The Protector

Η φωτογραφία

"Ένας χτύπος φεύγει... Ένας άλλος γεννιέται...."

Τα πόδια μου αρχίζουν να τρέμουν και σιγά σιγά το τρέμουλο περνάει σε όλο το κορμί μου. Νεκρός; Ο Νίκολας είναι νεκρός...

"Τι είναι αυτά που λες Φρεντερίκ!!!" Φωνάζει δυνατά ο Τζέισον και ο μπάτλερ σκύβει το κεφάλι.

"Εγώ... Εγώ πήγα να του αφήσω το πρωινό και ... Θεε μου ... Δεν μπορω να περιγράψω κύριε..." Μιλάει με το ζόρι και κάθε φορά κλαίει ακόμα πιο πολύ. Πόσο περίεργο είναι να βλέπεις έναν άνθρωπο τέτοιας ηλικίας να σπαρταραει σαν το ψάρι, να μην μπορεί καν να μιλήσει κανονικά...

"Γρήγορα! Ίσως έκανες λάθος!!!" Λέει ο Τζέισον και αρπάζει γρήγορα την μπλούζα του.  Δεν ξέρω τι να κάνω... σηκώνομαι και βάζω την ρόμπα μου. Βγαίνω και τρέχω πίσω του . Στο σπίτι  επικρατεί πανικός. Φρουροί τρέχουν συνεχώς δεξιά και αριστερά ενώ άλλοι μιλάνε στα τηλέφωνα.

Ακούω τον Τζέισον  να ουρλιάζει σε κάποιον για να καλέσει έναν γιατρό και μπαίνω στο δωμάτιο. Παγώνω. Ξαφνικά αισθάνομαι ένα κύμα ψύχους  να τυλίγει το κορμί μου. Ο Νίκολας είναι στο κρεβάτι. Το δέρμα του είναι ελαφρώς χλωμό. Ο Τζέισον τον κουνάει και κλαίει... Πιάνεται η ψυχή μου. Αυτός ο άνθρωπος με πήρε κάτω από τα φτερά του χωρίς αντάλλαγμα...

Μου έδωσε την ελευθερία μου, μου έδωσε ένα καινούριο σπίτι και τώρα... Τώρα... Δεν μπορω ... Είναι τόσα πολλά αυτά που νιώθω.

Ξεσπάω σε κλάματα....

.......

Τα μάτια της θολωσαν και οι σταγόνες άρχισαν να πέφτουν η μια μετά την άλλη. Ο Τζέισον άφηνε κι εκείνος τα δικά του πάνω από τον νεκρό του πατέρα . Χωρίς ντροπή, χωρίς ίχνος τσίπας. Χωρίς ψυχή...

Όσο τον άκουγε άλλο τόσο το κορμί της την εγκατέλειπε. Έκανε ένα βήμα πίσω όταν ο Τζέισον έβγαλε απ το συρτάρι ένα όπλο και άρχισε να ρίχνει ανεξέλεγκτα προς το ταβάνι. Τρόμαξε... Άθελά της παραπατησε και  έπεσε με φόρα πάνω στο τζάκι . Το κρακ από το γυαλί της κορνίζας που έπεσε της τράβηξε την προσοχή. Ήταν γυρισμένη ανάποδα...

Έσκυψε , παραμέρισε τα γυαλιά και την σήκωσε... Για ένα δευτερόλεπτο ένιωσε φόβο. Φόβο για το άγνωστο...Δεν ήταν πολύ παλιά αφού αναγνώρισε αμέσως τον Τζέισον  αλλά ήταν ασπρόμαυρη... Ήταν καθιστός   πίσω  απο έναν άλλο άντρα . Έναν άντρα που της έκοψε την ανάσα... Δεν είχε ξαναδεί στη ζωή της κάποιον με τόσο έντονα χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικά που είχαν την δύναμη να σου μιλάνε έστω και μέσα από μια μικρή, άψυχη φωτογραφία.