Diary of an Introvert

18: Lunch Date went wrong

***Bobs Cafe @ Robinsons Place Bacolod ***

I went home that night pushing away all my thoughts about Calvin.

Hindi pwede to! He's like the other guys who tried to date you, Cee! You'll be made as a pastime again! Tch.

I was too serious about running away that I forgot my laptop on the bench we sat on the bay walk.

I'm currently staring at his name on the messenger.

Ako ba mauuna mag-chat?

Wait- bakit ako? Baka isipin niyang gusto ko siyang makausap?!

Teka lang, Cee! Wala naman sigurong problema kung e-chat mo siya di ba? Itatanong mo lang naman ang tungkol sa laptop mo.

Yes! Tama! Focus sa laptop, Cee! May importante yung laptop mo!!!

And then, I sent him a message.

Me: oy. Nakita mo ba ang laptop ko kagabi?
Him: (nag-heart react)
Him: himala nauna kang magmessage sakin? 💕 kinilig tuloy ako 😂
Me: yung laptop ko, na sayo ba? 😒 
Him: ewan. Di ko sasabihin. Suplada mo!
Me: (angry emoticon)
Him: 😘
Me: di na kita kakausapin pag di ka umayos!
Him: edi di mo na rin makikita laptop mo. 😛

Ano?! Tch. So nasa kanya nga?!

Me: pwede ba? Importante sakin ang laptop na yun!
Him: ayeee. Ang sabihin mo, di mo ako kayang iwasan. Kunwari ka pa.
Me: tigilan mo nga ako sa mga hirit mo na yan!
Him: why? Nahuhulog ka na ba sakin? Hm? 💕
Me: bwisit ka.
Him: hala...galit ka talaga? Hahaha binibiro ka lang.
Me: (seen mode lang and did not reply effort to reply again)

Nakakainis talaga! Sabihan ko kaya si Aki na kunin ang laptop ko kay Calvin? Wait---ano ba tong iniisip ko?!

Si Aki na naman. Palagi nalang si Aki ang naiisip ko kapag may problema.

Tch. It's his fault. Bakit pa niya sinabi dati na 'I'm always here for you' kung aalis at lalayo lang din naman siya? Urgh kainis!

I was hardly thinking that I lost the time.

I checked my phone again. Calvin replied.

Him:

-galit ka talaga?
-sorry.
-bigla ka nalang umalis kagabi kaya naisipan kong pagtripan ka kanina.
-Naiwan mo yung laptop mo sa bench. Dinala ko nalang sa apartment ko. Don't worry I did not open it. 😁 medyo natukso nga lang . Haha...
-so, shall we meet today? Ibabalik ko na sayo.
-hello?
-Cee?

Time check it's 10 am. Today is saturday so pwede akong lumabas ng bahay. Actually, plano ko naman talagang gumawa ng lesson plans and presentations sa isang cafe para mas makafocus ako. So siguro, it's not a bad idea to meet with him today.

I replied.

Me: okay. S'an tayo magkikita? Anong oras?
Him: yey! Sa wakas nagreply ka. Hmm...12nn okay lang? Nandito kasi ako sa opisina. Lunch break lang ako pwedeng lumabas.
Me: ako nalang ang kukuha diyan. Para di mo na kailangang lumabas.
Him: eh? Hay naku Cee. Ang hina mo talaga! Ang gusto kong sabihin, I want us to have lunch together, okay?

Hay...yeah right. Of course may kapalit yun!!! Ang lalaking to talaga-!

Me: K. Fine. Pero hindi ako magbabayad. So saan nga?
Him: Sure libre ko na. Magkita nalang tayo sa Bobs Cafe. Okay?
Me: K.
Him: see you 😘

At hindi ko na siya nireplyan.

Hay naku! Makapag-ayos na nga ng gamit! Traffic pa naman papuntang Rob. Haaay~

I got my things placed inside my bag. Nagpaalam ako kay mama na kasalukuyang nanood ng TV sa sala.

"Alis na po ako ma."

"Anong oras ang balik mo?" Tanong niya habang pinapahina ang volume ng TV.

"Hindi po ako sigurado ma. Pero siguro mga 5? Gagawa lang ako ng lesson plan sa isang cafe."

"Sige."

No follow up question na ni mama kaya sinyales na yung pwede na akong umalis.

Time check, 11:37 am, at gaya ng inaasahan, traffic na naman sa daan.

I spent 30 minutes sa byahe at nang makarating na sa meeting place namin, I saw him standing at the side of the entrance of the cafe.

"Sorry na late ako. Matraffic kasi eh." Sabi ko.

He checked his watch and gave me calm yet obviously pissed-off face. "You're 7 minutes late, teach."

Wow. Strict sa time. Boss lang?

"Sorry. So...kain na tayo para makabalik ka na sa work mo at makuha ko na rin ang laptop ko." I smiled at him. A forced one, though.

"Okay." He unexpectedly agreed and went inside the cafe. He pulled my chair for me and made me sit first and pushed a little bit near the table. He sat on the chair in front of mine.

The menu was given and he ordered a salpicao.

"Ikaw, Cee? Anong gusto mo?"

"Hmm...yung Ceasar Salad nalang siguro."

He gave me a stern look. "Yan lang? Mabubusog ka na ba sa mga dahon-dahon na yan? Mag-rice ka. Or meat. Ang payat mo na oh."

"Wow naman. Concern ka, teh? Boyfriend lang ang peg?"

"Hindi ba?" He smirked.

"Hindi." I replied with my poker face.

"Tch. KJ ka talaga. Basta omorder ka ng iba."

"Nagdadiet nga ako." Amin ko sa kanya. Tumataba ba kaya ako ooh! Di ba niya nakikita?!

"Diet? Sorry to say but this diet of yours is not right. A real diet is when you eat your food at the right time. No skipping. Just discipline and right exercise."

"What--?"

Magsasalita na sana ako ng biglang sumali sa usapan ang waiter.

"Excuse me, maam, sir, may final order na po ba? Naghihintay na yung ibang customers sakin eh."

Hay...

"Isang Ceasar Salad po." Sabi ko at inilista na ng waiter ang order namin.

"Wow. Pasaway na teacher."  He said while looking really irritated.

I made a sly smile. "I know."

He smiled back at me. A sweet one. "You know what? You're cute when you do that. Hehe. Mas lalo tuloy akong nagkakagusto sa'yo."

What the heck---?!

The smile I had on my lips faded.

Tch. I hate this guy. Seriously. 😒

*** to be continued ***