"Pwede mo na akong iwan" sabi ko dito. Nakatapos na kaming kumain pareho. Na checked na muli ako ng doctor. At sinabi lang nito na magpahinga pa ako doon ng kahit kalahating araw pa.
Na tawagan ko na din ang kuya.
Pero kailangan kong magsinungaling.
Hindi niya pwedeng malaman ang lahat. Magagalit tiyak ito. At maiipit ako. At nangako na ako kay Zack. Kahit pa ayaw ko. May utang ako dito. Kung hanggang kailan ako magiging alipin nito, yon lang ang hindi ko alam. Kaya ang hiling ko lang, sana maging okay na agad ang nanay ko. Mas mabilis itong gagaling, mas mapapabilis din akong makakabayad kay Zack.
"Are you ordering me?"matalim ang tininging pinukol nito sakin.
"Hindi" pagkasabi non ay nahiga nalang ako at tumalikod dito.
Pinapauwi ko lang para makapag pahinga din...Tsssk. Sama talaga ng ugali...
"You're saying something" dinig kong sabi nito.
"Wala" inis na sagot ko.
Paano niya nadinig yon? Eh ang hina ng boses ko.
-
Maliwanag na sa labas ng muling pagmulat ko. Hinanap ko si Zack. Wala na ito sa sofa.
Tsssk. Hindi din pala tatagal eh. Arte pa.
Nang bumukas ang pinto.
"My slave is finally awake. We can leave now. I'll give you enough time to see you mother and say goodbye to her. Even to your brother. Coz from now on, right at his very moment. You are going to live in my house"
"Sa---sa bahay mo ako titira?" Paglinaw ko.
"What do you expect? From morning till 12 in the afternoon, you'll be my housemaid. Then after that, you have to come to my office and do your job as my assistant. Now, you have to leave at my office, exactly seven pm. Not six pm, not five. And if I'd asked you to have some over time, you have to do it. Remember September, you are going to live----THE WAY THAT I WANT---am I clear my SLAVE"
Wala na akong nadidinig mula dito, pero ang nakikita ko lang. Ang sungay nito na unti unti nang lumalabas.
"Do you hear me?" He snap his finger in front of my face.
"Oo" madiing sagot ko.
"Good then. Get up and changed. I'm waiting for you in my car. Don't try to run September. Or else, you'll see what I'm capable off" banta pa nito.
Hindi lang sungay ang meron ka, pati buntot meron na...inis na sabi ko sa isip ko.
Pagkabihis ay hinanap ko na ang kwarto ng nanay. Mabilis ko lang naman itong nakita dahil hindi pala malayo ang kwarto nito sa kwartong pinaggalingan ko. Pagpasok ko ay wala ang kuya. Pero may nurse akong inabutan sa loob na tsine-check ang nanay.
"Nurse---kamusta na siya?"
"Relatives po kayo ng pasyente?" Tanong pa nito.
"Anak niya ko. Kamusta na ang lagay niya?"
"Medyo stable na ang paghinga niya. Buti nadala agad siya dito mis. Kung hindi, baka mas naging kumplikado ang lagay niya. Pero under observation parin siya ng mga doctor. May mga test din na gagawin sa kaniya once na totally kaya na ng katawan niya. Since hindi siya makakain sa ngayon, idadaan nalang muna sa dextrose ang mga pagkain niya. Mahina kasi ang immune system nang nanay mo mis" Tumango lang ako sa mga impormasyong sinabi nito.
"Yung bantay niya, nasaan? Yung kapatid ko"
"Ah si Mr.Dexter. inutusan siya ng doctor na kumuha ng mga gamot sa
Pharmacy. Pero pabalik na yon, kanina pa kasi siya nakaalis"
Nang bumukas ang pinto...
"Seph" Tawag agad ni kuya.
"Kuya" lumapit ako dito at yumakap.
