39: Rain

30 1 0
                                    


"Ah....magkakilala ba kayong dalawa?"  tanong ni Joey. 



Because of that question I realized that we've been staring at each other for a long time.



" Ay hindi." sabi ko. Wait----bakit ko ba nasabi to?! 



I pretend to smile despite seeing Calvin's disappointed face. 



" Ah. So yan pala ang gusto mo, Cee?" Calvin said with his calm voice but angry eyes. How did I know he's angry? Hay, I just know. Though he looked cool on the outside, he's giving this vibes that (I guess) only I can feel.



"Fine." He just said and went back to the table where his coworkers were waiting.



Naku lagot na. Haaaay....



"So, kamusta ka na?" tanong ulit ni Joey. Hay, di ba marunong makiramdam ang lalaking to?



"Ah, okay naman. Siya nga pala si Nalie nga pala kaibigan ko."  I pulled Nalie and introduced her to Joey.



" Hi." bati ni Nalie sa kanya. "Sino siya, Cee?" 



" Siya si Joey. Kaibigan ko at classmate noong elementary." I studied this new Joey again. Hindi na siya ang uhuging kaklase ko dati. "Malaki talaga ang ipinagbago mo, Joey." 



"Salamat ah. Ikaw naman parang hindi ka pa rin nagbabago. Cute ka pa rin. Hehehe..." 



"Aww...salamat ah. Pero hindi ko alam kung anong ibig sabihin ng cute na sinasabi mo. Hahaha..." 



He laughed too. "Siyempre it's a compliment! Siya nga pala, hindi mo ba talaga kilala si Sir Calvin?" 



Sir Calvin? Ang awkward pakinggan. Hindi ako sanay. "Siya ba yong boss niyo?" tanong ko.



"Siya yung department head namin. Nagtaka lang kasi ako. Parati siyang seryoso sa trabaho pero kanina ngumiti siya sayo." 



"Oh? Bakit? Di ba siya ngumingiti man lang sa office niyo?" 



"Ahh...minsan---"


Diary of an IntrovertWhere stories live. Discover now