The Protector

Απάθεια

"Αναρωτιέμαι αν πίσω από την εικόνα που προβάλεις κρύβεται η αλήθεια η απλα ένα τέρας..."

Όσο η ταχύτητα του αυτοκινήτου αυξάνεται άλλο τόσο τρέμω εσωτερικά. Πόσο θα ήθελα να έμπαινα για λίγο μέσα στο μυαλό του και να μάθω τι σκέφτεται ... Έκανα λάθος,ένα λάθος που ειμαι διατεθειμένη να πληρώσω . Εγώ και μόνο εγώ...

Σκουπίζω τα μάτια μου και ξαφνικά χτυπάει με δύναμη τα χέρια του στο τιμόνι και βρίζει. Παίρνει την στροφή με τα χειρόφρενα και κολλάω το κορμί μου ακόμα περισσότερο πάνω στην πόρτα . Δεν ξέσπασε... Δεν μου έχει απευθύνει το λόγο και δεν έβγαλε λέξη από τα χείλη του εκτός από τις βρισιές...

Στρίβει δεξια και αναγνωρίζω το δρόμο. Είναι ο δρόμος που μας πάει σπίτι. Κατεβάζει ταχύτητα και σε λιγότερο από 5 λεπτά βρισκόμαστε απέξω. Το αυτοκίνητο σταμάτησε αρκετά απότομα. Υποθέτω πως από δω και πέρα θα αρχίσει η κόλαση...

Γυρίζει και με κοιτάει για πρώτη φορά από την ώρα που μπήκαμε στο αμάξι. Η ματιά του διαπεραστική.

"Κατέβα από το αυτοκίνητο " Λέει σιγάνα και βγαίνει. Δεν ξέρω τι έχει μέσα στο μυαλό του αλλά πραγματικά η όλη κατάσταση με φρικάρει. Φυσικά και δεν φοβάμαι για την ζωή μου. Ότι και να μου κάνει δεν με ενδιαφέρει. Αν όμως συναντήσω έναν δεύτερο πατέρα και με απειλήσει για τη ζωή του Τζέιμς θα τρελαθώ.

Βγαίνω και τον βλέπω μα βαδίζει προς την είσοδο του σπιτιού. Οι φρουροί κοιτάνε αδιάφορα δεξιά και αριστερά και εκείνος προχωράει κατευθείαν προς την πόρτα. Ακολουθώ... Δεν έχω κάτι άλλο να κάνω. Αν και μόλις μπω μέσα ξέρω πως όλα θα τελειώσουν...

Φτάνω και τον βλέπω να περιμένει στην αρχή της σκάλας. Δεν πρέπει να δείξω αδυναμία... Στιγμές σαν κι αυτή έμαθα πως πρέπει να φαίνομαι αλλά και να είμαι δυνατή... Λάθος μου που ακολούθησα τον Τζειμς εξω απο την δεξιωση. Λάθος μου που επέτρεψα να φτάσει η κατάσταση ως εδώ. Φυσικά και δεν μπορεί κανείς να μου απαγορέψει ποιον θα βλέπω και τι θα κάνω αλλά δεν θέλω να δημιουργήσω ένα επιπλέον πρόβλημα στην ζωή μου.

Μόλις μπαίνω και η πόρτα κλείνει κολλάω την πλάτη μου πάνω της περιμένοντας το ξέσπασμα... Ένα ξέσπασμα που δεν βλέπω να έρχεται. Κάθεται σκεπτικός και με κοιτάζει. Τρελαίνομαι όταν δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται κάποιος καθώς με κοιτάει.

"Καληνύχτα Λείλα..." Μουρμουρίζει και κάνει ένα βήμα προς τη σκάλα. Βγάζει την γραβάτα και την κρατάει στα χέρια. Καληνύχτα;;; Είπε απλά μια καληνύχτα; Αυτή την αντίδραση δεν την περίμενα για κανένα λόγο...