44: Minsan, kailangan mo lang talagang umiyak

47 0 0
                                        

I'm sick... once again.

Masyado na kasing busy sa work and studies sa grad school. Pati tuloy si Calvin nagtatampo na.

Akala ko kasi kaya ko eh at kakayanin lang... pero parang hindi.

Napapaisip tuloy ako kung yung mga problemang hinaharap ko ngayon part pa ng journey ko or sadyang pinaparamdam lang sakin para mapatunayang mali yung desisyon kong kumuha ng masters degree?

Ngayon ko lang talaga naranasan ang tunay na hirap sa pagmanage ng time at pera. Hindi pala madali. Mahihirapan at mawawalan ka rin pala ng gana sa huli.

Hay... with all these feelings inside my heart, sometimes I do get frustrated and I cry.

Akala ko hindi na ako iiyak sa school year na ito. Pero ang luha para talagang water cycle eh. Pagkatapos uminit ng puso ko ng mahabang panahon, tyak na  mapupuno it at bubuhos ang malakas na ulan.

Hay... kita mo na. Bakit ba ako nagtatagalog na para bang isang makata? Tsk. Stress. Kainis!

Diary of an IntrovertWhere stories live. Discover now