The Protector

Αφήνομαι....Στο λάθος (Μέρος 1)

"Φτάνω στην άκρη του τούνελ αλλά δεν βλέπω φως.. "

Την επομενη μέρα

Το φως τρυπάει τις κουρτίνες και φτάνει έντονο στα μάτια μου. Νιώθω τόσο κουρασμένη κι ας μην έκανα κάτι. Ίσως τελικά να φταίει η ψυχική κούραση.Εχει πάει απόγευμα και δεν έχω κανένα νέο από κανένα. Βλέπω από το παράθυρο τον ήλιο να δύει. Πάντα πίστευα πως το φως που βγάζει είναι ακόμα πιο έντονο από ότι το πρωί...

  Το γεύμα που θέλαμε να κάνουμε χθες δεν έγινε ποτέ... Ο Τζέισον δεν γύρισε καν σπίτι μέχρι την ώρα που κοιμήθηκα και ο Νίκολας δεν ένιωθε καλά. Αν και μου έφεραν το φαγητό στο δωμάτιο δεν το πειραξα. Με τι όρεξη; Η χθεσινή μου κουβέντα με την Ολιβια με εξάντλησε. Δεν ξέρω τι να πιστέψω πλέον....

Flashback

Μπαίνω στην κουζίνα και την βλέπω να κλαίει. Πλησιάζω και μόλις με αντιλαμβάνεται τρομάζει.

"Σςςς Η Λείλα ειμαι... Μπορείς να μου πεις τι έπαθες;" Την ρωτάω και κουνάει αρνητικά το κεφάλι.  Αυτή τη φορά όμως δεν θα κάνω πίσω .

"Ολιβια, δεν είμαι εχθρός.  Δεν θα πω τίποτα σε κανένα και νομίζω οφείλω να ξέρω.. " Ύψωσε το κατακόκκινο βλέμμα της και με κοίταξε...

"Υπόσχεσαι να μην το πεις σε κανένα;" Με ρωτάει και της χαμογελάω.. 

"Στο υπόσχομαι. Και τώρα πες μου τι έγινε σε παρακαλώ..."

"Ο Τζέισον δεσποινίς... Ήρθε και με βρήκε στο κελάρι. Προσπάθησα να τον διώξω γιατί ξέρω πως θα παντρευτείτε σε λίγο καιρό αλλά δεν άκουγε... Ήθελε... Ήθελε..." Σταματάει την αφήγηση της και ξεσπάει σε λυγμούς. Κακόμοιρο πλάσμα...

"Συνέχισε σε παρακαλώ..." Την προτρέπω και σκουπίζει τα μάτια της.

"Ήθελε να συνδεθεί μαζί μου ... Καταλαβαίνετε..Να κάνουμε σεξ... Ξέρω πως με είχατε ρωτήσει στο παρελθόν αλλά δεν σας απάντησα ποτέ..." Καθώς μου μιλάει προσπαθώ να κάνω την έκπληκτη. Δεν ξέρει ότι ο Τζέισον μου μίλησε και θέλω να δω την δική της πλευρά.