Ο ήλιος έλαμπε το πρωί. Η Λέιλα σηκώθηκε και στάθηκε μπροστά στο καθρέφτη. Αν και δεν ηθελε να δει την αιτια του πονου της, αποφασισε να το κανει. Ξεδεσε το κορδόνι της ρομπας της και την αφησε να πέσει στο πατωμα. Κοίταξε τις δεκάδες μελανιές. Τις δαγκωματιες . Τα κόκκινα σημάδια που της άφησε περίτεχνα σε ολόκληρο το κορμί της και αηδιασε. Ένιωσε την ταπείνωση να μεταμορφώνεται σε οργή και θυμό. Αναρωτήθηκε σιωπηλά, αν η ζωή του Τζέιμς άξιζε τον εξευτελισμό που της χάριζε απλόχερα ο Τζεισον αλλά μαλωσε τον εαυτό της και έδιωξε αυτές τις σκέψεις. Μάζεψε τη ρόμπα και την τύλιξε γύρω της . Έπρεπε να δώσει ένα τέλος σε αυτή τη κατάσταση. Ήταν μια Φερνάντες. Μπορεί ο πατέρας της να αποδείχθηκε ανάξιος αλλά ο παππούς της ήταν ένας άνθρωπος σεβαστός. Τίμιος παρά την δουλειά που έκαναν. Θα πάλευε απ δω και πέρα. Θα πάλευε κι ας πέθαινε.
Βγήκε από το δωμάτιο και κατέβηκε στη κουζίνα.
"Καλημέρα Ολιβια" είπε σοβαρή και κάθισε στο τραπέζι . Η υπηρέτρια την αγνόησε και συνέχισε να στεγνώνει τα πιάτα.
"Δεν άκουσες την Καλημέρα της ;" Η φωνή του Ίαν ξεχύθηκε στο χώρο και η Ολιβια γύρισε αναστατωμένη προς το μέρος του.
"Δεν είναι ανάγκη να την επιπλήξεις. Μπορώ να το κάνω και μόνη!" Η Λέιλα σηκώθηκε και την πλησίασε. Ο Ίαν την παρατήρησε από πάνω μέχρι κάτω. Έμοιαζε διαφορετική. Τα μάτια της αν και κατακόκκινα, πετούσαν σπίθες ενώ το βήμα της προσέδιδε έναν διαφορετικό αέρα από αυτόν που εισέπραξε όταν την γνώρισε. Αυτή σίγουρα είναι μια Φερνάντες, σκέφτηκε και χαμογέλασε ελαφρά. Η Λέιλα πήγε αρκετά κοντά στην Ολιβια κι εκείνος ακούμπησε στο καφάσι της πόρτας κοιτάζοντάς την με περιέργεια.
"Την επόμενη φορά που θα εισελθω σε αυτό το χώρο και θα καθίσω, φρόντισε να μου φέρεις έναν καφέ. Με ή χωρίς τη Καλημέρα, την οποία, πληροφοριακά δεν με ενδιαφέρει κι όλας να μου την πεις!" Η Ολιβια κοκκινισε και το βλέμμα της έσταζε μίσος. "Και τώρα, θέλω έναν σκέτο καφέ σε λιγότερο από δύο λεπτά ακουμπισμένο στο τραπέζι. Έγινα κατανοητή;" συνέχισε η Λειλα και κάθισε . Ο Ίαν μπήκε και την μιμήθηκε τραβώντας την διπλανή καρέκλα.
"Τελικά έχεις τσαγανό έτσι;" σχολίασε χαμογελαστός
"Εκτός από τσαγανό έχω και αρκετά νεύρα σήμερα. Όπως ξέρεις, το μυαλό μου είναι λιγάκι λασκα. Καλό είναι να κοιτάς τη δουλειά σου σε παρακαλώ και να μην με ενοχλείς..." είπε εξαπολύοντας ένα εχθρικό βλέμμα προς το μέρος του αλλά προς έκπληξη της ο Ίαν γέλασε.
YOU ARE READING
The Protector
Romance"Πώς της φέρεσαι έτσι ρε μαλακα;" "Κάνε δουλειά σου , δική μου είναι ότι θέλω την κάνω... Αν δεν ήσουν φυλακή τόσα χρόνια τώρα θα ήσουν πρώτος στην ηγεσία και θα την είχες για πάρτη σου. Τα πράγματα έχουν αλλάξει αδερφέ" "Πρόσεχε τα λόγια σου Τζε...