"Ahm sige maiwan ko na kayo ha" pagpapaalam ng nurse.
"Salamat mis" sabi ko pa dito.
"Saan ka ba galing ha? Nag aalala na ako sayo kahapon pa. Hindi ka na nakabalik magdamag"
"Sorry kuya ha. Sa isang ka officemate na ako nakitulog kagabi. Eh na lowbat naman ako kaya hindi na ako nakatawag"
"Saan ka nga galing?" muling tanong nito.
"S--sa opisina. Sa b-boss ko" Nauutal na sagot ko.
"O bakit ka pumunta sa boss mo?"
"Humingi ako ng tulong" Mabilis na sagot ko tulong na may mabigat na kapalit.
"Teka---wag mong sabihin na kaya nalipat dito ang nanay dahil sa tulong ng boss mo?"
"Si-siya nga kuya. Sasagutin niya ang lahat ng gastos ng nanay. Lahat ng kailangan niya. B-babayaran ko nalang sa kaniya paunti unti"
"Huh? Eh paano kung malaki magastos ng nanay dito. Eh di matagal ka magbabayad sa kaniya?"
"Kuya---ang mahalaga. Makaligtas ang nanay. Balewala kung matagal akong magbayad sa kaniya. O kahit pa manilbihan ako"
"Ako dapat gumagawa non eh"
"Kuya----basta ang ipangako mo lang sakin,aalagaan mo ang nanay. Huwag ka ng mag drive. Ako na ang bahala. Mas importante siya. Kaya natin to"
"Baliktad eh. Ako dapat ang magtrabaho. Ikaw sa bahay"
"Kuya---gusto mong makabawi sa nanay di ba. Chance mo na to. At huwag mo kong aalalahanin, fighter to di ba. At saka mahirap mag hanap ng trabaho. Maayos din ang kita ko don. Ako nalang ang mag hahanap buhay ha" pakikiusap ko dito.
"Eh sino ba yang boss mo?" Doon umatras ang dila ko. Paano ko sasabihin na si Zack ang boss ko. Ang lalaking gusto akong makita sa likod ng mga rehas.
"Si Mr. Lee---Oo. Mr. Lee. Matanda na yon. Mabait saka matulungin. Kaya nga tinulungan niya ko ng malaman niya ang problema ko" maybe pwede na akong magkaroon ng award. Being the best liar.
"Pakisabi mo nalang na Salamat. Kung hindi kamo sa tulong niya, baka wala na tayong nanay ngayon. Isang araw, pag okay na talaga ang nanay. Pupuntahan ko ang boss mo sa office niyo ha. Mag papasalamat ako ng personal" nakangiti ito sakin. Kung alam mo lang kuya. Baka hindi Salamat ang sabihin mo.
"Sige kuya. Sasabihin ko sa kaniya" sasabihin ko na nag papasalamat ka. Pero hindi kayo pwedeng magkita.
Nag paalam na ako kay kuya makalipas ang kalahating oras. Sinulit ko na ang natitirang oras na malaya ako. Na hindi pa ako isang alipin.
Nag dahilan nalang ako kung bakit tuwing Sunday lang ako makakadalaw. Lahat ng klaseng palusot ginawa ko na. Huwag niya lang malaman na magiging alipin akong boss ko.
Alipin...bakit umabot sa puntong magpapa alipin ako sa ibang tao ng dahil sa pera?
At kay Zack pa talaga...
Angels face but demonic character...
Sure ako...hindi palasyo ang bahay mo.
To be continued...
Then what September?
BINABASA MO ANG
Stolen lives
Random#2 Highest rank Fanfiction (12/28/18) Iniwan ng ama. Nagkasakit ang ina. Napariwara ang buhay ng nag iisang kapatid. Hinusgahan... Inakusahan... Ano pa ba ang mga pagdadaanan ni Seph sa buhay? May pinto pa ba para sa kaniya na handang mag bukas upa...
