The Protector

Λήθη...

«Οταν η ζωη σου αλλάζει απο εκεί που δεν το περιμένεις προσεύχεσαι να αλλάζει προς το καλύτερο»

Περιμένω, τι περιμένω; Το αυτοκινητο που θα με οδηγήσει στο καινούριο μου σπιτι. Ενα σπιτι που δεν υπόσχεται τιποτα για μενα παρά μονο θλίψη. Αφήνω πισω μια ζωη που είχα χτίσει με κόπο. Μια ζωη που πάλεψα να διαχειριστώ σωστά για να μην αντιμετωπίσω την τιμωρία στην καθημερινότητα της. Ο λόγος; αδιανόητος και φριχτός. Μπορώ να κάνω κάτι; όχι φυσικά. Αυτές είναι οι εντολές και πρέπει να τις ακολουθήσω.

Κοιτάζω γύρω μου το δωμάτιο μου για τελευταία φορά. Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να ζήσω μια όμορφη εφηβεία οπως πολλά κορίτσια στην ηλικία μου. Κλεισμένη σε ενα σπιτι σχεδόν 24 ωρες , 7 ημέρες την εβδομάδα δεν το λες και ωραίο. Έμαθα ομως. Έμαθα πολλά. Για τα δεκαεννέα μου χρονια ξέρω να χειρίζομαι άψογα ενα όπλο ακόμα κι αν δεν το ήθελα εξ αρχής, αυτές είναι ομως οι δραστηρίοτητες σε αυτο το σπιτι.

Αν και ο πατέρας μου ήθελε να με κανει μια γυναίκα υπάκουη για καλή μου τύχη δεν είχαν όλοι το ίδιο σκεπτικό με αυτόν. Ο μόνος λόγος που στεναχωριέμαι είναι για τον Τζέιμς. Τον σωματοφύλακα μου. Μου έμαθε όσα ξέρω. Ασχολήθηκε μαζι μου όταν όλοι σε αυτο το κωλοσπιτο με είχαν ξεγραμμένη, θα μου λείψει. Και πως να μην το κανει αλλωστε όταν ηταν ο μόνος που έβλεπα συνεχώς ;

Η ζωη σε μια τέτοια κοινωνία είναι δύσκολη. Έκανα μαθήματα κατ οίκον . Δεν πήγα καν σχολείο για να βιώσω την εμπειρία. Ηταν αρκετά επικίνδυνο. Μια λάθος κινηση απο κάποιον εχθρό της οικογένειας μου και θα κατέληγα νεκρή. Ακόμα υπάρχουν στιγμές που απορώ ... Νοιαζόταν πραγματικά για μενα ο πατέρας μου η άπλα ήθελε να με κρατήσει ασφαλή για να μπορέσει να με χρησιμοποιήσει οπως εκανε λίγες μέρες πριν; Υποθέτω πως δεν θα μάθω ποτέ.

Δεν χρειάζομαι καν ρούχα μαζι μου, μου είπε. Αλήθεια πίστεψε πως θα πήγαινα να ζήσω στο σπιτι καποιου άγνωστου χωρις καν να πάρω λίγα προσωπικά αντικείμενα; αν είχα την δύναμη άπλα θα του σφήνωνα μια σφαίρα στο κεφάλι. Ναι , με έφερε στον κόσμο. Είναι πατέρας μου αλλα έπρεπε να να παλέψει γι αυτο. Έπρεπε να είναι διπλα μου σε καθε στιγμη της ζωής μου. Και αυτός και η γελοιογραφία διπλα του που υποτίθεται πως είναι μάνα μου.

Μεγαλώνοντας κατάλαβα πολλά. Ενα απο αυτά ηταν πως δεν γίνεται μια γυναίκα να εχει διαφορά σχεδόν 20χρονια με τον σύντροφο της και να υπάρχει αγάπη ανάμεσα τους. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις σε αυτή τη ζωη αλλα είναι ελάχιστες. Στην δική μας περίπτωση; καμια εξαίρεση. Η μάνα μου εκανε καλα την δουλειά της και δεν την εκανε και σωστά. Ο πατέρας μου ήθελε διάδοχο και αντί αυτού πηρε έμενα. Μια γυναίκα. Κατά κάποιο τρόπο το ευχαριστήθηκα που δεν μπόρεσαν να κάνουν αλλα παιδιά. Τωρα θα ήμουν στα σκουπίδια .