İnsan Hak'ta Hak İnsanda

Her Ayrılık, Yeni Bir Umuttur Aslında..

&

Söylesenize nedir aşkın gerçek imtihanı ?

İltihap kapmış bir yaraya ıstırap çektirmesi mi ?

Yoksa maneviyatında sevgisiz kalması mı?

Ya da gerçekten sevdanın bünyeden solup gitmesi miydi ?,

Sende ki bu aşkın imtihanı..

Sevdanın, kurşun misali delip geçmesi ya yürekleri ..?

Haydi ona da bir yalandı kılıfı uyduralım hep birlikte..

Ayrılığın ilk zamanları, sanki akrepsiz bir yelkovan,

Ve asla geçmiyor değil mi zaman ? ..

&

Usul usul ilerliyor yıkık geminin dümencisi,

Ortalıkta ki kalıntılara aldırmadan..

Kimsenin yüzünüzü güldürmesine imkan yok değil mi ?

Bırakıp giden misin, yoksa bırakılıp ta giden mi ?..

Can ellerinden gelen o koca yürekli sevgililer,

Şimdi sizleri dipsiz kuyulara sürükleyip, çekip gittiler öyle değil mi ?

İşte şimdi sana, derviş bağrı bir taş gerek..

Gözü dolu yaşlar ile doğruya varmak gerek..

&

Haydi kandırma kendini, hiç ummanında kaybolmadın..

Nice alemlerde, yalnız onun kelamıyla doğrulmadın..

Madem ki sen bir insansın, daimi harap olan bizleriz,

Biliyorsun asla kâr etmez bu ahların,

Bırak aksın göz yaşların, dokunma, silme..

Kessen de başımı senden ayrılmam diyen, hani nerede ?

Bir gün aynı yastığa koyacağın başını,

Bir sözle kessen ne çare..

&

İşte giden gitti, ve kalanlarla baş başayız..

Sevmiş bulundun tamam da bu böyle gitmez..

Aşk için gelmişiz biz bu cihana demiş, deyiş,

Bak, yer gök seslenir, her dem Allah !

Benliğinden geçenin yâridir Allah..

Ey ilahi ye gönül vermiş,

Deyişleri ile demlenmiş derviş,

Bana seni gerek seni..

&

Kimsenin küllerini tozutma sen, 

Çünkü senin ateşin hala yanıyor..

Ateşini sakın ola küller ile söndürme..

Ve sakın ola ki ateşim söndü deme,

Bir hay, bir huy yeter, aşkın ateşine..

* Şiirsel tarzda yazılmış bu kısım yalnızca bir dosta sitem ediş ve bazı kısımlarında alıntılar barındırmaktadır.. Şiirsel değeri asla yoktur.