The Protector

Τωρα τι θα κάνεις;

"Κάποιος κάπου κάποτε ,είπε πως η πιστη σώζει... ψέματα... Το μόνο που σε σώζει είναι ο ίδιος σου ο εαυτός..."

3 ημέρες αργότερα

Κοιτούσε το κενό . Ο συννεφιασμένος ουρανός δεν της επέτρεπε ούτε την ζεστασιά του ήλιου να φτάσει στο δέρμα της. Καθισμένη στο περβάζι του παραθύρου , προσπαθούσε να κάνει το μυαλό της να ξεφύγει από την κόλαση που βρέθηκε στα ξαφνικά.  Η κατάσταση τις τελευταίες τρεις μέρες είχε αλλαξει δραματικά στην έπαυλη. Ο Τζεισον κατάφερε να διασπάσει τον ψυχισμό της και να τον μετατρέπει σε χιλιάδες μικρά κομματάκια. Κομμάτια που έψαχνε και δεν έβρισκε για να τα ενώσει. Έκλεισε τα μάτια στην σκέψη του κορμιού του πάνω στο δικό της. Στον ιδρώτα του προσώπου του που έσταζε σαν βασανιστήριο πάνω στο δικό της. Στα χέρια του που έπιαναν και άνοιγαν συνεχώς τα μπούτια της καθώς εκείνη προσπαθούσε να τα κλείσει... Αηδία. Το μόνο συναίσθημα μέσα της ήταν η αηδία. Τρεις φορές την επισκέφθηκε σε αυτές τις μέρες. Και τις τρεις την βίασε με το έτσι θέλω. Δεν προσπάθησε καν να απολογηθεί για την αποτρόπαιη πραξη του. Ο φόβος κάθε φορά που άκουγε την πόρτα να ανοίγει μεγάλωνε συνεχώς. Τα τραύματα στα χέρια της από τα κρατηματα του ήταν μελανα...Ενώ η γροθιά από το βίαιο ξέσπασμα του λίγες μέρες πριν κρατούσε ακόμα εκείνο το περιεργο βιολετι...

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και δεν την άκουσε καν. Βυθισμένη στο σκότος που κυρίευσε  τη ζωή της είχε χαθεί σε αναμνήσεις που της προκαλούσαν χαρά. Ήταν λίγες...Και όλες με τον Τζέιμς αλλά έπαιρνε δύναμη.

"Μπες μέσα!"άκουσε την δυνατή του φωνή και τρομαγμένη πετάχτηκε όρθια. "Τι με κοιτάζεις έτσι; ΕΙΠΑ ΜΠΕΣ ΜΕΣΑ !" Υπάκουσε. Η σκέψη να γυρίσει και να πέσει από το μπαλκόνι πέρασε και έφυγε. Δεν ήταν αρκετά ψηλά για να πεθάνει και δεν θα ρίσκαρε να βρεθεί πληγωμένη και στο έλεος του.

"Έχω κάτι που θα σε κάνει να στεναχωριέσαι λιγότερο..."είπε και της πέταξε έναν φάκελο στο κρεβάτι . Δεν μίλησε. Κοίταξε το κιτρινωπό χαρτί και έπειτα εκείνον.

"Εμπρος!άνοιξε το ...." την προέτρεψε αλλά εκείνη έμεινε σαν νεκρή να τον κοοταζει. "ΕΊΠΑ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ!" Την έπιασε από το μπράτσο και την εκτόξευσε στο κρεβάτι με δύναμη

"Σε σιχαίνομαι..." του είπε και εκείνος γέλασε.

"Θα σου το πω ακόμα μια φορά...Πιο ήρεμα...άνοιξε τον καταραμένο φάκελο..."Η Λειλα τον  έπιασε με τα τρεμάμενα χέρια της και τον άνοιξε. Σοκαρισμένη από αυτό που είδε και με χιλιάδες σκέψεις να περνάνε από το μυαλό της πάτησε τα κλάματα.