The Protector

Αλήθειες που πονάνε

«Ένα φιλί είναι αρκετό για να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση»

«Την Ολιβια την βιασα όταν ήταν 17» Είπε και το τρέμουλο στο κορμί της εμφανίστηκε. Δεν ήταν τόσο η δήλωση , όσο ο τρόπος με τον οποίο την έκανε. Η φωνή του έβγαζε μετάνοια. Έβγαζε κατανόηση αλλά υπήρχε ένας τόνος ψυχρότητας συνάμα επάνω του. Σαν να πρόδιδε πως ήταν μια ανατριχιαστική επαναλαμβανόμενη πράξη μετέπειτα...

«Συνέχισε» Τον προέτρεψε όσο και να φοβόταν να ακούσει παρακάτω. Η πράξη από μόνη της τον έριξε στα μάτια της. Αλλά έμαθε πως τα βιαστικά συμπεράσματα δεν οδηγούν πουθενά. Ήθελε να ακούσει την εξήγηση πίσω από την πράξη. Να δει τι ακριβώς τον οδήγησε στον βιασμό.. Αηδιάζε και μόνο στην ιδέα να την αγγίξει κάποιος με αυτόν τον τρόπο. Δεν είχε κάνει ποτέ της έρωτα αλλά θεωρούσε πως καμία γυναίκα είναι δεν είναι πάει ένα δεν αξίζει να βιώνει κάτι τέτοιο.

«Είσαι σίγουρη;» Την ρώτησε και γύρισε προς το μέρος της. Την κοίταξε βαθειά στα μάτια και μόλις έκανε ένα βήμα κοντά της εκείνη σάστισε. Έκανε πιο πίσω και ο Τζεισον γέλασε. «Με φοβάσαι έτσι; Κακώς... Ποτέ δεν θα έκανα κάτι τέτοιο σε σένα...Θέλεις ακόμα να συνεχίσω;» Ρώτησε κι εκείνη κούνησε απλά το κεφάλι της θετικά. Ο Τζέισον ποτέ δεν ήθελε να μοιραστεί με κανέναν αυτή την κατάσταση. Εκείνη καταλάβαινε τις άμυνες του οργανισμού του από τον τρόπο που στεκόταν και μιλούσε.  Ήθελε καταβαθος να του πει ένα απλό "οχι" και να τελειώνει όμως αυτό δεν έγινε ποτέ...

«Ωραία λοιπόν. Μπορείς να κάτσεις αν θέλεις στην πολυθρόνα. Σου υπόσχομαι να μην σε πλησιάσω μέχρι να τελειώσω»

Η Λειλα κάθισε. Όχι γιατί της το είπε αλλά γιατί ηδη άρχισε να αισθάνεται τα κάτω άκρα της αδύναμα.

«Όλα άρχισαν όταν την είδα για πρώτη φορά εδώ. Δεν είχα ιδέα πως δούλευε στο μπαρ σαν καθαρίστρια. Από την στιγμή που πάτησε όμως το πόδι της εδώ όλα άλλαξαν για μένα. Τότε ήμουν 19 κι εκείνη μόλις 17. Ήταν γεμάτη ζωή. Στην αρχή δεν της έδινα ιδιαίτερη σημασία. Δεν έμαθα να έχω πίστη στις γυναικες Λείλα..  Προσπαθούσα να κρατάω χαμηλούς τόνους. Καθώς περνούσε όμως ο καιρός την έπιανα συνεχώς μέσα στο δωμάτιο μου να κάνει δουλειές. Δεν ντυνόταν πάντα ευπρεπώς . Ήμουν άντρας. Με προκαλούσε και το ένιωθα. Καμιά φορά ξέρεις τα φαινόμενα απατούν. Ένα βράδυ γύρισα σπίτι μεθυσμένος. Κανονικά θα έπρεπε όλοι να κοιμούνται άλλα εκείνη ήταν στην κουζίνα. Φορούσε ένα μικροσκοπικό νυχτικό που το ονόμαζε πυτζάμα. Θυμάμαι την πλησίασα ... » Ο Τζεισον έκανε μια παύση και την κοίταξε. Η Λειλα είχε σηκώσει το μπουκάλι και ήπιε από την Τεκίλα χωρίς να νοιάζεται.