naaasiwa ako sa tahimik niyang mga titig.

"What?" I asked while raising one brow. May problema ba sakin to?

"I want us closer." diretsa niyang saad.

My brows creased in deep furrow.

"Huh? W-We are closed enough," I replied, confused.

"You were away for so many days. I missed so many things from you." rason niya habang titig sa labi ko.

Inilagay niya ako sa gitna ng nakabukang hita at isinandal ako sa matigas niyang dibdib. My legs toucih his. He did really miss me, huh?

Bumagsak ang mata ko sa mga daliri niyang nasa aking tiyan. He made his way to my shoulder and captured my fingers again. Napasulyap ako sa cellphone niyang nasa lamesang malapit sa'kin nang tumunog iyon. Kinuha ko iyon at nakita kong may mensahe roon. Nilingon ko si Hrothgar na abala pa rin sa paglalaro sa mga daliri ko.

"Hrothgar, may text message ka." pukaw ko rito.

"Hmm. Can you read it for me?" malambing niyang sinabi habang hinahaplos ang tuhod ko.

Kinagat ko ang ibabang labi at napansing walang ka-pattern-pattern ang cellphone niya. Bahagya akong nanigas nang makita kung kanino galing ang mensahe.

"So?" he whispered on my neck.

"I-It is your Mom. She is asking sorry for what she did..." sa maliit na boses.

Bumuntong-hininga siya at tinitigan ako.

"Uuwi tayo kung kailan mo gusto. Kung hindi ka pa handang makausap si Mama, mahihintay niya naman tayo." mataman niyang sinabi.

Tumango ako at inilagay ang cellphone sa lamesa.

"Gusto ko lang sabihin sa'yong hindi ako galit kay Tita Gaea. Naiintindihan ko kung bakit ganun ang naging reaksyon ni Tita Gaea, Hrothgar. Pagbalik na pagbalik natin kakausapin ko siya kaagad." mataman kong sinabi sa kanya.