The Protector

Το παραδέχομαι

"Η άγνοια είναι η μεγαλύτερη αρετή λένε κάποιοι...."

Βγαίνω από το δωμάτιο της και θέλω να τα κάνω όλα πουτανα! Με πιο δικαίωμα εισβάλλει έτσι στο δωμάτιο;Έχει τρελαθεί τελείως; Επίτηδες το έκανε και βάζω το χερι μου στη φωτιά. Η κοπέλα έχει πρόβλημα! Κατεβαίνω στην κουζίνα αλλά δεν είναι εκεί. Που διάολο κρύφτηκε; Θέλω εξηγήσεις και τις θέλω τώρα!

"Που είναι η Ολιβια ;"Ρωτάω τον Φρεντερίκ ο οποίος βγαίνει από το γραφείο και με κοιτάει τρομαγμένος

"Τι έκανε πάλι κύριε; Θέλετε να αναλάβω;"

"Όχι Φρεντ . Πες μου μόνο αν την είδες!"

"Νομίζω πήγε στο πίσω κελάρι. Ο πατέρα σας διέταξε να βγάλουμε ένα κόκκινο κρασί για το δείπνο. Έχει να κάνει μια ανακοίνωση είπε"

"Μάλιστα. Ευχαριστώ δεν σε χρειάζομαι άλλο " Ανακοίνωση;Τι σκατα ; Πάλι τελευταίος θα τα μαθω όλα;και ποιο δείπνο; ξέχασε πως σήμερα έχω παραλαβή; Θα ορκιζόμουν πως όσο μεγαλώνει τόσο το χάνει. Πρέπει να καταλάβει επιτέλους πως ήρθε η ώρα να αποσυρθεί...

Βγαίνω στον πίσω κήπο. Η μέρα σήμερα είναι όμορφη... Τόσο όσο εκείνη... Ξεπερνάει ακόμα και την Στέφανι σε ομορφιά και αυτό με τρομάζει... Με τρομάζει γιατί ο καθένας θα ήθελε μια γυναίκα σαν κι εκείνη πλάι του.

Όσο πλησιάζω προς την πόρτα που οδηγεί κάτω από το σπίτι άλλο τόσο φουντωνω... Είναι ανοιχτή, άρα ειναι ακόμα μέσα... Ήρθε η ώρα για λίγο ξεκαθάρισμα. Φτάνω μπροστά και την βλέπω με ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί στο χέρι. Μόλις με βλέπει κοκαλωνει. Φοβάται, και καλά κάνει..

Μπαίνω και κλείνω δυνατά.

"Τζεισον εγώ..."

Η Ολιβια παραπατάει και ο Τζέισον πηγαίνει απειλητικά προς το μέρος της.

"Έναν λόγο θέλω μόνο... Έναν γαμημένο λόγο που τόλμησες και μπήκες με αυτό το τρόπο στο δωμάτιο της !" Φωνάζει δυνατά κι εκείνη βουρκώνει . Τρέμει... Το μπουκάλι πάει να πέσει από τα χέρια της όταν εκείνος χτυπάει τα χέρια του στον τοίχο .Ο Τρομος ειναι ζωγραφισμενος στα ματια της . Ο Τζεισον ξερει καλα πως να κινηθει . Μειωνει την αποσταση μεταξυ τους και στέκεται μπροστα της .

«Μιλα πριν σε αφησω εδω μεσα να σαπισεις... Ποσο κριμα και αδικο θα ηταν να σε βρουν ; Νεκρη, με τα ματια ανοιχτα και το δερμα σου ολολευκο... » Η Ολιβια ακουγοντας τον ανατριχιασε. Ξεροκαταπιε και δακρυα αρχισαν να κυλάνε απο τα ματια της.