GÖLGE

hope

Soguk...

Hemde cok soğuk... neden hastanelerin zeminleri mermerle kapli olur ki.

Neden etrafimda ki herkes beyaz giyinmiş. Zaten cennette herkes beyaz giyiniyor bide burda ayni rengi gormek sinirimi daha cok bozdu.

Uyuyor... cok uzum zamandır hemde. Annem... canim kadin ilk karşılaşmamız boyle olmak zorunda degildi buna neden olan herkesin canına okuyacağıma bir kez daha yemin ettim

Attığım her adımda etrafımı saran o iğrenç kokuya alışmaya çalışıyorum ama cok zor.

"Birine mi bakmıştınız" diyen sesle kndi eksenimde donup beni gorunce ağzını kocaman acip pörtlek gözlerle bana bakan kadını inceledim.

Oda beyaz giyiyordu, saclari topluydu ve tepesinde kalemle geziyordu. Ilginç dunyali kadınlar garip yaratiklar. Fatklilar bi kere bana aptalca bir hayranlikla bakan kadın agzinda bir şeyler geveledi.

"Asel. Asel hanimin odasını soracaktim" dedim aslinda hangi odada kaldığını biliyordum ama karşımdaki kadının kendine gelmesi icin konuşmuştum.

"Asel mi burda oyle bir çalışan da hastada yok" salakti bu kadin evet salak. Cennetteki kadınları salak sanardım ama dünyalı bu kadın da öyleydi.

"Var"diyen ses...

Tanrim... babam arkamdaydı. Tamam oğlum sakin ol, o benim babam belki beni hatırlayacak belki beni kucağına aldığı ilk ani bana verdiği isimle kulağıma fısıldadığı o ilk ani beni görünce herşeyi hatirlayacak.

Bu kadar iyimser olma leza o anneni bile hatırlamıyorum seni de coktan unuttu...

Kulağımda ki ses haklıydı. Delice sevdiği kadını bile unutmuşsa beni asla hatirlamayacakti.

Dön arkanı hep bu anı beklemiyor muydun?

Güçlü ol... dedim kendime ve yavaşça arkamı döndüm.

Ordaydı bnden 5 adim geride asırlarca uzakta.. annemin delice aşık olduğu adam ona ve bana kavuşmak icin boğazını kestiği an geldi gözlerime. Nasılda seviyordu bizi nasil da aşıktı ona nasil da bağlıydı ikimizide.

Dişlerimi sıktım. Bir kez daha nefretim ozlemimin önüne geçti. Senki dünyaya kafa tutmuş adam anneme kavusmak icin tanrıyı bile karşısına alan luciferi danteyi alt eden küçük boynuza diklenen adam.

Şu haline bak. Aynısın ayni yuz ayni bakışlar ayni duruş ama babam degil.

"Elifin hic ziyaretçisi olmamıştı şaşırdım doğrusu"

Elif mi gulmemek icin zor tuttum kendimi benim babam bu adam olamazdı. Onca oyuna onca alt edilişe ragmen annemi sevmiş seçmiş adam şimdi kimdi... tanımıyordum. O ige amcamın bana gösterdiği adam değildi.

"Evet pardon elif hanimi görmeye geldim" dikkat çekmemem gerekiyordu.

"Nesi oluyorsunuz"

Sakın oğluyum deme sakın

"Yakınıyım" dedim tek kelime  yavaşça başını salladı babam ve eliyle onunla yürümemi istedigi bir işaret etti. Yanimdaki hemşireye attığı bakışla hemşire bin parca olmuş bir yüzle yanımızdan uzaklaştı. Bnde babamla yürümeye başladım.

"Uzak akrabam"  niye durup dururken söyledimki bunu simdi ben

Yavaşça başını salladi yanimda ki adam. Babam degildi ki yabancıydı bana. Ama yabanci bile olsa babamdı dimdik yürüyüşü kdinden emin duruşu tıpkı anılarımda ki gibiydi ve gözleri